Duld - 01.12.1954, Qupperneq 40

38
DULD
um Stór-Kopta, eins og hann kall-
ar sig, stórar fúlgur fyrir svindil-
braskið.
Kardínálinn stirðnaði upp í stóln-
um. Hann gat ekki haldið aftur af
reiðinni, sem sauð í honum, þrátt
fyrir ljúfmennskuna, er átti sér
djúpar rætur í honum.
„Ef þú hefur komið hingað ein-
göngu í þvi skyni, að bjóða mér
upp á svívirðilegan óhróður og ill-
kvittnar hneykslissögur, þá hlusta
ég ekki á þig“.
„Sýnið augnabliks þolinmæði,
Monseigneur. Það er dálítið ann-
að, dálítið, sem yður er í lófa
lagið að athuga, og sem þér getið
ekki auðveldlega lokað augunum
fyrir. Ef þér viljið hlusta á mig,
þá get ég--------“
í sama mund opnuðust tvöföldu
dymar og inn kom þjónn, sem
setti sig í stellingar og tilkynnti:
„Hans hátign, Cagliostro
greifi“.
Monsieur Guémenée lét sig
falla aftur á bak í stólnum með
megnum óánægjusvip, um leið og
töframeistarinn gekk inn í her-
bergið. Hann gekk hiklaust inn,
alvarlegur og valdsmannslegur i
öllu fasi, og hann hafði ekki aug-
un af de Guémenée. Hann hafði
séð hina snöggu hreyfingu hans og
nú tók hann eftir fyrirlitningar-
svipnum á andliti unga mannsins,
sem hann reyndi ekki að leyna.
Um leið og dyrnar lokuðust,
nam Cagliostro staðar og hélt á-
fram að einblína á Monsieur de
Guémenée, sem varð að líta und-
an augnaráðinu, sér til sárrar
gremju. Cagliostro tók til máls
með stillilegri rödd:
„Ef ég geri ónæði, Monsieur de
Guémenée, ef ég trufla yður í
gagnrýni þeirri, sem þér voruð að
búa yður undir að bera fram, þá
hafið þér í þessu éfni meiri ástæðu
til þakklætis, en þér kunnið að
gera yður í hugarlund.
Kardínálinn brosti ánægjulega
yfir þessari sönnun um alvizku
Cagliostros. En Monsieur de Gu-
émenée lét sér fátt um finnast.
„Ágiskunin var auðveld. Ég
vona bara, einkum vegna þeirra,
sem þér hafið að ginningarfífl-
um, að þér hafið einhverjar aðr-
ar og öllu meira sannfærandi
skygnibrellur í fórum yðar“.
Hans hágöfgi stokkroðnaði af
gremju yfir þessari svávirðilegu
aðdróttim. Hann ætlaði að taka
til máls, en Cagliostro rétti upp
höndina sem tákn þess, að hann
ætlaði sjálfur að svara fyrir sig.
Hann hafði staðið kyrr í sömu
sporum um einn metra frá Mon-
sieur de Guémenée, og hann ein-