Skólablaðið - 01.02.1975, Blaðsíða 25

FRA RITÍEFSD
Enn bregður Skólablaðið undir sig betri löppinni og
ætlar sér veglegan sess í skólalífinu. A fjögurtíu og fimm
ára starfsháttum sjást nokkur ellimerki, tradisjónirnar
verða aðeins tradisjónir; það sem eitt sinn var gott er það
ekki lengur. Allir vilja betra Skólablað. Sumir hrópa:
afturför, við viljum aftur skemmtilegu gömlu blöðinl Við
glottum aðeins að slíkri speki, vitandi að ekki töltir tím-
inn afturábak. Þótt leiðin fram á við sé kannski ekki eins
glæst og su sem að baki liggur getum við ekki annað en fylgt
þeirri þróun. Við byrjum á að hrista af okkur tradisjónir,
sem voru farnar að verða okkur til trafala. Blekslettur ólu
upp sérstaka gerð nöldurseggja sem vel máttu missa sín.
Quid novi? hlýtur að byggjast upp á fréttum úr skólanum, en
ekki á skylduskrifum ritnefndar. Dicit hafa oft verið leið-
inlegar skyldugreinar, og auk þess vafasamt að setja einka-
skoðanir ritstjóra undir hatt leiðara, sem litið kann að
vera á sem stefnu blaðsins. Sem sagt: farvel frans.
Eitt enn: þetta blað rífur niður, en er í flestu arfur
fomrar tíðar. Með meiri og frjórri starfskröftum leggjum
við síðan upp og höslum blaðinu nýjan völl með nýjum starfs-
háttum og hugmyndum samfara ýmsum áunnum hefðum 45 ára
starfs.
Það er ekki tilviljun ein að æ meir verður þeirrar til-
hneigingar vart um víða veröld að hafa lýðræðislegri og opn-
ari starfshætti í stjórnun. Ekki heldur að þessa verður
einkum vart meðal ungs fólks. Þetta er sprottið af gagnrýni
þess á ólýðræðislega meðferð ríkisvaldsins hvarvetna og vax-
andi tortryggni þess á viðteknum bindandi reglum. Við
viljum ekki binda hendur okkar með lögum dagsins í gær og
heldur ekki hendur manna morgundagsins með lögum dagsins í
dag, hraut einhverjum .af vörum.
Hið þrönga kerfi embættismanna og nefnda hefur gert
félagslífið mjög svo óaðlaðandi í augum meginþorra nemenda,
foJ&jj /fjrttdio/cc JjJms
Iþvluiioft /vuíá lílu, luXJibjtuJ
■izjppi'XJ- a
Unnt verður að skipta meir niður á sérstök verkefni og
sinna þeim þar a£ leiðandi betur.
sem hefur megiustu óbeit á að trana sér fram. Margir þeirra
sem gefa kost á sér til embætta gera það af einskærri
metorðagirnd, við höfum hér í skólanum spegilmynd þjóðfél-
agsins með bitlingajötumsínum og valdspillingu og við höfum
innlimað í skólalífið mörg verstu kýli þjóðfélagsins, kýli
sem við tölum oft um að þurfi að stinga á.
Það er kunnara en frá þurfi að segja hversu kennslu-
hættir hér við skóla eru lítt til þess fallnir að stuðla að
félagslegri þroskun. Þeim mun meiri vandi er félagslífinu
á höndum að hlúa að þessum einna nauðsynlegasta þætti í
uppeldi hvers einstaklings. Þá gegnir félagslífið bezt
hlutverki sínu, er það nýtur þátttöku og áhuga alls þorra
nemenda, án þess þó að það komi niður á menningarlegu
gildi þess. Vitað er að almennur áhugi og þátttaka erú því
aðeins hugsanleg, að sérhver eigi þess kost að vera full-
gildur félagi í félagsstarfi. Sú valdfirring hins almenna
nemanda sem æ hefur ágerzt hér í skóla hefur grafið undan
stoðum félagslífsins, svo að stundum tollir það meira af
gömlum vana en af því að nemendur beri hag þess svo mjög
fyrir brjósti. Það stoðar lítt, að ytri áferð félagslífsins
sé glæsileg. Mifclar málverkasýningar, stöðugar kvikmynda-
sýningar, voldugar samþykktir í hagsmunamálum okkar, margir
málfundir, mörg falleg Skólablöð, íburðarmiklar leiksýningar,
allur þessi ytri íburður, sem svo mjög hefur einkennt fél-
agslífið undanfarin ár, kemur fyrir ekki ef hann nýtur ekki
skilnings og áhuga og virkrar þátttöku velflestra nemenda
skólans.
Sem þátt í að vinna bug á félagslegri firringu mennta-
skólanema ræðst ritnefnd í að opna starfsemi sína. Fáir
virðast á móti slíkri tilraun (147‘7)9 en eftir er að sjá,
hversu margir leggja fram starfskrafta sína. Við gerum
okkur grein fyrir að svo samdauna eru nemendur orðnir vald-
firringunni, að nokkurn tíma tekur það þá að átta sig á
nýjum viðhorfum. Því búumst við ekki við ásókn fleiri hund
hundraða manna, en vonumst til að geta búið í haginn fyrir
komandi ár.
Þá kosti opnunar, sem snúa að ritnefnd má m.a. telja
eftirfarandi:
Sérhver nemandi á kost á virkri þátttöku í félagslífinu.
Fleiri komast að með hugmyndir. Starfið verður frjórra.
Framtak eykst og þar af leiðandi áhugi á félagslífi.
Við teljum ástæðu til að taka fram, að ritnefnd er
einhuga um að taka nýjum starfskröftum sem fullgildum starfs-
bræðrum og mun leyfa vilja þeirra að njóta sín.
Svo bjóðum við velkomna til starfa allar áhugamenn um
skðlablaðsútgáfu, áhugamenn um skáldskap, listir og menn-
ingarmál, um skðlamál, almenn félagsmál og þjððfélagsmál,
áhugamenn um að blaðið verði skemmtilegt, kryddað kímni og
höfði til hins almenna nemanda. Ahugamenn um útlit og
alla þá3 sem yfirleitt hafa áhuga á einhverju og vilja vinna
að sínum áhugamálum í félagi við aðra og koma þeim á fram-
færi.
Komið til starfa með opinni ritnefndj
Ritnefnd.
45.árg.l.tbl.
Akvarðanir eru meir i samræmi við vilja nemenda.
Sérhver getur komið til starfa að ákveðnum verkefnum og
horfið frá þegar honum sjálfum sýnist.
S13Y7 SdVZYíZ T,
FQB.5ETZ KLUB BT7JÍIN
'Aft.NJi b 16U<?SS otJ. 4 7. azc,2 .t .
Let's blow the whole trash
up so everybody can get
fuckin'equal in the mould.
Baldur Phjoelnisson.
Eftir að Bomban er sprungin getum við aldrei framar
leiðst eftir ströndinni því það verður engin strönd þó að
draumar okkar um falleg börn að leik hafi brugðizt, eimir
ef þeim í kynjamyndum sveppsins sem stígur upp úr augnatótt-
um fjörunnar kannski lendir hönd mín útötuð vonlausu bleki
við hliðina á hönd stjórnmálamanns útataðri enn vonlausara
blóði og þá þarf ég ekki lengur ímynd af honum feitum og
sveittum með harðlífi á klósettskál þegar lúmskur vottur
virðingar læðist að mér því við erum loksins jafnir í Bomb-
unni verður ekkert misrétti engin spurn um kynþátt þjóðerni
stöðu skoðun eða trú allir hafa jafnan rétt tilað mynda
gróðurmold fyrir nýja menningu þegar Bomban er sprungin
skiptir ekki máli að faðir þinn er ríkur en minn ekki kredd-
urnar hverfa við getum gengið milli gíganna hlustað á ópin
og horft á rústir siðmenningarinnar sem féll á eigin bragði
eftir Bombuna hverfur spennan milli ríkjanna og við þurfum
engar sameinuðu þjóðir til að halda afturaf valdamönnum sem
vilja komast í mannkynssöguna því það verður engin mannkyns-
saga í Bombunni hverfa allir jafnvel þeir sem ætluðu að ríkja
yfir rústunum (kannske verða arftakarnir þrífættir með plast-
ic andlit og álhendur sem elska tæknilega eða í formúli því
duldirnar sem felldu manninn verða útilokaðar). Akærðu
standið upp fótalausir því ósærður dómarinn er kominn tilað
dæma ykkur í eymd ykkar þið bjuggust við að þið fengjuð
undirbúningstíma en vegirnir eru órannsakanlegir svo gakk
fram fótalaus senrtu Bókina handarlaus vinn eiðinn höfuð-
laus og þjástu líkamalaus tími hins mikla dóms er í Bombunni
lát af trú þinni púrítan og gakk inní ríki þess sem vill við
þér taka. Eftir Bombuna aukast möguleikarnir á fjölbreyttu
ástarlífi þá get ég tekið þig sem frumeindir sameindir frum-
ur elektrónur og prótónur aftanfrá og framanfrá ofanfrá og
neðanfrá oftíeinu ég vona bara að við tvístrumst ekki og
vítt (Pentagon hét maður. Pentagon var góður maður. Pent-
agon fékk gott uppeldi. Pentagon vann sig uppúr engu.
Pentagon vann á skrifstofu. Pentagon stimplaði sig inn
klukkan níu vann til fimm stimplaði sig út og tók með sér
heimavinnu. Pentagon var snyrtimenni. Pentagon stangaði
altaf úr tönnunum eftir gómsæta máltíð. Moskva hét kona.
Moskva var göfuglynd kona. Moskva hafði mörg fæðingarmerki.
Moskva var klassísk. Moskva vann eftir áætlun. Moskva var
óskeikul. Moskva var óvægin. Mosvka var hreinleg. Moskva
þvoði sér um hendurnar eftir unnin verk. Pentagon leitaði
á Moskvul Moskva var of stolt. Pentagon var líka stoltur,
Moskva og Pentagon óttuðust undrarugguhestinn í Austri.
BOHBBOBBBOttBfiOMBBOUBBOijlBBOUBBOiIBiiOÍiilBO
MBB0MBB0MBB0MBB0MBB0MB£0i.lBB0..:330MBB0MB
BOMBBOMBBOMBBOMÖBOMBBOIjdBBOMBÖOMiiOMBBOM
.BOMBBQMRRnURROK^ROMRBOyiHRnMRRl^lJRBOMBBnM
BOMBBOMB
bombboMb
bOMBBOlÍB
VHHL BOMBBOMB BOMB
BOMBBOMþ ^ÉBOMB
BOMBBOMB^^HtíOLJB
^HöOMBBOMBBOMBBOMþ^H^HHp
^BOMBBOMf BOMBBOMÍB
BOMBBOMBBOMBBOMp
BOMBBOMB
BOMBBOMþ
BOMBBOMBg
JöOMBBOMBBOIvlBBOMpl
^bombbombbombbomIb I
bombbombbombbom|b |
Hann hét Peking. Milli Moskvu og Pentagons var rauðgló-
andi þráður. (Svo klippti einhver á þráðinn.)). Fyrir
Bombuna var tilveran ævintýri líkust aðvísu sjaldan jafn-
köldu þessu ekkert var óumflýjanlegt nema endalokin (kannske
hefðum við geta fresta Bombunni ef Moskva hefði gifst Penta-
'gon en haldið framhjá með Peking (þó er slikt tálvon og
'innantómt því hagsmunaaðilar geta ekki unnið saman fyrir
hverjum ættu þeir þá að vernda hagsmuni sína). Þú skalt
ekki halda að Guð geti bjargað málunum því Bomban er Guði
óviðkomandi hann hefur himinn útaffyrir sig sem hann notar
einsog einskonar fremstabekk eða stúku tilþessað horfa á
síðastaþátt (einhver var að röfla um hlutföllun í náttúr-
unni) en þegar tjaldið er fallið sendir hann einhvern jesús
niðrá jörðina tilað klappa í auðum salnum. (Manstu þegar
við vorum lítil þá sungum við altaf
í grænni lautu
þar geymi ég hringinn
sem mér var gefinn
en hvar er hann nú
við syngjum þennan söng ennþá en nú er það ekki enungis
leikur heldur hefur hann í þjáningum okkar öðlast innihald
og endurspeglar tilfinningar okkar sem finna að þeir
standa ekki lengur á föstu heldur eru óvelkomin reköld sem
fljóta á ósamsettri blöndu einskis f jarri öllum viðkomustoð-i
um). Stundum freistast ég tilað halda að Bomban sé fremur
Náttúra en Menning þvíað í upphafi var Náttúra og Náttúra
hefur ríkt framtilþessa og því skyldi hún ekki líka vera
endalokin (Hún var Náttúra en Menning hafði virkjað hana
þegar hún var lítil var hún notuð í tvö skítverk og hún
hafði reynst svo vel að allir biðu þess í ofvæni að hún
stækkaði sem hún og gerði enþegar það varð tímgaðist hún og
þær urðu fimm en þá bundust friðlar þeirra samtökum umað
komaívegfyrir að þær tímguðust frekar allir hinir sáu að þær
voru tengiliðurinn og pressan á friðlunum varð svo gífur-
leg að einn þeirra missti stjórn á sér þá kom það í ljós að
þær voru kynríkar og juku kyn sitt jafntogþétt allir áttu
íþaðminnsta eina hinir kúguðu og smáu líka þær fylltu jörð-
ina markaðina útsölurnar svoað tilað viðhalda jafnvæginu
urðu þær einskisnýtar þær voru ekki lengur í jafnvægi).
Svartur sandurinn verður marglitur öllu ægir saman hvítt
brot úr frelisstyttu járnbentur steypumoli úr friðarráð-
stefnu gler úr alþjóðadómstóli teppisslitur úr sameinuðu-
þjóðunum brenndir seðlar úr rauðakrossi maríuhaus úr páfa-
garði vatnslögn úr þjóðþingi hvíthús moskur parlament og
fangelsi átvistogbast en yfir öllu svífur sveppurinn áþekkur
slímkenndu efni einsog fulltrúi frelsis friðar jafnréttis
bræðralags jöfnuðs brauðs og leika fyrir lýðinn.
i
(þú
hefur séð upphafið
(þú miklast af því)
þú
hefur séð hámarkið
(þú miklast af því)
þú
hefur séð endalokin
(miklast þú af þeim)
mannkyn
Dulráður hefur talað
í endalokunum hverfurðu aftur
til upphafs þíns
í öðru hámarki þínu
í einni órofa heild
(upphafið hámarkið og endalokin)
mannkyn
hvar eru verk þín
hver eru afrekin)
Ég veit nákvæmlega hvernig dagurinn verður blæjalogn og
rigning sem er einsog eitthvað seigfljótandi droparnir eiga
erfitt meðað losna frá skýjunum falla þungir til jarðar og
fletjast seint út þegar þeir hitta dökka gangstéttina það
eina sem greinir þá frá hagli er að þeir renna aðvísu ákaf-
lega hægt við stöndum undir húsvegg og horfum á regnið hár
okkar er blautt og klessteftir hlaup um göturnar við höfum
ónotalegan fiðring í maganum svipaðan þeim sem fólk fær
oft áðuren það fer inná leiksvið við reykjum einu sígarett-
una okkar saman þú sparkar hælunum órótt í húsvegginn við
sjáum það hátt á himninum skjannabjört breið eldrák sem
klýfur skýin en virðist stöðvast yfir höfðum okkar augna-
blik hún klofnar í margar mjóar rákir ég kreisti hönd þína
og þú mína það kemur.....................
Baldur Fjölnisson, 45.árg.3.tbl.
25