Vinnan


Vinnan - 01.12.1947, Síða 21

Vinnan - 01.12.1947, Síða 21
RANNVEIG KRISTJÁNSDÓTTIR: Launajafnrétti til sjós - þegar kokkurinn spjarar sig Nýlega var auglýst vörumóttaka í vélbátinn Snæfugl frá Reyðarfirði. Ég þurfti að koma bögglum til Reyð- arfjarðar og fór niður að höfn. Sé ég þá stúlku vera að klifra um borð — báturinn lá ekki fast við hafnarbakk- ann — og bílstjóra reka höfuðið út úr vörubíl og tauta fyrir munni sér: ,,Aklrei hef ég nú séð kvenfólk haga sér svona.“ — „Nei, karl minn, en ég var til sjós í sum- ar,“ hrópaði stúlkan glettnislega. um leið og hún hvarf niður í bátinn. Þetta var nemandi í þriðja bekk Kennaraskólans, Auður Jónasdóttir, en hún hafði verið kokkur á Snæ- fugli í sumar. Hér var efni í dálk í „Vinnuna“, hugsaði ég og tók að spyrja Auði spjörunum úr. — Hvernið líkaði þér starfið? — Ágætlega. Það var 18 manna áhöfn, en ekkert mjög erfitt. Báturinn er alveg nýr, einn af nýsköpunar- bátunum. — Hvernig var eldhúsið, spyr ég, sem veigra mér við að hætta mér út í umræður um bátagerðir. -V- Það var prýðilegt, rennandi vatn úr geymi, vask- ur með útrennsli og meira að segja dreglar á gólfinu. Ég passaði mig með að hafa allt tárhreint. Veggirnir voru hvítir, og karlarnir fóru alltaf úr síldarstökkun- um, áður en þeir borðuðu, nema þegar við fengum stóru köstin. Þá brettu þeir þeim bara upp og skófu af skónum fram við dyr. Það gátu borðað 9 í einu í eld- húsinu, en ég var samt alveg út af fyrir mig við mats- eldina. Við hliðina á eldhúsinu var ágætt búr, þar sem ég gat geymt allan matinn. — Hvaða mat náðuð þið í? —- Fiskinn úr sjónum og kjöt, stundum rnjólk. Oft- ast keypti ég brauð í landi, en bakaði alltaf, ef vantaði, oft jólaköku og tvisvar pönnukökur. En það var erfitt handa þessum sæg. Þar var líka í bæði skiptin einhver háseti, sem átti afmæli. Mannskapurinn verður að fá nóg að borða, það er undirstaðan, — segir Auður og finnur til sín. — Þegar tilkynningin kom frá ríkis- stjórninni um að halda áfram, var enginn matur til á höfnunum, hvorki kjöt, rnjólk né kartöflur. Enda sinnti mannskapurinn ekki áskoruninni. Við hættum á sama tíma og við höfðum ákveðið fyrir löngu. Við vorum Kokkurinn og 1. vélstjóri nú svona að tala um að bjóða ráðherranum með og „keyra“ með hann, svo sem í viku, matarlausan í síld- arleysinu. — Hvað voruð þið lengi og hvernig fiskuðuð þið? — Við vorum 62 daga og fiskuðum 4500 mál. Há- setahluturinn var 4200 krónur, en ég hafði l 'A hlut. — Hvað segirðu, ertu nú farin að undiroka karl- mennina ? — Nei! Kokkur á að vera kokkur, hvort sem hann er karl eða kona, segir Auður með spekingssvip, — og kokkar hafa 1% hlut á við háseta. Þeir hafa yfirleitt meira að gera og þurfa alltaf að drífa sig úr kojunni, þó ekki sé veiðiveður. Og ég þurfti alltaf að kýla í þá grautnum kl. 8 á morgnana, og svo var eilífur matur allan daginn, kaffi klukkan tíu, matur klukkan tólf, kaffi hálf f j ögur, matur klukkan sj ö og svo tíu-kaffið á kvöld- in sem allir þráðu. — En næturvaktin? — Hún bjargaði sér sjálf. Ég tók til brauð á kvöldin. Á morgnana var allt fínt og hreint í eldhúsinu. Auður ber skipshöfninni vel söguna, og hitt hef ég nokkra af skipshöfninni, sem einnig róma kokkinn. — Var aldrei veitt á nóttunni? — Nei, síldin fer alltaf niður um lágnættið og fer svo að reka upp trýnið aftur undir morgun, heyrði ég þá segja. VINNAN 243

x

Vinnan

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vinnan
https://timarit.is/publication/1513

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.