Skessuhorn - 24.03.2021, Blaðsíða 16

MIÐVIKUDAGUR 24. MARs 202116
Aldís Pálsdóttir ljósmyndari býr
á Akranesi ásamt sindra Birgis-
syni og börnunum þeirra tveimur.
Aldís ólst að mestu upp í Reykja-
vík en dvaldi mikið á spáni sem
barn. Eftir stúdentspróf flutti hún
til Danmerkur þar sem hún fór í
Medieskolerne í Viborg á Jótlandi
og lærði ljósmyndun. Hún starf-
aði fyrir einn virtasta ljósmynd-
ara Danmerkur, sem meðal ann-
ars var konunglegur hirðljósmynd-
ari. Aldís og sindri kynntust í Dan-
mörku og saman fluttu þau til Ís-
lands árið 2009. Þá starfaði Al-
dís sjálfstætt um tíma, þar til hún
fékk vinnu sem ljósmyndari fyr-
ir Birtíng útgáfufélag. Þar starfaði
hún í fimm ár eða til ársins 2019
þegar hún ákvað að fara aftur að
vinna sjálfstætt. Aldís hefur komið
að fjölbreyttum verkefnum í gegn-
um árin og meðal annars tók hún
allar myndir fyrir bókina Kviknar,
en bókin er það sem kveikti áhuga
blaðamanns á Aldísi og því sem
hún er að fást við.
Tilviljun að ljósmynd-
unin varð fyrir valinu
„Foreldrar mínir eignast mig ung
og ég fylgi þeim í því brasi sem þau
voru í á þeim tíma. Pabbi er klass-
ískur gítarleikari og fór í fram-
haldsnám til spánar. Við bjuggum
því þar frá því ég var eins til fjög-
urra ára,“ segir Aldís. Þegar hún
var átta ára fara foreldrar hennar
að vinna sem fararstjórar á spáni.
Til 13 ára aldurs var Aldís því mik-
ið á spáni yfir sumrin. „Ég held
að þarna hafi ég mótast sem þessi
flökkukind sem ég hef leyft mér
að vera,“ segir Aldís og hlær. Aldís
flutti til Danmerkur eftir stúdents-
próf til að læra ljósmyndun. Hún
segir það tilviljun að ljósmyndun
hafi orðið fyrir valinu. „Ég vissi
ekkert hvað ég vildi verða, og hafði
í raun ekkert endilega spáð í því að
verða atvinnuljósmyndari, frekar
en eitthvað annað,“ segir hún.
Vinir Aldísar voru á leið í Me-
dieskolerne í Viborg á Jótlandi að
læra kvikmyndun og hún ákvað að
fara með þeim. „Þarna má segja
að hlutirnir hafi eiginlega farið að
gerast af sjálfu sér fyrir mig. Ég fór
bara til að prófa en eftir grunnnám-
ið þarf maður að komast á samning
til að komast á næstu önn,“ segir
Aldís. „Ég var ekki bjartsýn um að
finna samning en kennararnir sáu
eitthvað í mér og hvöttu mig til að
reyna. Þeir vildu endilega að ég færi
á samning og kæmi svo strax aftur
að klára námið. Það gekk svo allt
upp hjá mér og hlutirnir bara gerð-
ust,“ segir hún. samhliða náminu
vann Aldís á Íslandi hjá ljósmynd-
ara sem sérhæfði sig í auglýsinga-
ljósmyndun.
Sótti um hjá virtasta
ljósmyndara Danmerkur
Einu ári áður en Aldís útskrifast
úr náminu, árið 2014, heyrði hún
af tilviljun að ljósmyndarinn steen
Evald væri að leita að aðstoðar-
manni. steen Evald er einn virtasti
ljósmyndari Danmörku. „Ég hafði
séð myndir eftir hann, en aldrei
spáð í því, að það gæti verið mögu-
leiki fyrir mig að vinna með hon-
um. Þegar ég spurðist fyrir um hvar
ætti að sækja um, var litið frekar
niður á mig. Mér sagt að þetta væri
erfitt starf, þyrfti kraftmikinn aðila
sem gæti borið þungan búnað, sett
hann upp og tekið saman. Og að
stelpa væri ekki það sem væri ver-
ið að leita að. Ég tvíelfdist bara við
þetta svar, og spurði aftur hvar ég
ætti að sækja um. Var mér þá bent
á að hafa bara samband við steen
sjálfan í síma og ég fékk símanúm-
erið. Ég hafði nokkra daga, sem
hentaði mér vel, því ég var á leið á
Hróarskeldu.“
Aldís hringdi í steen Evald sem
vildi fá að hitta hana samdægurs.
„Þarna var ég bara daginn eftir Hró-
arskeldu, með viskírödd eftir partý-
lætin,“ segir hún og hlær. Hann
hafði fengið fullt af umsóknum. Ég
hafði bara brugðist svo skjótt við
þessu, að ég var ekkert með neitt
formlegt þannig, jú heimasíðuna
mína. Ef ég hefði spáð of mikið í
þessu hefði ég líklega misst kjark-
inn og ekki sótt um,“ segir Aldís.
steen var á leið í sumarfrí og spyr
hvort hún geti ekki bara mætt 2.
ágúst klukkan átta. Aldís brosti bara
og sagði já.
Fór aftur til Steen
Þegar Aldís útskrifast úr skólanum
var hún nýlega orðin ófrísk af fyrsta
barni þeirra sindra. „Þegar dóttir
mín var svo að komast á þann ald-
ur að ég þurfti að fara að huga að
næstu skrefum var ég stödd á spáni
með foreldrum mínum. Þau voru
svolítið að spyrja mig hvað myndi
taka við núna. Fólki fannst svona
tími á að við færum að fullorðnast,“
segir Aldís og hlær. Á sama tíma-
punkti fékk hún tölvupóst frá steen
þar sem hann spyr hvort hún geti
komið aftur. „Hann var í vandræð-
um og vantaði aðstoð. Nafnið mitt
var einhverra hluta vegna alltaf að
koma upp í bæði huganum og tölv-
unni hjá honum svo hann ákvað að
hafa samband. Þetta er bara enn
eitt dæmið um hvernig hlutirn-
ir hafa gerst af sjálfu sér. Ég held
að ég hafi lesið þennan tölvupóst
á föstudegi og var mætti til hans á
mánudeginum eftir. Og vann hjá
honum þar til við svo fluttum heim
2009,“ segir Aldís.
Konungsfjölskyldan
sem aðstoðarmaður steen Evald
hitti Aldís konungsfjölskylduna í
Danmörku og kom í nokkur skipti
í höllina. Aðspurð segir hún að á
þeim tíma hafi henni þótt þetta
mjög eðlilegt en þegar hún horfir
til baka þykir henni þessi tími frek-
ar súrealískur. „Ég man þegar ég
hitti Friðrik krónprins í fyrsta sinn.
Það kom mér á óvart hversu al-
mennilegur hann var. Hann fór að
spjalla við mig, spyrja mig um Ís-
land og mig sjálfa. Mér þótti það
mjög sérstakt, en um leið mjög al-
mennilegt og skemmtilegt. Ég vissi
kannski ekki alveg hvað maður ætti
að segja við prins, nema svara því
sem ég væri spurð að,“ segir Aldís
og hlær.
Fluttu heim
Árið 2009 fékk sindri fastráðningu
í Þjóðleikhúsinu svo þau ákváðu að
flytja heim til Íslands og Aldís fór
strax að vinna sjálfstætt. skömmu
áður en þau fluttu frá Danmörku
hafði Andrea Eyland, vinkona Aldís-
ar, haft samband við hana með hug-
mynd að bók sem hún vildi skrifa.
„Andrea var ófrísk af sínu öðru
barni og hún hafði lesið allt sem
hún komst í til að finna upplýsingar
tengdar meðgöngunni. Við rædd-
um þetta svolítið og sáum strax að
það vantar betra aðgengi að ýmsum
upplýsingum um meðgöngu. Hún
kom með þessa hugmynd að bók og
ég hvatti hana áfram og bauðst til
að aðstoða hana, bæði með að safna
sögum, hafa skoðun og að mynda,“
segir Aldís. Þegar Aldís var flutt til
Íslands fóru þær af fullum krafti í
að undirbúa bókina sem upphaflega
átti að vera meðgöngubók. „Hug-
myndin var að fjalla bara um með-
göngu og ég byrjaði að taka myndir
af ófrískum konum í náttúrunni og
Andrea skrifar sína sögu og pæling-
ar og svo förum við að spyrja vin-
konur okkar og að lokum förum
við að fá sögur frá allskonar kon-
um. Bókin spannar í raun sögur frá
íslenskum konum yfir þrjár kyn-
slóðir. Okkur langaði að opna um-
ræðu um þá hluti sem margir þora
ekki að tala um en eru svo eðlileg-
ir,“ segir Aldís.
Tíu ára meðganga
Meðganga bókarinnar tók tíu ár
og fljótlega var Hafdís Rúnars-
dóttir, ljósmóðir á Akranesi, farin
að aðstoða þær við skrifin á bók-
inni. „Við fengum inn margar fjöl-
breyttar sögur og sáum þá að það
var margt sem við vissum ekki sem
þyrfti að koma fram. Var því ljóst
að við þyrftum fagmanneskju til að
aðstoða okkur. Hafdís var því kom-
in á fullt í þetta með okkur,“ seg-
ir Aldís. Bókin óx hratt og eftir
að hafa fjallað um meðgöngur og
fæðingar sagði Hafdís að sængur-
legan eigi það til að gleymast en
það sé tímabil sem reynist oft erf-
itt. Hún vilji endilega tala um það
líka. Þarna vorum við komnar með
meðgöngu, fæðingu og sængurlegu
og þá lá beinast við að hafa getnað-
„Að sjá þennan kraft sem býr innra með konum er
það merkilegasta sem ég hef upplifað“
segir Aldís Pálsdóttir ljósmyndari um þá upplifun að mynda fæðingar
Aldís Pálsdóttir ljósmyndari.
Ófrísk kona í íslenskri náttúru. Kápan af bókinni Kviknar. Aldís tók allar myndir í bókinni.