Duld - 01.12.1954, Qupperneq 35

ÖRLAGAVALDURINN
33
ekki blási byrlega um stundar
sakir. Þessi trú er ekki í andstöðu
við neinar trúarsetningar, sem
fram hafa komið“.
„Já, já, það er satt“, mælti
kardinálinn með ákafa, eins og
honum væri umhugað um, að
sannfæra sjálfan sig. „Það er eng-
in trúarvilla í þessari kenningu.
Það er unnt að samræma hana. Ég
fæ ekki séð i þessu neina villutrú“.
„Það er heldur engin“, svaraði
Cagliostro, og hann talaði eins og
sá, sem vald hefur. Vér komum
aftur að þessu síðar. En svo er það
nauðsynjamál yðar hágöfgi". 1
raddhreim hans blandaðist skipun
og undirgefni.
„Já, einmitt“. Það verður að
viðurkennast, að kardínálinn var
aldrei neitt sérlega viljasterkur
maður. Það var eins og vilji hans
héngi á þræði og skryppi saman,
þegar Cagliostro blés á hann.
Hann brosti dauflega. „Fjárreiður
frænda míns kosta mig milljónir“.
Cagliostro bandaði frá sér,
hnarreistur og valdsmannslegur,
eins og þetta væru smámunir ein-
„Haifið engar áhyggjur. Ég hef
verið stimplaður sem sjónhverf-
ingamaður og hundeltur sem
svikamörður, sökum heimsku
manna. En eins og þér munuð fá
að sjá og reyna, þá hef ég enga
töfra um hönd, sem byggjast ekki
á raunhæfri þekkingu á lögmál-
um náttúrunnar og hagnýtri notk-
un dularafla náttúrunnar. En
þessi þekking er árangur langs
náms, og margra alda reynslu.
Meðal þeirra launvísinda, sem ég
hef fullkomna þekkingu á, og sem
ég lærði hjá Isisprestum í Egypta-
landi hinu forna, eru þrjú þeirra
mest, en þau eru:
Lífselixirinn, vizkusteinninn, en
með honum má ummynda málma,
og gáfan, að geta læknað öll þau
mein, sem hrjá mannlegt hold.
Hið síðast nefnda nota ég ií þjón-
ustu hins þjáða mannkyns; hið
annað nota ég í þjónustu þeirra,
sem misnota ekki það vald, sem
gullið veitir. Hið fyrst nefnda
gæti ég eins og sjáaldur auga míns
gagnvart öllum, nema fáum —
örfáum — mönnum, sem gefa ó-
rækar sannanir fyrir því, eftir ná-
kvæmar prófanir, að framlenging
M.fs þeirra sé mannkyninu til
heilla.
„Þegar ég er búinn að leysa
þau vandamál yðar, sem mest eru
aðkallandi, en það er leikur einn,
og þegar ég hef með því áunnið
mér traust yðar, þá getum vér, ef
yður svo sýnist, snúið oss að þeim
málum, sem eru mikilvægari en
allt annað“.