Vinnan - 01.05.1946, Qupperneq 27

Kröfuganga 1. maí á leið frá sendiráði Sovétríkfanna
mikill hugur fylgdi hinum fyrri yfirlýsingum um r.jálf-
stæði þjóðanna.
Því hvað mundi leiga herstöðva til Bandaríkjanna
þýða fyrir Islendinga?
Hun myndi þýða innlimun íslands í hernaðarkerfi
Bandaríkjanna. Á eftir kæmi innlimun íslands í at-
vinnu- og hagkerfi þeirra.
Þar með væri skorið á þráð þúsund ára sögu okkar,
menningar og viðskiptalífs, sem frá upphafi vega hefur
verið tengt Evrópu.
Undirstaða Islendinga sem þjóðar myndi brotna og
bresta. Tungu okkar og þjóðerni varpað fyrir borð.
Eftir yrði hjálenda Bandaríkjanna, hjálenda, er
bundizt hefði böndum við einn aðila og aflað sér þar
með tortryggni og óvildar annarra, hjálenda, er stæði
andspænis þeirri hættu að tortímast í árekstrum milli
stórvelda eða ríkjasamsteypa.
En auk alls þessa myndum við Islendingar — ef við
gengjum erlendu ríki á hönd í annað sinn — svíkja
sjálfstæðisbaráttu allra þeirra þjóða, er búa nú við
frelsisskerðingu eða óttast um sjálfstæði sitt.
Samt hafa risið upp menn meðal Islendinga og talað
máli hins erlenda ríkis. Það vill svo til. að þessir menn
eru um leið svörnustu óvinir íslenzku verkalýðshreyfing-
arinnar.
Þeir vilja ónýta verk feðra okkar, ónýta baráttu,
þjáningar og vonir þeirra mörgu íslenzku kynslóða, er
enga hugsun hafa átt heitari né þrá dýpri en þá að sjá
Iiina „öldnu móður, eðalbornu“ verða frjálsa og full-
valda.
Ef við Islendingar eigum nú aftur — eftir sjö aldir
— að farga sjálfir gimsteini lífs okkar —, ef við eigum
sjálfir að hætta að vera þjóð — hvert gildi hafði þá
landnám fyrstu feðra okkar, hvert gildi hafði þá mynd-
un íslenzkrar þjóðar fyrir þúsund árum?
Við, sem nú lifum, berum ábyrgð gagnvart horfnum
kynslóðum Islendinga og gagnvart niðjum okkar.
Aldrei hefur hlutur neinna Islendinga verið auðvirði-
legri en þeirra, er nú vilja umflýja þessa ábyrgð.
Nú verða íslendingar að taka höndum saman.
Zjtifundur 1. maí
við Menntaskólann
VINNAN
91
L