Duld - 01.12.1954, Síða 2

N
r
Jylgt úr hlaði
Lífið í heild sinni er furðu-
legt, og mannlegum sálum
næsta torráðin gáta. Gildir þar
sama máli, hvort litið er til hins
smæsta eða stærsta í tilver-
imni, til hnattamergðarinnar,
mannsins, dýranna eða blóm-
anna i allri sinni fegurð og dul-
úð.
Við þekkjum sjálfsagt öll
nokkra menn í sjón eða af sögn,
sem þykjast vita furðulega
mikið í sambandi við þetta
óræða líf, sem þykjast þekkja
þar margt út og inn, og fara
háðulegum orðum í sambandi
við þetta mikla lífsrmdur í
heild. Á sama hátt höfum við
komist i kynni við aðra menn.
gáfaða, lærða vísindamenn,
sem vajið hafa löngu lífi sínu
til að þroska anda sinn og bera
saman allt sem náð hefur ver-
ið til, og kanna má, í sambandi
við óendanlega marghreytni
lífsins og mikilleik þess. Það er
yfirleitt einkenni á þessum
mönnum, að þvi dýpra sem
þeir kafa, því meira sem þeir
læra, fullyrða þeir minna og
fyllast þvi meiri lotningu fyrir
óendanlegum dásemdum lífs-
ins, og viðurkenna þá fyrst,
hvað þeir viti lítið.
Á öllum öldum hafa menn
deilt um það, hvort líf væri
til eftir þetta líf. Menn hafa
jafnvel deilt um það hvort mað-
urinn hafi sál. Til munu heiðn-
ir menn, sem um það eru
fremri sumum kristnum, að
þeir gera ráð fyrir að maður-
inn lifi eftir Mkamsdauðann, og
svo er það um mörg önnur trú-
arbrögð. Margir trúaðir menn,
telja sig auðvitað enga sönnun
þurfa fyrir framhaldshfinu,
því að þá vissu hafi þeir öðl-
ast fyrir kenningar kristin-
dómsins og öruggt samband við
Guðdóminn, sem þeir telja, að
hver maður — sem vill — eigi
kost á að öðlast, t. d. með bæn,
og með lestri bibMimnar.
Ýmsir aðrir, þótt þeir kaMi
sig kristna, efast mjög um allt
þetta. Þeim finnst skorta á
Framhald á 3. kápusíðu.