Morgunblaðið - 25.09.2020, Síða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 25. SEPTEMBER 2020
✝ Ragna Gam-alíelsdóttir
fæddist í Réttarholti
í Blönduhlíð í Skaga-
firði 28. júní 1918.
Hún lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 7. september
2020, 102 ára.
Foreldrar hennar
voru hjónin María
Rögnvaldsdóttir, f.
14. maí 1885, d. 27.
október 1968, og Gamalíel Sig-
urjónsson, f. 8. apríl 1894, d. 9.
janúar 1988, vegagerðarmaður
og síðar verkamaður á Sauð-
árkróki. Ragna var elst þriggja
systkina. Hin voru Katrín, f. 23.
ágúst 1919, d. 11. apríl 1980, og
Jón, f. 23. mars 1923, d. 1. desem-
ber 2000.
Ragna giftist Ragnari Hann-
essyni, f. 22. september 1916, d.
hjálmsdóttir, f. 1980. Börn þeirra
eru Þóra Rannveig, Sigríður
María og Vilhjálmur Örn. Börn
Sigurðar úr fyrra hjónabandi eru
Magnús Helgi, hann á börnin Sig-
urð Helga og Málfríði Heklu, og
Katrín, hún á soninn Birgi. 2)
Sigrún Heiða, f. 1. október 1944.
Barnsfaðir hennar var Bergþór
Hávarðsson, f. 1946 d. 10. nóv.
2009. Sonur þeirra er Rögnvald-
ur, f. 1967. 3) Hannes, f. 27. ágúst
1948, fyrrverandi starfsmaður
ÍTR. Kona hans var Ólöf Kristín
Ingólfsdóttir f. 4. maí 1955, d. 25.
ágúst 2010, snyrti- og förð-
unarfræðingur. Sonur þeirra er
Ragnar Már, f. 1995, hagfræð-
ingur. Sambýliskona hans er
Yrsa Kolka Júlíusdóttir, f. 1995.
Ragna ólst upp í Skagafirði en
fluttist sem ung kona til Reykja-
víkur. Hún vann ýmis störf, var
nokkrar síldarvertíðir á Siglu-
firði, stofustúlka á heimilum í
Reykjavík, vann við ræstingar í
herrafataverslun, eldamennsku á
hóteli en lengst af við fiskvinnslu.
Útför Rögnu fór fram í kyrr-
þey hinn 17. september 2020 að
ósk hinnar látnu.
19. apríl 1953. For-
eldrar hans voru
hjónin Hannes Sig-
urðsson, f. 26. mars
1873, sjómaður í
Ánanaustum, og
Ingunn Ívarsdóttir
f. 13. september
1876, húsfreyja.
Ragna og Ragnar
eignuðust þrjú
börn: 1) María
Katrín, f. 31. ágúst
1943, d. 25. mars 1966. Eig-
inmaður hennar var Magnús Sig-
urðsson, f. 23. júlí 1942, bóndi í
Birtingarholti. Þeirra synir eru
tveir. Eldri er Ragnar, f. 1964,
vélvirkjameistari. Kona hans er
Marta Jónsdóttir, f. 1966. Börn
þeirra eru Hjalti Freyr, Hafþór
Ingi og Eva María. Yngri er Sig-
urður Helgi, f. 1966, búfræð-
ingur. Kona hans er Emma Vil-
Nú hefur elsku amma farið til
guðs. Þegar ég hugsa til baka til
allra minninganna sem við áttum
eru þær ekkert nema gleði, þakk-
læti og hamingja.
Þegar ég var yngri eyddi ég
miklum tíma hjá ömmu á Kapló en
hjá ömmu var alltaf gott að vera.
Henni fannst alls ekki leiðinlegt
að dekra við mann í mat og drykk
ásamt öðru. Þá fórum við oft sam-
an í göngutúra um Vesturbæinn
en amma var sniðug að draga mig
með sér með því að lofa mér smá
gulrót í enda göngunnar, sem yf-
irleitt var í formi í sælgætis úr
hverfissjoppunni.
Amma var mikil keppnismann-
eskja en eftir að hún flutti í
Lönguhlíð tók hún yfirleitt þátt í
öllu félagsstarfi sem í boði var og
fékk ég stundum að fljóta með í
bingó. Það var ótrúlegt hversu vel
gekk alltaf í bingói hjá ömmu og
var það nánast undantekning að
hún fengi ekki vinning. Í minning-
unni er það mjög sterkt að labba á
eftir ömmu með bingóspjald og
sjá þá aðra íbúa tauta í gríni: „Ohh
er Ragna komin, nú fáum við ekki
neitt.“ Þetta var ansi skemmtilegt
þar sem ég fékk alltaf að kalla
bingó fyrir ömmu og fara upp og
sækja vinninginn.
Amma stundaði líka félagsvist
mikið ásamt öðrum spilum. Þegar
ég hugsa til baka vann ég kannski
furðulega oft og hefur sú gamla
líklegast leyft mér að vinna mörg-
um sinnum. Þessu áttaði ég mig
ekki á fyrr en ég varð eldri og
pabbi sagði mér hversu rosalega
góð hún var í félagsvist en honum
tókst nánast aldrei að vinna hana.
Amma var alltaf að, hvort sem
það var bakstur, hreyfing, önnur
afþreying eða handavinna. Allt til
102 ára aldurs bakaði hún vöfflur,
pönnukökur og stundaði kjöt-
bollugerð með pabba. Síðasti
skammturinn af kjötbollum var
framleiddur sumarið 2020 en þá
hafði sú gamla ekki alveg kraftinn
í að bæði stýra og framkvæma
framleiðsluna sjálf. Þá var bara
fundin lausn, sú gamla fékk sér
stól og sat á honum meðan hún
stýrði pabba nákvæmlega eins og
hún vildi að framleiðslan færi
fram.
Það var alltaf hægt að tala við
ömmu um hina ýmsu hluti en hún
var alltaf gífurlega skýr. Hún
lagðist t.d. inn á spítala í kringum
100 ára aldurinn en á sama tíma
var heimsmeistaramótið í hand-
bolta í gangi og Ísland var að
spila. Þá gat hún þulið upp alla
leikmenn Íslands en amma lét sko
ekki landsleikina fara framhjá
sér. Þetta gerði hjúkrunarfræð-
ingana á deildinni agndofa, að
kona á hennar aldri skyldi þekkja
alla leikmennina og hafa svona
mikla þekkingu á leiknum, en
svona var hún.
Árið 2010 gerðist það svo að
tengdadóttir ömmu – mamma
mín, Ólöf Kristín, lést eftir bar-
áttu við krabbamein en það hafði
mikil áhrif á okkar fjölskyldu.
Amma og mamma voru miklar
vinkonur en þeirra samband var
einstaklega fallegt. Amma var
nokkuð tíður gestur í mat hjá okk-
ur þar sem sömu aðstæðurnar
mynduðust yfirleitt, ég og pabbi
borðuðum og létum okkur hverfa
á meðan mamma og amma sátu
tímunum saman og spjölluðu um
allt og ekkert. Því gleður það mig
að hugsa til þess að þær séu sam-
einaðar á ný á betri stað.
Þinn
Ragnar Már.
Það var mikill hlýhugur sem
mætti manni þegar maður kom í
heimsókn til ömmu í Reykjavík.
Þar fór einstök kona með mikið
jafnaðargeð sem þurfti að hafa
mikið fyrir lífinu. Hún fór
snemma að heiman til að standa á
eigin fótum, alltaf jafn dugleg og
meiri seigla í henni en almennt
gengur og gerist. Ég var svo
heppinn að fá að búa hjá henni um
tíma þegar ég var ungur, það var
mjög gefandi. Hún hafði sínar
húsreglur eins og við mátti búast
en kom þeim á framfæri með
þannig hógværð að auðvelt og
sjálfsagt var að hlýða. Amma, með
sitt jafnaðargeð, hafði skoðanir á
hlutunum.
Það var alltaf gott að koma til
ömmu, hvort sem var á Kapla-
skjólsveginum eða í Lönguhlíð og
ná góðu spjalli, sérstaklega um
gömlu dagana. Já, það eru ekki
margir sem geta sagt frá lífinu á
fyrri hluta síðustu aldar.
Amma kvaddi okkur södd líf-
daga þann 7. septemer síðastlið-
inn. Nú geturðu knúsað hana
mömmu, elsku amma mín.
Ragnar Magnússon.
Elsku amma mín, Ragna Gam-
alíelsdóttir, lést 7. september sl.
102 ára að aldri. Hún átti þrjú
börn, fjögur barnabörn, 8 lang-
ömmubörn og 3 langalangömmu-
börn. Hún missti manninn sinn,
Ragnar Hannesson, afa minn, frá
þremur ungum börnum. Hún
missti dóttur sínu, Maríu Katrínu,
mömmu mína, 22 ára gamla, en þá
var ég tveggja mánaða og Ragnar
bróðir 15 mánaða.
Hún fæddist í Réttarholti í
Skagafirði, en bjó mestan part
ævinnar á Kaplaskjólsvegi í
Reykjavík. Síðustu árin bjó hún í
Lönguhlíð. Hún var alltaf mjög
sjálfstæð og sjálfbjarga með alla
hluti. Alltaf notalegt að heim-
sækja hana og gott að vera hjá
henni. Hún var mjög blátt áfram
og laus við alla tilgerð, mjög
skemmtileg og einstaklega forvit-
in. Alltaf þegar við komum með
jólapakka, sleppti hún ekki pakk-
anum fyrr en hún vissi hvað var í
honum. Stundum vissi hún það
strax, stundum þurfti hún að opna
pakkann.
Þegar yngsta barnið mitt fædd-
ist í nóvember 2016 þá spurði
amma mig þegar hún fékk frétt-
irnar: „Og lifa bæði?“ En Emma
mín var mjög veik á þessum tíma
og amma hafði miklar áhyggjur af
henni. Henni þótti afar vænt um
sitt fólk og var dugleg að sýna það.
Þegar amma lá á milli heims og
helju eftir hjartaáfall 2017, þá
sögðum við henni nafnið á strákn-
um okkar, en það átti að gefa hon-
um nafn eftir nokkrar vikur. Dag-
inn eftir var sú gamla risin upp og
spurði hvort það væri rétt munað
að drengurinn ætti að heita Vil-
hjálmur. Amma var alltaf með allt
á hreinu og fylgdist alltaf vel með
öllu. Þegar það voru dansþættir í
sjónvarpinu sat hún fyrir framan
sjónvarpið og beið hvort það kæmi
eitthvað með stelpunum okkar því
þær eru alltaf svo mikið í dansi.
Hún talaði mikið um afkomendur
sína og var mjög stolt af sínu fólki.
Það hafa örugglega verið fagn-
aðarfundir hinum megin þegar
hún hitti mömmu mína og annað
samferðafólk. Það er skrýtið að
hafa hana ekki lengur hjá okkur
og hennar er sárt saknað.
Sigurður Helgi Maríuson.
Kveðja frá okkur systkinunum.
Langamma var fyrir okkur sem
fasti í tilverunni. Frá því við mun-
um eftir okkur hefur verið bent á
hvað amma sé gömul en samt svo
sjálfstæð. Og reyndar var engu
um það logið. Við minnumst allra
heimsókna í vesturbæinn eins:
langamma á fullu í eldhúsinu að
finna til hvaðeina sem hún gat
mögulega boðið upp á, hafði varla
tíma til að setjast niður og spjalla.
Jafnvel þótt heimsóknin væri
óvænt og ekkert nýbakað til að
framreiða, þá opnaði hún dós með
kokteilávöxtum eða dró fram úr
skápnum pipp-molana sem hún
fékk í jólagjöf í fyrra. Í seinni tíð
var heimsókn til langömmu at-
hvarf þar sem maður fékk að deila
lífsatburðum sínum og tilfinning-
um undir áhugasamri og fordóma-
lausri hlustun. Fram á síðasta dag
var langamma gestrisin og ynd-
isleg heim að sækja. Fyrir það er-
um við svo þakklát.
Við höldum að langamma hafi
skilið mannlega tilveru betur en
flestir, þó hún sjálf hafi ekki gert
mikið úr því eða komið því í orð.
Það var ávallt áberandi ró yfir
henni og sátt við heiminn eins og
hann er, nema þá kannski rétt á
meðan hún hljóp til að finna hár-
kolluna áður en hún hleypti gest-
um inn. Eftir að hafa lifað bróð-
urhluta 20. aldarinnar með öllum
þeim hörmungum og framförum
sem henni fylgdu, í hnattrænum
skilningi og hinum persónulega,
þá hefur hún langamma náð sátt
við tilveruna. Líklega var hún á
æðra stigi meðvitundar en við
flest, líkt og búddísk nunna.
Æðruleysisbænin á vel við í þessu
samhengi: „Guð – gef mér æðru-
leysi til að sætta mig við það sem
ég fæ ekki breytt, kjark til að
breyta því sem ég get breytt og
visku til að greina þar á milli.“
Viskan sem langamma hefur öðl-
ast yfir sín rúmlega 100 ár er
sennilega ólýsanleg með orðum.
Við kveðjum langömmu fyrst
og fremst með ást og þakklæti í
huga. Að hafa fengið að kynnast
langömmu eru okkar mestu for-
réttindi.
Kveðja,
Eva María Ragnarsdóttir
Hafþór Ingi Ragnarsson
Hjalti Freyr Ragnarsson.
Langamma barnanna minna og
amma Sigga míns, Ragna Gamal-
íelsdóttir, lést 7. sept. sl.
Ég er þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast þessari ein-
stöku hvunndagshetju, því hún
var eðaleintak með einstaklega
góða nærveru. Sérlega skemmti-
legur karakter og sú allra forvitn-
asta. Svo athugul að það fór aldrei
neitt framhjá henni. Mjög sjálf-
stæð kona sem fór í sína göngu-
túra alla tíð og bjó sjálf í sinni
þjónustuíbúð þar til yfir lauk. Hún
var enn að bjástra við að elda og
það er ekki langt síðan við mætt-
um til hennar í vöfflukaffi þar sem
hún sá sjálf um baksturinn. Þegar
við vildum fá að hjálpa henni við
eitthvað, þá var hún fljót að segj-
ast geta það sjálf og hún gat sko
allt sem hún ætlaði sér. Hún var
einstök fyrirmynd. Mér þótti
mjög vænt um hana og við náðum
vel saman enda áttum við margt
sameiginlegt.
Lífið reyndi illa á hana í gegn-
um tíðina. Hún m.a. missti 22 ára
dóttur sína, mömmu Sigga míns,
frá tveimur mjög ungum drengj-
um, ásamt því að missa manninn
sinn þegar börnin hennar voru
mjög ung. Lífsverkefni hennar
voru mörg og stór en hún tókst á
við þau á einstakan hátt. Það er
henni að þakka að Siggi minn fékk
loksins að vita orðinn rígfullorðinn
sjálfur, hvers vegna móðir hans
lést langt fyrir aldur fram, en það
var búið að kvelja hann öll árin að
fá ekki að heyra sannleikann. Það
á hann elsku ömmu sinni að
þakka. Hún bar áföllin ekki utan á
sér. Húðin hennar var slétt og fal-
leg og hún svo létt og lipur öll að
það var erfitt að sjá á henni að hún
væri orðin 102 ára!
Börnin okkar Sigga voru lán-
söm að eiga hana í sínu lífi. Við
gátum hins vegar sorglega lítið
komið að henni sérstaklega núna
á þessu ári sökum heimsfaraldurs
og heilsubrests. Það er sárt því
viljann skorti ekki. Síðast þegar
við hittum hana umvafði hún
Siggu Mæju og Þóru Rannveigu,
yngstu langömmustelpurnar sín-
ar, og sagðist sitja oft fyrir framan
sjónvarpið til að sjá hvort þær
væru á skjánum dansandi! Hún
tók Villa, yngsta langömmubarnið
sitt, í fangið sitt eins og alltaf og
sagði að það væri „alveg sérstakur
strengur á milli sín og hans“ og
þau ljómuðu bæði. Það var sko al-
veg rétt hjá henni, samband
þeirra var einstakt.
Þegar hún tók síðasta andar-
dráttinn vorum við Siggi minn að
labba inn í herbergið til hennar.
Hún var svo falleg og ég fann hvað
henni var létt. Við sátum lengi hjá
henni og kvöddum hana í hinsta
sinn, keyrðum svo út á Gróttu,
gengum í flæðarmálinu og teikn-
uðum hjarta í sandinn. Á þessum
þunga rigningardegi náði sólin að
brjóta sig í gegnum þykka skýja-
bakkann og sólargeislarnir lýstu
upp verkið. Einstök kveðjustund
sem við Siggi minn geymum innra
með okkur. Fagrar minningar um
einstaka konu lýsa veginn okkar
og ég bið góðan Guð að umvefja
alla þá sem elskuðu hana og
styrkja sérstaklega þá sem stóðu
henni allra næstir því skarðið er
mikið og verður ekki fyllt. Ef allir
væru einsog hún, þá væri lífið svo
miklu betra. Í gærkvöldi sagði
Villi: „Mig langar svo að knúsa
langömmu og kyssa hana aftur.“
Hennar er sárt saknað en minning
hennar mun björt lifa.
Emma Vilhjálmsdóttir.
Ragna
Gamalíelsdóttir
✝ Sigríður Sig-geirsdóttir,
saumakona og
húsmóðir, fæddist
5. apríl 1927 í
Reykjavík. Hún
lést 19. september
2020 á hjúkr-
unarheimilinu Eir.
Foreldrar henn-
ar voru Guðrún
Pálína Guðjóns-
dóttir húsmóðir, f.
4. september 1897, d. 2. mars
1982, og Magnús Siggeir
Bjarnason, verkstjóri hjá
Reykjavíkurborg, f. 25. júní
1893, d. 30. maí 1974.
Sigríður var sú þriðja í fjög-
urra systkina hópi, en elstur
var Einar Ingi, f. 26. ágúst
1921, d. 7. mars 2007, þá Er-
lendur, f. 16. maí 1924, d. 18.
nóvember 2013, og sú yngsta
af hópnum var Guðborg, f. 15.
apríl 1929, d. 20. október 2010.
Hinn 8. nóvember 1952 gift-
ist Sigríður Steinberg Þór-
arinssyni, yfirverkstjóra hjá
Miðfelli hf., f. 29. maí 1929 í
Þingeyrarhreppi og lést hann
af slysförum 25. september
1976. Faðir hans var Þórarinn
Kristján Ólafsson, f. 25. júlí
1885, d. 11. apríl 1959, og
móðir Magnea Símonardóttir,
f. 16. nóvember 1905, d. 8.
mars 1990. Börn Sigríðar og
Steinbergs eru: 1) Kolbeinn, f.
26. nóvember 1953, eiginkona
Erla K. Ólafsdóttir f. 24. nóv-
ember 1954. Börn þeirra eru:
a) Siggeir, f. 30. desember
1972, eiginkona María Harð-
ardóttir f. 25. mars 1972. Þau
eiga þrjú börn, Rebekku Rún,
Anítu Ýri og Atla Kolbein, og
tvö barnabörn. b) Berglind, f.
25. maí 1978, eiginmaður Ei-
ríkur Bjarki Jóhannesson, f. 7.
ágúst 1984. Þau eiga einn son,
Kristófer Leó (faðir Benedikt
Smári Þórólfsson). c) Helena,
f. 24. júní 1980, d. 4. janúar
2018. 2) Sigrún, f. 30. sept-
ember 1955, eiginmaður Sig-
mundur Felixson, f. 15. mars
1950. Synir þeirra
eru: a) Steinberg
(faðir Örn Fel-
ixson), f. 20. des-
ember 1978, eig-
inkona Hildur G.
Jóhannsdóttir, f. 2.
janúar 1980. Þau
eiga þrjú börn;
Ými Hrafn, Hrafn-
kel Frosta og
Sölku Eik. Fyrir
átti Hildur soninn
Pétur Orra Ingvarsson. b)
Birkir Örn (faðir Örn Fel-
ixson), f. 17. febrúar 1986,
sambýliskona Sigurbjörg Hall-
dórsdóttir, f. 7. maí 1987. Þau
eiga einn son, Benjamín Örn.
Fyrir átti Sigmundur synina
Guðmund Kristján og Leif
Guðjón, og fóstursynina Krist-
ján Gísla og Grétar. 3) Ólafur
Þórarinn, f. 16. janúar 1960,
sambýliskona Jóhanna S.
Ragnarsdóttir, f. 10. nóvember
1958. Börn þeirra eru: a)
Steinberg (móðir Anna Bryn-
dís Kristinsdóttir), f. 18. júlí
1981, og á hann eina dóttur,
Tönju Dögg. b) Kolbrún Ósk, f.
11. febrúar 1990, og á hún
einn son, Benedikt Anton
Andrason. Fyrir átti Jóhanna
börnin Davíð Frey og Guðrúnu
Lilju.
Sigríður ólst upp i Reykja-
vík. Eftir skólagöngu í Miðbæj-
arskólanum fór hún í læri á
saumastofunni Gullfossi og
lærði kjólasaum. Síðar fór hún
í Hússtjórnarskóla Reykjavík-
ur. Sigríður og Steinberg hófu
búskap í Stangarholti en flutt-
ust síðar í Teigagerði þar sem
þau ólu upp sín börn. Sigríður
tók virkan þátt í kvenfélagi
Bústaðasóknar og starfi eldri
borgara þar.
Útförin fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag, 25. sept-
ember 2020, klukkan 13.
Virkan hlekk á útför má
nálgast á: https://www.so-
nik.is/sigridur/. Virkan hlekk
á streymi má nálgast á https://
www.mbl.is/andlat/.
Blessuð vertu baugalín.
Blíður Jesú gæti þín,
elskulega móðir mín;
mælir það hún dóttir þín.
(Ágústína J. Eyjólfsdóttir)
Það er komið að því að kveðja
þig. Virðing og þakklæti eru þau
orð sem koma fyrst upp í hug-
ann þegar ég hugsa til þín. Þú
varst alltaf til staðar þegar ég
þurfti á þér að halda. Fyrir syni
mína hafðir þú alltaf tíma og
skjól.
Um leið og ég kveð þig þakka
ég þér fyrir allar stundirnar sem
við áttum saman og vona að þið
pabbi sitjið nú saman.
Þín dóttir,
Sigrún Steinbergsdóttir.
Sigríður
Siggeirsdóttir
Móðir okkar,
GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR,
Aðalstræti 20, Bolungarvík,
lést á Heilbrigðisstofnun Ísafjarðar
þriðjudaginn 15. september.
Útför fer fram frá Hólskirkju í Bolungarvík
laugardaginn 26. september klukkan 14.
Vegna aðstæðna í þjóðfélaginu verður að takmarka fjölda gesta
í kirkju við nánustu ættingja en útför verður streymt á eftirfarandi
slóð: https://shorturl.at/dipZ7
Þökkum auðsýnda hlýju og samúð.
Bjarni Halldórsson
Kristín Halldórsdóttir
Jón Ólafur Halldórsson
Eiginmaður minn, faðir okkar og sonur,
JACEK PIOTR SZPIN,
lést 11. september.
Útför hans fer fram frá Fossvogskapellu
mánudaginn 28. september klukkan 13.
Tatjana Jevsejeva Szpin
og fjölskylda