Ásgarður : blað starfsmanna ríkis og bæja - 01.05.1958, Síða 19

Lárus Sigurbjörnsson skjalavörður:
Áfmælisósk B.S.R.B.
til handa
Málgagn Bandalags starfsmanna ríkis
og bæja kemur helzt til sjaldan út. VII.
árgangur 1952, eitt tölublað, VIII. árgang-
ur 1955 sömuleiðis, auk nafnbreytingar —
og svo ekki söguna meir. Sú var þó tíðin,
að blaðið átti hlutverki að gegna, leysti
af hólmi Starfsmannablað Reykjavíkur,
sem bæjarstarfsmenn höfðu haldið úti í
sex ár með þónokkrum krafti, flest árin
6 tölublöð, en lögðu nú til sameiginlegum
málstað eftir stofnun bandalagsins. Fyrsti
árgangur hins nýja blaðs náði að sönnu
þremur tölublöðum, en síðan eitt blað
á ári, fyrsta tölublað nýs árgangs, og
það eiginlega mestmegnis þingtíðindi ein
saman.
Starfsmannablað Reykjavíkur var bar-
áttumálgagn. Starfsmannafélag Reykja-
víkurbæjar hafði átt í þriggja ára launa-
deilu, þegar blaðið var stofnað. Ári síðar
var áfanga náð í launadeilunni með
launasamþykkt fyrir bæjarstarfsmenn
1939. Það sem einkum skorti á, að sam-
þykktin væri viðunandi, var að samn-
ingsréttur bæjarstarfsmanna hékk í lausu
lofti, var hvorki neitað né viðurkenndur.
Þess vegna gengu bæjarstarfsmenn skrefi
framar og áttu upptökin að því, að grund-
völlur var lagður að samstarfi opinberra
starfsmanna með stofnun fulltrúaráðs
nokkurra helztu félaga þeirra. Ári síðar
sá B. S. R. B. dagsins ljós. Þess var gætt
í fyrsta stjórnarkjöri og hin fyrstu ár, að
styrkleika-hlutfall milli ríkisstarfsmanna
og bæjarstarfsmanna héldist. Þannig
skipuð stjórn vann fyrsta sigur banda-
lagsins 1945 með setningu launalaganna,
enda stóð þá heldur ekki á fullri viður-
kenningu á samningsrétti bæjarstarfs-
manna á sínum vettvangi og í sömu
atrennu.
Ekki er þess að dyljast, að samstarf
bæjarstarfsmanna og ríkisstarfsmanna
hefur farið úr þeim skorðum, sem því var
sett í upphafi. Bæjarstarfsmennirnir eru
enn sem fyrr langstærsti hópurinn innan
B. S. R. B. en hafa verið áhrifalitlir um
stjórn bandalagsins undanfarin ár. Rang-
lega hafa þeir látið þá hugsun einangra
sig, að bandalags-þing og bandalags-stjórn
varðaði fyrst og fremst ríkisstarfsmenn.
Þessa hugsun þarf að kveða niður, þegar
af þeirri ástæðu, að launamálin geta ekki
verið sérmál annarrar hvorrar heildar-
innar.
Eg veit ekki annað áhrifaríkara meðal
til þess að efla samstarfið af nýju, heldur
en útgáfa blaðs á svipuðum grundvelli
og gömlu starfsmannablöðin voru, en fjöl-
breyttara. Eg óska þess vegna blaðinu
framgangs og framhalds — eftir 15 ára
afmælið.
ÁSGARÐUR 1 7