Morgunblaðið - 15.04.2021, Blaðsíða 47

MINNINGAR 47
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 15. APRÍL 2021
✝
Dagný Guð-
mundsdóttir
fæddist í Reykjavík
29. ágúst 1949.
Hún lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 26.
mars 2021. For-
eldrar hennar voru
Guðmundur Helgi
Valdimarsson, f. 8.
apríl 1926, d. 4.
júní 1951 og Rósa
Einarsdóttir, f. 18. október
1922, d. 5. júní 2005. Systkini
Dagnýjar eru Helga Bára, f.
1959, Sigurjón, f. 1959 og
Haukur, f. 1966. Maður Dag-
nýjar var Jón Ernst Ingólfs-
son, f. 11. febrúar 1950, d.
25. október 2019. Foreldrar
hans voru Ingólfur Ólafsson,
f. 24. mars 1921, d. 17. nóv-
ember 1966. Börn Dagnýjar
og Jóns eru: 1. Rósa Dögg, f.
2. nóvember 1971. Börn
hennar eru: a) Sara Sól, f. 11.
desember 1997, b) Birta Rós,
f. 27. júní 2003
og c) Embla
Dögg, f. 20. febr-
úar 2007. 2. Helgi
Hrannarr, f. 6.
febrúar 1978,
maki Harpa Rós
Gísladóttir, f.
1978. Börn þeirra
eru: a) Óliver
Andri, f. 29. febr-
úar 2000, b) Alex-
ander Kiljan, f. 5.
júlí 2010, c) Kristófer Kjarval,
f. 5. júlí 2010 og d) Hendrikka
Rut, f. 4. janúar 2014. 3. Dag-
ur Geir, f. 13. desember 1989,
maki Elísa Rut Hallgríms-
dóttir, f. 1992. Synir þeirra
eru: a) Rúrik Hrafn, f. 11.
ágúst 2017 og b) Jón Mikael, f.
28 júní 2020.
Dagný ólst upp í Reykjavík
og starfaði við ýmis sölu- og
verslunarstörf og síðar við
eigin atvinnurekstur.
Dagný var jarðsungin í
kyrrþey að eigin ósk.
Elsku mamma.
Það er óraunverulegt að hugsa
til þess að þú sért farin frá okkur.
Þið bæði, og á svo stuttum tíma er
maður kominn í fágætan hóp, að-
eins 31 árs. Foreldralaus. Ég hef
staðið mig að því sl. daga að taka
upp símann og ætlað að hringja í
þig en fljótlega kveikt á því að ég
er með símann þinn. Elsku
mamma, mikið gæfi ég nú fyrir að
blaðra við þig, koma í heimsókn
með strákana og elda saman einu
sinni í viðbót.
Efst í mínum huga er þakklæti
fyrir allt sem þú hefur gert fyrir
mig og strákana okkar Elísu, fyrir
allar gleðistundirnar, erfiðu tím-
ana og fyrir okkar einlægu vin-
áttu og allt það sem þú hefur
kennt mér í gegnum tíðina.
Fyrir mér varstu blíð, töffari,
nagli, yndisleg og tjúllaður vinur
að eiga. Allt vildir þú fyrir mig
gera en hlustaðir lítið á bullið í
mér inni á milli. Þú studdir við
bakið á mér í einu og næstum öllu.
Þrátt fyrir veikindin sem hafa
einkennt líf þitt undanfarin ár hef-
ur okkur þótt ótrúlega vænt um
hversu mikið þú lagðir á þig til
þess að brosa og sýna strákunum
mikla ást. Þú ert mjög ofarlega í
huganum hjá einum sem saknar
þín og talar mikið um þig. Sá
yngri mun fá heyra alls konar
skemmtilegar sögur af ömmu
Dagnýju. Þú varst frábær amma í
alla staði!
Við gátum hlegið okkur mátt-
laus saman, tuðað út af hinu og
þessu, rifist yfir minnstu atriðum
og slúðrað um allt og ekkert án
þess að þreytast hvort á öðru til
lengdar. Við vorum alltaf einu
símtali frá. Við áttum það gott
samband að við treystum hvort
öðru fyrir öllu, gjörsamlega öllu.
Eftir að pabbi kvaddi okkur þá
fann ég mig knúinn til þess að
gera allt sem í mínu valdi stóð til
þess að sinna þér, enda lofaði ég
því frá fyrsta degi og stóð við það.
Mikið er ég þakklátur að hafa
skotist í allar búðarferðirnar og
snattið með þér eða fyrir þig.
Það er í dag sem maður sér
hversu dýrmætt þetta var allt
saman, því síðustu 18 mánuðir eru
eflaust sá tími sem við höfum tal-
að hvað mest saman. Ég trúði því
einlægt hversu dýrmætt þetta
gæti orðið til framtíðar. Heim-
sóknirnar eru í dag dýrmætar
minningar sem við vorum að bæta
við alveg þangað til í lok mars
þegar veikindin sigruðu.
Þessar þrjár klukkustundir
sem ég náði með þér um morg-
uninn daginn sem þú kvaddir mun
ég varðveita að eilífu, að halda í
höndina þína síðustu andartökin
var ómetanlegt.
Síðustu orðin þín þann dag til
mín voru kraftmikil og lýsandi
fyrir okkar samband. Þau munu
vera ljósið í myrkrinu til lengri
tíma.
Mamma, þú varst hetjan mín,
minn allra besti vinur og stuðn-
ingsmaður. Þú hélst mér á tánum
þegar þess þurfti, þú varst öxlin
sem var til staðar eftir að pabbi dó
og þú varst sú sem hlustaði á mig
öllum stundum. Því sama hversu
illa þér leið, alltaf gastu hlustað
eða tekið á móti mér. Tómarúmið
sem þú skilur eftir hjá mér og
mínum verður erfitt að fylla,
tómarúmið mun ég hins vegar
stútfylla af öllum yndislegu minn-
ingunum okkar saman.
Ég mun sakna þín um ókomna
tíð, elsku mamma. Góða ferð. Ég
held minningu þinni hátt á lofti.
Ég elska þig.
Þinn og ykkar,
Dagur.
Elsku mamma mín. Eilífðar-
töffari og fagurkeri. Trendsetter
og listakokkur. Framúrstefnu-
sinni og nagli. Sérvitringur og lífs-
kúnstner. Kletturinn og límið.
Stór eru skörðin sem hafa
kvarnast úr hraunhólunum okkar
á stuttum tíma. Pabbi fór skyndi-
lega fyrir ekki svo löngu og svo þú
núna, í hálfgerðum flýti líka. Við
sem eftir sitjum, örlítið ringluð í
breyttri tilveru, söknum og syrgj-
um, en um leið þökkum við og lof-
um. Þó hjörtun séu í molum þá er
svo gott að vita af ykkur samein-
uðum á ný, óaðskiljanleg að eilífu.
Þú varst alltaf aðeins öðruvísi
en hinar mömmurnar. Frjálsleg í
uppeldisreglunum og þoldir ekk-
ert kjaftæði. Sagðir hlutina eins
og þeir voru. Þorðir að vera þú
sjálf, kokhraust og sjálfstæð enda
undan Hraunsholtsfólkinu. Þú
varst sannkallaður vinur vina
þinna og yfirleitt hrókur alls fagn-
aðar. Þú laðaðir að þér alls konar
fólk. Þú leyfðir okkur systkinun-
um að rekast á og læra af mistök-
um. Vera við sjálf. Vinir okkar
urðu alltaf ykkar bestu vinir líka.
Það var aldrei neitt aldursbil, allir
voru jafnir. Það er svo dýrmætt
veganestið sem þú og pabbi gáfuð
okkur og fyrir það verð ég ævin-
lega þakklát.
Það er svo margs að minnast.
Pakkhús og villtar meyjar. Garða-
bær og París. Bækur og sígarett-
ur. Strumpar og Krákus. Hraun-
hólar og Hraunsholt. Chipie og
Spectors. Jim Beam og kók.
Borgarfjörður og Munaðarnes.
Nonni og Dagný. Mamma og
pabbi. Ég sakna ykkar meira en
orð fá lýst.
Tilvera okkar er undarlegt ferðalag.
Við erum gestir og hótel okkar er
jörðin.
Einir fara og aðrir koma í dag,
því alltaf bætast nýir hópar í skörðin.
(Tómas Guðmundsson)
Góða ferð á nýjan stað, elsku
mamma mín, og takk fyrir allt.
Kysstu pabba frá mér.
Þín
Rósa Dögg.
Það er sérstakt að setjast og
skrifa hinstu kveðju til mömmu
sinnar svona skömmu eftir að
pabbi kvaddi okkur. Allt er frekar
óraunverulegt og það er verulegt
skarð sem höggvið er í okkar litlu
en samhentu fjölskyldu. Það er
allt svo endanlegt núna, það er
ekki hægt að spyrja spurning-
anna sem maður ætlaði að spyrja
en leyfir sér ekki í amstri hvers-
dagsins. Á svona tímum minnist
maður alls þess sem við áttum og
það var ótrúlega margt því sam-
band okkar tveggja var sérstak-
lega sterkt, við áttum alla tíð sam-
band sem fór í gegnum allt sem
varð á veginum og treystum veru-
lega hvort á annað. Við vorum vin-
ir, við stóðum með hvort öðru. Á
milli okkar var órjúfanlegur
strengur og við tókumst á við
hlutina í sameiningu. Ég veit að
þú varst stolt af mér og okkur
systkinunum. Ég er óendanlega
þakklátur fyrir það fallega sam-
band sem þú áttir við Hörpu alla
tíð og líka það ótrúlega samband
sem þú byggðir upp með öllum
krökkunum, þau sakna ömmu
sinnar og eiga erfitt enda ekki
langt síðan þau kvöddu afa sinn.
Það hvernig þú tókst Óliver frá
fyrsta degi og ykkar samband var
lýsandi fyrir þig og svo þegar Al-
exander og Kristófer fæddust og
fóru að venja komur sínar til þín
þá fannst þér sérstaklega gaman
að spjalla og búa til gátur því það
er aldrei lognmolla í kringum þá
bræður. Hendrikka er yngst og er
mjög hugsi og passar ótrúlega vel
upp á pabba sinn þessa dagana.
Mikið hefði ég viljað að þú hefðir
fengið að njóta efri áranna með
betri hætti og þau fengið lengri
tíma með þér, því þau hefðu öll
getað lært mikið af þér. Ég skrif-
aði í minningarorðin að þú hefðir
átt góð samskipti við alla í kring-
um þig sem var raunin og þú lað-
aðir að þér fólk því þú hafðir gam-
an af fjölbreytileikanum og gafst
fólki alltaf færi á því að skína. Þú
gafst af þér og hafðir áhuga á því
sem fólk var að segja og gera og
sagðir aldrei neitt um fólk sem þú
gast ekki sagt við það. Þú varst
traust og sjálfstæði þitt skipti þig
verulegu máli og þar voru engar
málamiðlanir gerðar. Þið pabbi
voruð ótrúlega sterk heild þó þið
væruð sannarlega ólík en þið
bættuð hvort annað upp á svo fal-
legan og stundum fyndinn máta,
þið eydduð rúmum 50 árum sam-
an og ég var partur af þeirri ferð
megnið af tímanum og mun búa
að því alla tíð. Tíminn þinn á flakki
um heiminn og gamli tíminn var í
sérstöku uppáhaldi hjá þér og
sumar sögurnar eru hreinlega
óborganlegar en þær fara í minn-
ingabankann hjá okkur sem part-
ur af þeirri mögnuðu konu sem þú
varst. Það að lýsa þér er í raun
ekki hægt því þú varst einkenni-
leg blanda af traustri konu sem þó
lagði mikið upp úr því að taka líf-
inu létt og hafa gaman, andstæð-
urnar voru allt í kring og kannski
þess vegna var dýptin og nándin
svona mikil. Þú varst í raun og
veru ólýsanleg og ég hef misst
ótrúlega mikið með fráfalli þínu.
Þú varst bandamaður minn, þú
varst trúnaðarvinur minn, þú
varst akkerið mitt og þú varst
samviskan mín. Mamma, manstu
loforðið sem ég gaf þér um gylltu
skóna og hvíta kjólinn, það fór svo
að lokum að ég stóð við það.
Elska þig eins mikið og himinn-
inn er stór.
Helgi Hrannarr Jónsson.
Ég sit hér og hugsa til þín og
raula lag KK, When I think of
Angels.
Ég var ekki gömul þegar við
kynntumst fyrst elsku Dagný mín
eða rétt 13 ára þegar símtölin á
milli Hraunhóla og Brekkubyggð-
ar byrjuðu með mjög stuttu milli-
bili. Eitt skiptið þegar Helgi svar-
aði ekki sjálfur kom ekki kveðja
beint í kjölfarið. Þú ræddir við
mig af athygli og spurðir mig
áhugaverðra spurninga. Þegar ár-
in liðu og kærustuparið unga
ákvað að endurskrifa ástarsöguna
varst þú heldur betur haukur í
mínu horni. Flest vissir þú á und-
an syninum þar sem ég óskaði eft-
ir handleiðslu þinni til að tryggja
ráðahaginn. Stundum þóttu þér
hugmyndir mínar of áhættusam-
ar, eins og þegar ég kom honum á
óvart sitjandi í hótelanddyri þar
sem hann gisti í Búdapest. Þú
hringdir í mig þegar ég var komin
til Köben og spurðir hvort ég vildi
ekki bara hætta við þetta. Auðvit-
að hlustaði ég ekki enda trúi ég að
þessi áhættuför hafi skilað mér
ávinningnum. Talandi um hjóna-
band – þá komst þú einmitt aftur
til sögunnar. Þar sem þolinmæði
er ekki mín sterkasta hlið ákvað
ég að tryggja stöðu mína í fjöl-
skyldunni til frambúðar og biðja
Helga míns. Ég ákvað að fara „the
american way“ og biðja Dagnýju
um hönd sonarins. Ég var nokkuð
kokhraust með svarið og var búin
að útbúa afsal sem hún þyrfti að
skrifa undir, sem hún gerði og
sagði í leiðinni: „Verði þér að því,
ég ábyrgist ekkert og gallaðir
hlutir eru ekki skilavara!“
Elsku Dagný mín, allt spjallið
sem við höfum átt spannar ótelj-
andi klukkustundir. Við gátum
talað um allt milli himins og jarðar
og aldrei kastaðist í kekki, nema
einu sinni þegar þú lést mig nú
vita að ég kæmist ekki upp með að
panta einhverja læknatíma eða
tala við lækna á bak við hana. Þú
fórst nefnilega þínar eigin leiðir,
vildir garfa í málunum sjálf, at-
huga hvað væri í stöðunni. Það
var þér líkt enda víðlesin og
áhugasöm um svo ótal margt.
Ég sakna þín nú þegar ofur-
sárt, það er skrítið að hringja ekki
til að spjalla um matseld, heils-
una, nýjustu tísku, hver staðan sé
á ástamálum yngri kynslóðarinn-
ar og fleira. Ég vildi að ég hefði
mátt létta þér lífið meira, en við
eigum þá dásamlegu minningu að
hafa farið utan og verið öll saman
nú fyrir rétt rúmu ári. Minning-
arnar þaðan eru svo dýrmætar,
óheyrilega fyndnar og samveran
svo mikilvæg.
Að lokum langar mig að þakka
þér fyrir að vera tengdamamma
mín og einn mesti töffari sem ég
þekki. Takk fyrir að stuðla ávallt
að sjálfstæði mínu, sem skipti þig
miklu máli og vildir að ég tileink-
aði mér betur. Takk fyrir að
kenna mér að elda jólamat fjöl-
skyldunnar. Takk fyrir að segja
mér hve hryllilega illa bleikur
varalitur fer mér og kalla mig
glysdrottninguna þína. Takk fyrir
að eignast litla gúmmítöffarann
þinn með spörfuglshjartað. Ég
mun skála við þig inn í eilífðina,
passa upp á fólkið þitt en umfram
allt annað hlakka til endurfunda
okkar þegar sá tími kemur.
Mín ást til þín elsku Dagný.
Þín
Harpa.
Tíminn flýgur áfram og hann
teymir mig á eftir sér
og ekki fæ ég miklu ráðið um það
hvert hann fer.
En ég vona bara að hann hugsi
svolítið hlýlega til mín
og leiði mig á endanum aftur til
þín.
Ég gaf þér forðum keðju úr gulli
um hálsinn þinn,
svo gleymdir þú mér ekki í dagsins
amstri nokkurt sinn.
Í augunum þínum svörtu horfði
ég á sjálfan mig um hríð
og ég vonaði að ég fengi bara að
vera þar alla tíð.
Það er margt sem angrar en ekki
er það þó biðin
því ég sé það fyrst á rykinu, hve
langur tími er liðinn.
Og ég skrifa þar eitthvað með
fingrinum sem skiptir öllu máli.
Því að nóttin mín er dimm og ein
og dagurinn á báli.
Já, og andlitið þitt málað. Hve ég
man það alltaf skýrt,
augnlínur og bleikar varir, brosið
svo hýrt.
Jú ég veit vel að ókeypis er allt
það sem er best,
en svo þarf ég að greiða dýru
verði það sem er verst.
Ég sakna þín í birtingu að hafa
þig ekki við hlið mér
og ég sakna þín á daginn þegar
sólin brosir við mér.
Og ég sakna þín á kvöldin þegar
dimman dettur á.
En ég sakna þín mest á nóttunni
er svipirnir fara á stjá.
Svo lít ég upp og sé við erum
saman þarna tvær
stjörnur á blárri festingunni sem
færast nær og nær.
Ég man þig þegar augu mín eru
opin, hverja stund.
En þegar ég nú legg þau aftur, fer
ég á þinn fund.
(Megas)
þín barnabörn,
Óliver Andri, Alexander
Kiljan, Kristófer Kjarval og
Hendrikka Rut.
Elsku amma mín, söknuðurinn
er svo mikill en á sama tíma er ég
svo þakklát, þakklát fyrir góðu
ráðin sem þú gafst mér, hlátur-
sköstin, löngu spjallstundirnar við
borðstofuborðið og umhyggjuna.
Það er svo skrítið að hugsa til
þess að þú sért farin, allt svo
óraunverulegt en ég veit að þú og
afi Nonni vakið yfir mér og krökk-
unum, alltaf.
Elska þig elsku fallega amma
mín og þangað til næst, þá verður
líklegast og vonandi brennt ristað
brauð með maríbóosti á boðstól-
um, besta vatnið úr hraunhólun-
um og afi tilbúinn með tissjú.
Sara Sól.
Amma Dagný var mjög góð-
hjörtuð og skemmtileg, hún var
með frábæran húmor og var
meistari í gátum og elskaði að
grínast. Það var alltaf svo gaman
heima hjá henni, hún eldaði bestu
nautalundirnar og ég sakna henn-
ar mikið. Mér hefur alltaf fundist
hún frábær kona eins og hún var.
Þegar við stoppuðum í heimsókn
fengum við krakkarnir alltaf
súkkulaðikex og hún vildi alltaf
vera með okkur, fyrir það er ég
svo þakklátur og fyrir allt sem þú
gerðir.
Amma, mér finnst svo leiðin-
legt að ég kom stundum ekki
nógu oft í heimsókn og nú sé ég
mjög eftir því. Það kenndi mér
samt að maður þarf alltaf að gera
sitt besta og nota tímann sinn vel
og maður getur ekki alltaf hugs-
að til baka heldur á alltaf að
horfa fram. Þetta verður erfitt en
ég veit að þú ert á betri stað. Mér
finnst við hafa búið til frábærar
minningar og nú ert þú komin til
afa Nonna líka. Ég er svo glaður
að við fengum svo góða ömmu
sem vildi alltaf hitta okkur og
eyða tíma í að tala við okkur. Ég
vona að ég geti hitt ykkur afa aft-
ur þegar að því kemur hjá mér.
En það er ein minning sem
stendur upp úr og það var í Flór-
ída, það var alveg svakaleg ferð
og enn betri með þér, við vorum
að skemmta okkur og fórum í
sundlaugina og á matastaði og
allt þetta var svakaleg ferð með
þér. Sjáumst vonandi í himna-
ríki.
Guð geymi þig.
Þinn
Alexander
Kiljan.
Dagný
Guðmundsdóttir
- Fleiri minningargreinar
um Dagnýju Guðmunds-
dóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
Minningarkort á
hjartaheill.is
eða í síma 552 5744
Óli Pétur
Útfararstjóri
s. 892 8947
Hinrik Valsson
Útfararstjóri
s. 760 2300
Dalsbyggð 15, Garðabæ
Sími 551 3485
osvaldutfor@gmail.com
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
ÞYRI KAP ÁRNADÓTTIR,
Leirutanga 16, Mosfellsbæ,
lést á Landspítalanum laugardaginn
27. mars. Hún verður jarðsungin frá
Fríkirkjunni í Reykjavík þriðjudaginn 20. apríl klukkan 15.
Streymt verður athöfninni: https://youtu.be/tLl28zy15uc.
Trausti Leósson
Silja Traustadóttir Florian Zink
Tumi Traustason Jennifer Arseneau
Sindri Traustason Sarah Gørtz
barnabörn
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
HÓLMFRÍÐUR SÖLVADÓTTIR,
áður til heimilis á Langholtsvegi 154,
Reykjavík,
lést á Hrafnistu 22. mars umvafin ástvinum
sínum. Að ósk hinnar látnu hefur útförin farið fram í kyrrþey.
Fjölskyldan þakkar auðsýnda samúð og vinarhug.
Edda Björk Hauksdóttir, Hartmann Ásgrímsson
og fjölskylda
Ísfold Aðalsteinsdóttir og fjölskylda
Nanna H. Ásgrímsdóttir og fjölskylda