Morgunblaðið - 15.04.2021, Side 45

MINNINGAR 45
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 15. APRÍL 2021
✝
Guðbjörg Jóns-
dóttir fæddist í
Reykjavík 18. febr-
úar 1930. Hún lést
á páskadag, 4. apríl
2021.
Foreldrar henn-
ar voru Jón Magn-
ús Magnússon, f.
1897, d. 1943 og
Ólafía Ólafsdóttir,
f. 1899, d. 1969.
Systkini Guð-
bjargar: Þór Guðmundur, d.
1994, Ólafur, d.2003, Magnús
Björgvin, d. 1996, Margrét J.
Burt, d.1 982, Unnur Ósk, d.
2015, Gunnar Sigþór, d. 1998,
Jóhanna Ólöf, d. 1941, Eygló
Svava, f. 1935, Ágúst Grétar, d.
2000 og Óli Garðar, f. 1939.
Guðbjörg giftist 23. sept-
ember 1957 Þorsteini Kristjáns-
syni frá Löndum í Stöðvarfirði,
f. 12.2. 1927, d. 13.5. 1998. For-
eldrar Þorsteins voru Kristján
Þorsteinsson, f. 1905, d. 1977 og
Aðalheiður Sigríður Sigurðar-
dóttir, f. 1903, d. 1988.
Börn Guðbjargar og Þor-
steins eru:
1) Bryndís Þorsteinsdóttir, f.
1957, maki Rafn Thorarensen, f.
1954. Þau eiga tvö börn: a) Þor-
og ólst þar upp í 11 systkina
hópi, var hún sú sjötta í röðinni.
Guðbjörg gekk í Austurbæjar-
skóla og Laugarnesskóla sem
barn. Flestöll sumur var Guð-
björg send í sveit eins og tíðk-
aðist á hennar uppvaxtarárum
og oft ásamt Gunnari bróður
sínum. Hún var sveitakona í
borg og elskaði að vera úti í
náttúrunni og vesenast í gróðri.
Hún fór ung að heiman og fór
að vinna fyrir sér og alla tíð var
hún vinnusöm og hörkudugleg.
Hún kynnist Þorsteini Krist-
jánssyni í Vetrargarðinum í Tí-
volí árið 1955. Þau hefja sinn bú-
skap ári síðar og ganga í
hjónaband 1957. Árið 1962 fer
Guðbjörg á síldarvertíð á Siglu-
fjörð með unga dóttur sína á
meðan eiginmaðurinn var á síld-
arbát og er þar heilt sumar.
Þau hjónin byggðu sér hús í
Vesturbergi og þar ræktaði
Guðbjörg einstaklega fallegan
garð sem tekið var eftir þar sem
hún undi sér vel með mold og
jurtir á milli handanna og lagði
land undir fót til að ná sér í fal-
legt grjót, eins og t.d austur og
vestur á firði. Guðbjörg var hús-
móðir eftir að börnin komu til,
þegar þau eltust fór Guðbjörg
að vinna meira við hin ýmsu
störf og var lengst af í fisk-
vinnslu hjá Granda sem var
hennar starfslokastaður.
Guðbjörg verður jarðsungin
frá Fríkirkjunni í Reykjavík í
dag, 15. apríl 2021, kl. 13.
steinn Valur, f.
1978, börn hans eru
Embla Mey, f. 2002
og Ægir Rafn, f.
2014, b) Íris Erla, f.
1983, maki Gunnar
Þór Hallgrímsson,
f. 1979, börn þeirra
eru Kamilla Diljá, f.
2009, Haukur
Barri, f. 2016 og
Úlfur Orri, f. 2019.
Fyrir átti Rafn
dótturina Maríu Sonju, f. 1974,
börn hennar eru Hulda Margrét,
Viljar, Irena, Telma og Elvar.
2) Ólöf Heiður Þorsteins-
dóttir, f. 1960, maki Kristján
Már Gunnarsson, f. 1959. Ólöf á
eina dóttur: Margrét Björg Jak-
obsdóttir, f. 1988, maki Justin
Carter, f. 1987, börn þeirra eru
Jakob Tristan, f. 2016, Viktoría
Kría og Atlas Krummi, f. 2019.
3) Kristján Þorsteinsson, f.
1964.
4) Þórhildur Þorsteinsdóttir,
f. 1968, maki Hafþór Ingi Sam-
úelsson, f. 1974. Þórhildur á
eina dóttur: Erla Dröfn Krist-
jánsdóttir, f. 1989, dóttir hennar
er Arney Sara Þórðardóttir, f.
2017.
Guðbjörg fæddist í Reykjavík
Elsku mamma. Þú varst ekki
lengi að gera hlutina, gekkst í
verkin, vannst hratt og kláraðir
verkefnin, og eins var það þegar
þú kvaddir þessa jarðvist.
Þú varst alltaf eitthvað að
bralla með okkur krakkana og
var bíllinn bara fylltur af börnum
og farið í réttirnar á haustin. Þá
var tekið með sér nesti og var
það brauð með kæfunni þinni og
mjólk í tómatsósuflösku, sem
mér líkaði nú alls ekki, að finna
tómatsósulyktina í tappanum.
Tjaldferðalögin á sumrin voru
ófá með okkur fjögur og allt dót-
ið sem því fylgdi uppi á þaki og í
skottinu. En minningarnar eru
svo sannarlega skemmtilegar og
dýrmætar frá þessum ferðalög-
um. Tala nú ekki um fé-
lagsvistina sem við skottuðumst
með þér á út um alla borg langt
fram á unglingsárin, ekki skrítið
að þessi gífurlegi spilaáhugi sé
fyrir hendi hjá manni.
Svo líða árin og við eldumst –
nema þú því þér fannst þú aldrei
vera gömul – og þá koma barna-
börnin og langömmubörnin í þitt
líf og þú fylgdist aldeilis vel með
þeim öllum, alltaf að spyrjast
fyrir um Margréti mína og hvort
hún ætlaði nú ekki að flytja heim.
Já, síðustu árin má segja að ég
hafi komið við hjá þér nánast
daglega með prjónana mína eftir
vinnudag eða í hádeginu og setið
og spjallað misjafnlega lengi. Og
svo komum við Kristján með
Moggann um helgar og ég með
prjónana. Þá gastu rakið garn-
irnar úr Kristjáni um gamla
daga og fólk sem þú þekktir hér
áður fyrr frá Suðurlandinu. Þið
komuð aldrei að tómum kofunum
hvort hjá öðru og gátuð talað í
marga klukkutíma; oft var ég bú-
in að segja „jæja“ ansi oft áður
en ég náði Kristjáni heim og það
fannst þér fyndið og sagðir:
„Hvað liggur á?“ Tala nú ekki
um spiladagana, hvort sem hitt-
umst uppi í sumó, heima hjá þér,
mér eða öðrum. Hvort sem það
vorum við systur eða einhverjir
aðrir voru allir dregnir að spila-
borðinu til að taka einn hring og
var það Reykjafoss eða fé-
lagsvistin góða.
Þér leiddist það ekki þegar ég
var að sýna þér myndir og snöpp
í tölvunni eða símanum frá Mar-
gréti minni af hennar börnum og
þá spurðir þú alltaf „hvenær
kemur hún heim?“ sem var nú
ósjaldan. Þú varst svo ánægð
með barnabörnin mín þrjú og
þótti mér vænt um það. Þú hélst
svolítið upp á Jakob fjögurra ára
og kallaðir hann Kobba litla frá
því hann var skírður og varst sú
eina sem fékkst það. Þér fannst
hann svo duglegur að byrja læra
stafina og kveða að aðeins fjög-
urra ára. Svo komu tvíburarnir;
það var sérstakt að fá tvö í einu,
þér fannst Viktoría svo mikið lík
Margréti og Atlas líkur Jakobi
bróður sínum, og svo var það
Justin, sem þú vildir alltaf vera
að gefa enn eina bókina um Ís-
land og sagðist ég ætla að redda
því. Þessi ánægja þín með mína
fjölskyldu yljaði manni heldur
betur um hjartarætur, því þú
vissir minn söknuð til þeirra því
fjarlægðin var mikil, sérstaklega
síðustu mánuði.
Já, það er margs að minnast
og þakka fyrir og allar minning-
arnar geymi ég í hjarta mínu. Við
eigum aldeilis eftir að sakna þín
og rifja upp og hlæja, því þú gast
verið svo asskoti fyndin.
Takk fyrir allt elsku mamma
mín.
Þín dóttir,
Ólöf Heiður.
Elsku amma mín. Takk fyrir
ferðalagið okkar saman undan-
farin 32 ár. Nú siglir þú frá
bryggju, upp með seglin, út á
sjóndeildarhringinn þar sem ég
fylgdist með þér þangað til ég sá
þig ekki lengur en þá, einmitt þá,
er ég viss um að einhver annar
hafi séð þig og tekið á móti þér.
Hér kemur mín hinsta kveðja
sem ég hvíslaði líka í eyrað á þér
þegar við gengum saman í gras-
inu og nutum lífsins, þefuðum af
grasinu og dönsuðum saman
nokkrum klukkustundum áður
en þú sigldir af stað í ævintýra-
ferð.
Gugga
Ákveðin og unir sér,
með útvarp Sögu eins og vera ber.
Skoðanir stórar segir mér,
sem gætu ekki farið framhjá þér.
Sveitin er uppáhaldsstaður,
þar er maður bara glaður.
Graslyktina þefar maður
og tíminn verður ekki jafn hraður.
Í lífinu giftist og eignast krakka,
en aldrei neinn kjölturakka.
Fiskibollurnar dugleg að hakka
og gefur afkomendum að smakka.
Árin líða
og enginn tími til að bíða.
Fleiri afkomendur í safnið skríða,
stóra lífið sem Gugga hefur lagt í að
smíða.
Þó sammála ekki alltaf séum
þá elskum við náttúruna með augum
berum.
En einnig elskum við ljóð á bréfum
ásamt því að njóta í sundlaugakerum.
Gugga, þú ert hörkukvendi,
það er ekki skrýtið að fuglar hjá þér
lendi.
Brauðbitana gefur færandi hendi
vellíðan og sátt þér sendi
(Erla Dröfn Kristjánsdóttir)
Erla Dröfn Kristjánsdóttir.
Á laugardaginn (10. apríl) sat
ég á kaffihúsi með Jakobi (4 ára
langömmubarni) og var að spyrja
hann ýmissa spurninga um lífið.
Ég spurði hann fyrst hvað honum
þætti skemmtilegast að gera í
Ameríku og hann sagði að „fara í
sund með rennibraut“. Næst
spurði ég hann hvað honum þætti
skemmtilegast að gera á Íslandi
og þá sagði hann: „Fara til lang-
ömmu.“ Það var á þessu augna-
bliki sem ég áttaði mig fyrst al-
mennilega á því að þú værir
farin, elsku amma okkar og
langamma. Allt í einu áttaði ég
mig á því að næst þegar við kom-
um til Íslands verður þú ekki þar,
elsku amma Gugga, og Jakob
getur ekki farið á uppáhaldsstað-
inn sinn lengur.
Þegar Jakob var einungis 20
mánaða gamall úti á Ítalíu sá
hann óvænt á tölvuskjánum hjá
mér mynd af þér amma. Hann
ljómaði allur og kallaði upp fyrir
sig „Langa langa langa“. Síðan
þá hefur hann talað óspart um
hana löngu sem breyttist svo í
langamma nýlega. Þú varst svo
gríðarlega merkileg manneskja í
huga Jakobs og þú gerðir þér
örugglega aldrei grein fyrir því
hvað þú áttir stóran aðdáanda í
þessum litla strák. Hann talaði
svo oft um þig þótt hann hafi ekki
fengið að sjá þig jafn oft og hann
hefði sjálfur óskað sér. En ég
fékk að kynnast þér vel elsku
amma og er þakklát fyrir það. Þú
hefur verið svo stór hluti af mínu
lífi, sérstaklega þegar ég var
barn og það er svo mikilvægt að
fá að eiga ömmu þegar maður er
barn. Það voru forréttindi að eiga
þig sem ömmu og ég er þakklát
að Jakob hafi líka fengið að kynn-
ast þér og eiga svona góðar minn-
ingar um þig þótt ungur sé. Atlas
og Viktoria fengu líka að hitta þig
þótt þau muni aldrei muna það,
en þú fékkst alla vega að upplifa
að eignast tvíbura sem lang-
ömmubörn og ég er svo glöð að
þú varst enn þá hér til að þess að
hitta þau og halda á þeim.
Ég sagði Jakobi frá því í
spjallinu okkar á laugardaginn
að þú værir núna dáin og að við
gætum því ekki heimsótt þig
næst þegar við kæmum til Ís-
lands. Jakob sagði að það væri
allt í lagi því þú myndir rísa aft-
ur upp eftir þrjá daga. Ég sagði
honum að það væri rétt en þú
myndir samt ekki fara aftur í
íbúðina þína heldur myndirðu
bara rísa upp í hjartanu okkar
og í huga okkar. Þú getur verið
viss um að þú verður alltaf þar
og við munum alltaf minnast þín
á páskunum á sama tíma og við
munum minnast upprisu Krists.
Ég bauð Jakobi að að senda þér
skilaboð til að taka með þér til
guðs og þetta eru skilaboðin sem
komu beint og ótrufluð frá hon-
um:
Mér þykir leitt að þú hafir dá-
ið. Ég elska þig. Hann bað mig
svo um að setja tvö hjörtu.
Mér þykir svo sárt elsku
amma að geta ekki kvatt þig í
dag og verið með þessari flottu
fjölskyldu sem þú getur verið
svo stolt af að hafa búið til og
haldið utan um. Þú átt heiðurinn
af því að hafa alið upp mömmu
mína sem er svo sterk og dugleg
kona. Bryndís, Kristján, Þór-
hildur, Þorsteinn Valur, Íris
Erla og Erla Dröfn. Þetta er allt
þinn afrakstur og þetta er fjöl-
skyldan mín. Ég samhryggist
ykkur kæra fjölskylda og mér
finnst sárt að geta ekki verið
með ykkur í dag og síðustu daga.
Saknaðarkveðjur,
Margrét og Jakob.
Fyrir nokkrum árum kom ég
að ömmu minni uppi í tröppu að
taka niður gardínukappa í stof-
unni hjá sér. Það var farið að
vora og tími til kominn að gard-
ínan fengi hreinsun áður en
blómin og flugurnar færu á stjá.
Ég sagði við hana að konur á
níræðisaldri hefðu ekkert að
gera upp í tröppu og hún ætti
bara að gjöra svo vel og ræsa út
fólkið sitt sem vel gæti náð gard-
ínunni niður og fengið svo kaffi-
sopa að launum. Til þess værum
við. Þessi minning mín lýsir
ömmu minni vel. Hún var sjálf-
stæðið uppmálað og var ekkert á
því að láta aðra gera hlutina fyr-
ir sig, hvað þá að biðja um að-
stoð. Í ömmu leyndist nefnilega
kvenskörungur sem kom fram í
dugnaðinum og ákveðninni.
Amma hefur verið mér náin
alla tíð og eru æskuminningarn-
ar ótal margar. Til dæmis var
spilastokkurinn aldrei langt
undan og amma var alltaf til í að
taka slaginn. Ég var ekki há í
loftinu þegar við fyrst tókum
sagnaspil, tveggja manna vist
eða Reykjafoss og eru þeir því
ófáir slagirnir sem ég hef tekið
við hana ömmu mína. Af allri
þessari spilamennsku hefur
maður smitast af hennar sér-
visku og að sjálfsögðu stokkar
maður spilin ekki oftar en þrisv-
ar! Annað væri glapræði.
Amma mátti ekkert aumt sjá
og passaði hún t.d. vel upp á
fuglana yfir vetrartímann. Ég
brosi þegar ég hugsa til gæsa-
hópsins sem var í mat hjá henni.
Amma hló yfir ágengninni í
þeim, því þær vissu upp á hár
hvaðan brauðmolarnir komu og
voru nánast farnar að banka á
svaladyrnar.
Ég minnist ömmu minnar
með miklu þakklæti í hjarta.
Þakklæti fyrir það að hafa haft
hana svona lengi hjá mér, það er
ómetanlegt. Þakklát er ég fyrir
að hún hafi fengið að kynnast
börnunum mínum, þótt vænt um
þau og léti þau skipta sig máli.
Ég mun sakna allra samræðn-
anna, glettninnar í henni þegar
hún velti upp einhverju fjar-
stæðukenndu og glottinu þegar
maður reyndi að svara því.
Elsku amma mín, þú veist
hvað mér mun alltaf þykja vænt
um þig.
Íris Erla.
Guðbjörg
Jónsdóttir
Vesturhlíð 2 | Fossvogi | s. 551 1266 | utfor@utfor.is | utfor.is
VIÐ ÞJÓNUM ALLAN SÓLARHRINGINN
Útfararþjónusta í yfir 70 ár
Við tökum vel á móti ástvinum
í hlýlegu og fallegu umhverfi
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÁSTA JÓNÍNA GUNNLAUGSDÓTTIR,
Eskivöllum 11, Hafnarfirði,
lést á Landspítalanum þriðjudaginn
30. mars. Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í
Hafnarfirði mánudaginn 19. apríl klukkan 13.
Sigurður Jóhannes Hallgrímsson
Guðrún Aðalbjörg Sigurðard. Yngvi Björnsson
Gunnlaugur Sigurðsson Birgitta Kristinsdóttir
Sigríður Guðný Sigurðard. Bjarki Franzson
barnabörn og barnabarnabarn
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
INGIBJÖRG JÓHANNESDÓTTIR
hjúkrunarfræðingur,
Aratúni 10, Garðabæ,
lést á líknardeild Landspítala 28. mars.
Útför hefur farið fram í kyrrþey.
Sveinn Ingólfsson
Jenný Gunnarsdóttir Þorvaldur Sigurðsson
Gunnar B. Gunnarsson Sólveig Sigurðardóttir
Bjarney M. Gunnarsdóttir Guðmundur Gíslason
Bryndís Sveinsdóttir Atli Sævarsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg dóttir mín, systir okkar, stjúpsystir
og mágkona,
HALLVEIG FRÓÐADÓTTIR,
lést á líknardeild Landspítalans
þriðjudaginn 13. apríl.
Fyrir hönd aðstandenda,
Hólmfríður Kofoed-Hansen
Ragna Fróðadóttir og fjölskylda
Björn Fróðason Lovísa V. Bryngeirsdóttir
Hólmfríður Fróðadóttir
Ingólfur Þorsteinsson Þorbjörg Kristinsdóttir
Hanna Valdís Þorsteinsdóttir Sheer El-Showk
Elskulegur eiginmaður minn og besti vinur,
tengdafaðir, afi og langafi,
EINAR SIGURÐUR BJÖRNSSON
húsasmíðameistari frá Siglunesi,
lést á Hrafnistu, Boðaþingi, föstudaginn
9. apríl í faðmi ástvina.
Útförin fer fram frá Lindakirkju miðvikudaginn
21. apríl klukkan 13. Athöfninni verður streymt inn á
Lindakirkja.is/utfarir
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vildu minnast hans er
bent á Hjartavernd.
Jóhanna Ragnarsdóttir
Kristinn Jónsson
Rut Ragnarsdóttir Jóhann Sigurjónsson
Rakel Ragnarsdóttir Hilmar B. Þráinsson
Gígja S. Kristinsdóttir Jóhann Ó. Sveinsson
Hanna B. Kristinsdóttir Brynjar F. Valsteinsson
Einar I. Kristinsson Desiree A. Arteaga
langafabörn