Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1961, Qupperneq 169

— 167 —
1961
Hann segist halda, að hann hafi verið
17 eSa 18 ára, er hann fékk bilstjóra-
réttindi, og ók liann oft bil G. bróSur
sins sér til skemmtunar. Ekki man
hann, hvaSa númer bifreiSin bar.
Hann segist hafa unniS i vélsmiSju
föSur sins, en hve lengi, man hann
ekki. ASra vinnu hefur hann ekki
unniS, svo teljandi sé. ASspurSur um
vinnu sína síSastliSiS ár, kveSst hann
hafa unniS hjá föSur sinum, en ekki
stöSugt, vegna þess aS höfuSverkur
°g Þyngsli fyrir brjósti þjökuSu hann
stundum. Hann segir einnig, aS hann
hafi átt viS svefnleysi aS striSa, alltaf
frá því aS slysiS vildi til. Á síSast-
liSnu ári vann hann sjaldan heila
dagvinnu, og margir dagar féllu úr
vegna lasleika, og siSari hluta ársins
frá þvi um miSjan október og til árs-
loka vann hann ekkert. Á árinu 1960
telur hann sig hafa lítiS unniS.
Hann segir, aS heilsufar sitt sé nú
svipaS og i fyrra, hvorki betra né
verra. Hann segir, aS hann eigi erfitt
meS aS sofna og liggi oft andvaka
fram eftir nóttu. Hann kveSst vilja
fara á fætur kl. 9 aS morgni, en helzt
kl. 8, og sé þaS venjulega þannig, aS
hann eigi mjög erfitt meS aS vakna.
KveSst hann oft verSa aS pina sig til
aS komast úr rúminu. Er hann oft
niörgum sinnum þreyttari á morgnana
en þegar liann fer aS sofa.
Hann kveSst alltaf liafa seiSing i
höfSi, og höfuSverk fái hann oft og
komi hann i köstum. Hann kveSst
einnig fá þyngsli fyrir brjósti, en
stundum verSi hann þó ekki þeirra
var.
Hann kveSst hafa fengiS krampa,
siSast þegar hann var á sjúkrahúsi,
ekki man hann, hvenær þaS var, en
siSan hefur hann aldrei fengiS krampa,
svo teljandi væri.
Hann segir, aS sig minni, aS hann
hafi lokiS iSnskólanámi 1958. Hann
segir, aS sér hafi veriS feikilega erfitt
um nám, vegna þess aS hann var svo
gleyminn. Ekki man hann, hvaSa eink-
unn liann fékk.
Hann segir, aS minni sitt sé mjög
slæmt og valdi sér baga. Hins vegar
telur hann sig vel geta unniS aS vél-
smíSi eins og hver annar og geta
gert sér grein fyrir, hvaS aS sé og
hvernig úr megi bæta. Hann segist
aSalIega hafa unniS viS kynditæki og
þar á meSal sjálfvirkar miSstöSvar,
bæSi uppsetningu þeirra og viSgerð
á þeim, og hafi sér fundizt, aS hann
gæti vel leyst þaS starf af hendi eins
og hver annar. Mættur segir, aS hann
einn vinni viS þetta starf hér i Vesl-
mannaeyjum, eins og nú er. Veit hanu
ekki til, aS aSrir séu i þessu starfi.
ÁSur vann G. föSurbróSir hans viS
þetta, en hann er nú íluttur úr bæn-
um. Hann segir, aS vinnan viS kyndi-
tæki sé greidd meS 10% til 15% hærra
tímakaupi en venjuleg sveinavinna, að
minnsta kosti þegar ketilhreinsun er
samfara verkinu. Annars fær hann
greitt venjulegt timakaup sveina i vél-
smiSi.
Hann segist stundum fara á skemmt-
anir, á dansleiki, en litiS i bió. Hann
segir, aS sér þyki gaman aS fara á
dansleiki, og verSi hann þess ekki var,
aS hann hafi neitt illt af þvi. Hann
dansar mikiS og segir sér líSi ekkeit
verr á eftir. Hann segist nota lítiS vin
og kveSur sig ekki hafa orSiS þess
varan, aS þaS hefði nokkur áhrif á
heilsu hans, hvorki til góSs né ills.
Hann segist eiga eitt barn meS
unnustu sinni, en ekki hafi þau stofn-
aS heimili, en vonar aS þaS verSi á
næstunni.“
Málið er lagt fgrir læknaráð
á þá leið,
aS spurt er, hvort læknaráS telji
ástæSu til aS breyta fyrri álitsgerS
sinni aS fengnum þeim upplýsingum,
sem í aSalskýrslunni greinir, og ef
svo væri, þá hvernig.
Tillaga réttarmáladeildar um
Ályktnn læknaráðs:
í aSalskýrslu, sem stefnandi gaf á
bæjarþingi Vestmannaeyja hinn 27.
febrúar 1962 og áSur hafSi láSst aS
senda læknaráSi, kemur fram, aS
minni T. Þ-sonar er mjög ábótavant
og vinnugeta hans takmörkuS vegna
höfuSverkja, enda þótt liann telji sig