Málfríður - 15.11.1993, Blaðsíða 15

NAMSSTEFNA NORÐUR-
LANDARÁÐS í LETTLANDI
Dagana 4.-8. október sl. var
haldin námsstefna á vegum
Norðurlandaráðs í Lettlandi. Til
námsstefnu þessarar var boðið
10 kennurum frá Norðurlönd-
unum fimm til þess að sýna
kennsluaðferðir sem notaðar
væru hjá þeim.
Frá Islandi fóru Kirsten Frið-
riksdóttir frá VI sem kenndi
dönsku og Guðjón Ó. Magnús-
son frá FB sem kenndi landa-
fræði. Danmörk bauð upp á
kennslu í kynferðisfræðslu og líf-
fræði, Noregur sögu og texta-
greiningu, Svíþjóð samfélags-
fræði og trúarbragðafræði og
Finnland í finnsku og ensku.
Mikill áhugi var hjá Lettum á
námsstefnu þessari og 700 kenn-
arar sóttu um þátttöku, en færri
komust að en vildu, eða 350
manns. Námsstefnunni var skipt
í tvennt og var hún annars vegar
haldin í höfuðborginni Riga og
hins vegar í borg á stærð við
Reykjavík sem heitir Liepaja og
er við ströndina.
Fyrir brottförina vissum við í
raun varla hvers var vænst af
okkur, vissum bara að við fengj-
um einhvern hóp nemenda sem
við ættum að kenna - mér hafði
líka verið sagt að mínir nemend-
ur væru góðir í dönsku! (miðað
við hvað?). Þegar til kastanna
kom reyndist lýsingin „góður“
eiga við, en í missterkri beyg-
ingu.
Ég hafði furðað mig á því
heima að Lettar vildu fá sýni-
kennslu í dönsku og hvort þeir
hefðu yfirleitt nemendur til
þess. Þegar út var komið kom í
ljós að í Riga er „norrænn
menntaskóli“ þar sem mikil
áhersla er lögð á kennslu norð-
urlandamála (nema íslensku).
Þeir höfðu sett saman hóp sex
ungmenna sem ég átti að kenna.
Þau höfðu mjög mismunandi
bakgrunn, allt frá því að hafa
dvalist í eitt ár í Danmörku (og
eitt í Svíþjóð) sem skiptinemar
og lært dönsku í eitt ár í skól-
anum, verið 3 mánuði á lýðhá-
skóla í Danmörku og 3 mánuði í
skóla og lært dönsku í eitt ár í
skólanum og farið í 14 daga
skólaheimsókn til Danmerkur.
Og jrau voru öll ótrúlega góð.
Ég læt til gamans fylgja hér
með bréf sem einn nemendanna
(sú sem hafði lært dönsku í
tvisvar sinnum þrjá mánuði)
skrifaði eftir að hafa lesið blaða-
grein um sama efni og svo annað
bréf, skrifað af nemanda á fyrsta
ári í framhaldsskóla (5-6 ára
nám að baki) eftir að hafa lesið
hraðlestrarbók (og tekið af
handahófi úr bunka bekkjarins).
Goddag!
Jed hedder Iveta Salapina og
jeg er 19 ár gammel.
Uddannelse: 12. kl. pá Gymna-
siet. Jeg taler lettisk, russisk,
tysk, dansk, lidt engelsk og
fransk. Jeg har arbejdet et ár pá
Skandinavisk gymnasiet i Frem-
medsprogsbiblioteket. Pá gymn-
asiet har jeg lært maskinskrivn-
ing og EDBE-programmering.
Mine positive karakteregen-
skaber er: Jeg er venlig, imode-
kommende, rolig.
Mine negative karakteregen-
skaber: Jeg er ikke altid præcis,
sommetider er jeg genert og har
ikke altid godt humor.
Jeg vil gerne arbejder som
ekspedient pá Deres tpjforretn-
ing, fordi jeg kan lide at sælge og
lekert toj.
Med venlige hilsener.
I. Salapina.
Kære Mutte
Det er godt at bue her i denne
apartment. Jeg har fáet arbejdet
i Burger Bar, men du vidste det.
Anders er meget god ved mig og
hans mor sender mad til mig
med Anders. Anders hjulpe mig
at mále apartmenten og Stine
var ogsá med us, hun málede
regnbuge i luftet sá jeg har nogle
at horve pá men jeg er i sengen.
Stine har en ni kæreste som
heder Gregers. Han er en kunst-
máler og har en stor sort hat pá,
lang sort kappe og guldring i
pret. Han er gammel og jeg
sinest han ikke spænnende. Jeg
háber at far er ikke meget bang
men jeg ville ikke leve han at
ráde over mig. Kisse alla hjeme
fpr mig og jeg haber at du har
det godt. Farvell.
Din dattre Louise.
Að loknum lestri þessara
bréfa hugsaði ég með mér að
e.t.v. hefði ég ekki átt að fara til
Lettlands til þess að sýna neitt,
ég hefði kannski átt að fara
þangað til að fá að læra eitthvað.
En hvað um það. Til Lettlands
var ég komin og kenndi mínum
hópi og það kom í ljós í spurn-
ingatíma kennaranna á eftir að
margir þeirra notuðu sömu
kennsluaðferðir og ég og þekktu
þær vel, en það var tvennt sem
þeim lá á hjarta: Samband
nemenda og kennara og það að
ég talaði um heimanám.
Það virðist sem kennslan í
Lettlandi fari að mestu þannig
fram að kennari miðli og nem-
endur taki við. Þeim fannst því
áhugavert að sjá samvinnu nem-
enda og kennara eins og tíðkast
á Norðurlöndum og töldu að
þeir gætu best bætt skólakerfi
sitt með því að taka upp sams
konar samvinnu. Þó heyrðust
raddir kennara sem sögðu að
við færum allt of hægt yfir og
létum nemendurna fá að velta
sér um of upp úr námsefninu.
Þeir nemendur sem tóku til máls
í hringborðsumræðum og ann-
ars staðar kusu þó allir heldur
okkar norrænu aðferðir og sögð-
ust læra meira á því að vinna
sjálf með efnið en að taka ein-
göngu á móti upplýsingum.
15