Ásgarður : blað starfsmanna ríkis og bæja - 01.05.1958, Page 5

í>ó að ekki hafi fengizt lausn í þessu
máli hvað snertir alla lífeyrissjóði opin-
berra starfsmanna, hefur samt mikið
áunnizt, þar sem stærsti sjóðurinn, Líf-
eyrissjóður starfsmanna ríkisins, sá sér
fært frá 1. janúar 1957 að telja að hækka
lánin úr kr. 225 í 300 kr. á hvern rúm-
metra. Jafnframt var íbúðarstærð til þess
að ná hámarksláni lækkuð niður í 400 m3.
Síðar var svo ákveðið að verja talsverðri
fjárhæð til hækkunar á lánum þeirra,
sem fengið höfðu lán á árunum 1956 og
1955, ef þeir væru enn í vandræðum með
byggingar sínar. Byggingarsamvinnufé-
lögum var skrifað um ráðstöfun þessa.
Mun um þrem milljónum króna hafa
verið varið til hækkunar lána aftur í
tímann með þessum hætti.
Nú hefur enn verið ákveðið að hækka
lánin úr 300 í 325 kr. á m3, og tekur sú
hækkun til lána, sem veitt verða frá árs-
byrjun 1958.
Byggingarlán hins almenna lánakerfís.
18. þing B. S. R. B. taldi óréttmætt, að
opinberir starfsmenn skuli ekki hafa
fengið lán hjá hinu almenna lánakerfi og
skoraði á stjórnarvöld landsins að sjá um,
að þeirri venju yrði breytt.
I sambandi við samþykkt þessa er rétt
að rifja það upp, að fyrir 1955 var starf-
andi hér Byggingarsjóður smáíbúðarlána,
og höfðu opinberir starfsmenn jafnt og
aðrir aðgang að honum. Fé sjóðsins var
að jafnaði mjög takmarkað og lánsupp-
hæðir ekki háar, en þess munu þó mörg
dæmi að opinberir starfsmenn jafnt og
aðrir fengu einhver lán úr sjóðnum, og
reyndist það mörgum mikill styrkur til
viðbótar lífeyrissjóðsláni.
í ársbyrjun 1955 varð breyting á þessu,
er hið almenna veðlánakerfi tók til starfa
undir stjórn húsnæðismálastjórnar. Var
þá tekin upp sú regla að opinberir starfs-
menn skyldu einir allra stétta ekki eiga
aðgang að lánum kerfisins og því borið
við að þeir fengju lán úr lífeyrissjóði
starfsmanna ríkisins.
Þegar 18. þing bandalagsins var haldið
í nóvember 1956, hafði ekki fengizt nein
lagfæring á þessu og því eðlilegt að þingið
tæki þetta mál til meðferðar, og var
framangreind tillaga því vissulega tíma-
bær, enda leit bandalagsstjórnin strax á
það sem eitt af sínum mest aðkallandi
verkefnum að fá á þessu leiðréttingu.
Eftir að hafa skrifað húsnæðismála-
stjóminni um málið, átti framkvæmda-
stjórn bandalagsins viðtal við nefndina
þegar um áramótin.
Við verðum að vænta þess að viðun-
andi lausn fáist í þessu máli, en þar sem
því er enn ekki lokið og full ástæða til
þess fyrir bandalagsfélögin að veita því
það lið sem þau mega, tel ég rétt að láta
koma hér fram helztu rök bandalagsins
í þessu efni, en þau eru:
l)Ríkissjóður fær sjálfur 20% af fé líf-
eyrissjóðsins til eigin lánsþarfa. 2) Af
þeim 80%, sem varið er til byggingalána
opinberra starfsmanna, borga starfsmenn-
irnir sjálfir helminginn, og má líta á það
sem þeirra eigið sparifé. 3) Við endur-
skoðun launalaga og kaupákvarðanir hafa
hin sérstöku hlunnindi opinberra starfs-
manna verið metin til fjár og látin koma
fram í lægra kaupi, svo að þau eru þá
einnig borguð sérstöku verði. 4) Ymsar
opinberar ráðstafanir hafa verið gerðar
til þess að veita almannafé í sjóði hús-
næðismálastjórnar, en opinberir starfs-
menn fá einir allra stétta ekki að njóta
þess. 5) Skattfríðindi, vísitala á skulda-
bréf húsnæðismálastjórnarinnar og fleiri
opinberar ráðstafanir hafa gert það að
verkum, að fé á frjálsum lánamarkaði
hefur leitað til sjóða húsnæðismálastjórn-
arinnar, en við það hafa lánsfjármögu-
leikar opinberra starfsmanna takmarkast
mjög, svo að byggingarmálum þeirra er
siglt í algjört strand.
Húsnæðismálastjórnin óskaði í fyrstu
ÁSGARÐUR 3