Fréttablaðið - 30.10.2021, Qupperneq 26

„Sambandið við barnsmóður
mína var farið til fjandans og sjálfs-
myndin í molum. Ég var pabbi og
rafveituvirki og með allt mitt á
hreinu og svo allt í einu hafði ég ekk-
ert og hver er ég þá? Við erum gjörn
á að skilgreina okkur út frá því hvað
við vinnum við. Það tók mig tíma að
átta mig á því að ég er ekki það sem
ég geri. Ég er ennþá sami maðurinn
hvort sem ég er rafveituvirki eða
ekki og hvort sem ég er með hendur
eða ekki. En það tók tíma að sætta
sig við það.“
Guðmundur segir margt hafa
orðið til þess að hann breytti við-
horfi sínu og sneri við blaðinu.
„Þetta er samtíningur af alls
konar en það sem allar breytingar
eiga sameiginlegt er að það kemur
bara að þeim tímapunkti að það
er ekkert annað í boði. Ég væri
bara dauður ef ég hefði ekki breytt
afstöðu minni og lífinu á þessum
tímapunkti. Það kemur þetta
„moment of clarity“ og maður sér
hlutina eins og þeir eru,“ segir hann.
Var orðinn 47 kíló
Guðmundur rifjar upp atvik sem
átti þátt í því að opna augu hans
fyrir ástandinu. Lifrin var hætt að
starfa almennilega og var honum
neitað um lifrarskipti vegna neysl-
unnar.
„Ég er 175 sentímetrar á hæð og
var orðinn 47 kíló, svipað þungur
og tólf ára stelpa,“ lýsir hann. Slök
lifrarstarfsemin olli jafnframt mik-
illi gulu og því var útlitið fremur
bágborið.
„Ég fór ekki mikið út á þessum
tíma en man eftir að hafa verið í
Smáralindinni og heyrt út undan
mér: „Nei, ég má núna!“ Ég sá þá
tvo gutta fela sig og ýta hvor öðrum
til hliðar til að sjá skrítna kallinn.
Þarna sá ég mig og bróður minn
fyrir mér sem þessa stráka, en ég
var allt í einu orðinn skrítni kallinn.
Ég hafði verið í einhverri búbblu á
hraðri niðurleið. Þetta var eitt af
þessum augnablikum sem urðu til
þess að ég hugsaði að ég yrði að gera
eitthvað,“ segir Guðmundur sem
stuttu síðar fór í meðferð og í fram-
haldi fékk hann nýja lifur.
„Ég var ekkert að þjást eða veslast
upp út af slysinu. Heldur því að ég
vildi ekki sætta mig við slysið,“
segir hann og bætir við að allt hafi
breyst á svipstundu þegar hann átt-
aði sig á því að breytingarnar væru
algjörlega undir honum sjálfum
komnar.
Við höfum alltaf val
„Maður heyrir alltaf að góðir hlutir
gerist hægt og að breytingar taki
tíma en af minni reynslu er það
bara ekki rétt. Það tekur tíma að
komast á þann stað að vera tilbúinn
að breytast – en breytingin gerist á
svipstundu. Þarna bara breyttist
allt, og ég hef reynt að viðhalda því
breytta hugarfarfari. Maður þykir
raunsær ef maður horfir á slæmu
hliðarnar, en það eru alltaf þessar
tvær hliðar. Við höfum alltaf val. Ég
bara tók ákvörðun um að leita að
því góða í öllum kringumstæðum.“
Guðmundur þurfti að undirgang-
ast tvenn lifrarskipti, með tveggja
mánaða millibili sumarið 2002, ári
eftir að hann varð edrú. En þegar
litið er til baka reyndist það gæfu-
spor.
„Til dæmis það að missa lifrina,
sem er hreint ekki það skemmtileg-
asta sem ég hef gert, hvað þá í seinna
skiptið, gerði það að verkum að ég
komst í þessa aðgerð núna. Ég væri
ekki hér með nýjar hendur ef það
hefði ekki gerst,“ segir Guðmundur
sem kom til greina í þessa stóru
tímamótaaðgerð af því hann hafði
sýnt gott þol gagnvart ónæmisbæl-
andi lyfjunum.
„Það sem við sjáum í augna-
blikinu sem slæman hlut er ekkert
endilega slæmt, heldur bara eitt-
hvað sem við viljum ekki á þeim
tímapunkti. Ég er að upplifa draum
sem enginn maður hefur nokkurn
tímann upplifað: Að missa báðar
hendur og axlir og fá þær aftur. Þú
Guðmundur segir allt hafa breyst þegar hann kynntist Sylwiu sinni. Biðin hélt vissulega áfram en lífið sjálft líka með öllu tilheyrandi. MYND/BENEDIKT SNÆR
færð ekki meiri gjöf – en þú þarft að
missa hendurnar til að fá þær,“ segir
hann ákveðinn.
Mamma setti líf sitt á bið
Bókin er tileinkuð móður Guð-
mundar, Guðlaugu Þórs Ingvadótt-
ur, en aðspurður segir Guðmundur
ástæðu þess einfalda: „Í gegnum
þetta allt saman hefur enginn staðið
við bak mér eins og mamma mín.
Hún flutti með mér til Frakklands
svo ég gæti látið draum minn rætast.
Hún sat við rúmstokk minn í þrjá
mánuði á meðan ég var í dái og talaði
við mig á hverjum einasta degi. Hún
stóð með mér í gegnum neyslutíma-
bilið. Hún setti í raun allt sitt líf á bið
og hefur alltaf verið til staðar – aldr-
ei klikkað. Þannig að það kom engin
önnur manneskja til greina.“
Móðir Guðmundar flutti eins og
fyrr segir með honum til Lyon árið
2013 og þar er hún enn og verður
allavega næsta árið. „Báðir foreldrar
mínir hafa verið frábærir. Pabbi er
líka búinn að leggja sitt af mörkum
enda hafa þau hjónin verið í fjarbúð
í átta ár. Það eru margir búnir að
fórna hellingi. Þetta er búin að vera
helvítis bið,“ segir Guðmundur sem
flutti til Frakklands árið 2013, von-
góður um að komast í aðgerð hið
fyrsta en beið í átta ár.
Sylwia breytti biðinni
Fyrstu tvö árin í Frakklandi snerust
einfaldlega um þessa bið og undir-
búning fyrir aðgerð. Það breyttist
þó þegar Guðmundur fór út eitt
kvöldið með íslenskri vinkonu, sat
á bar drekkandi sódavatn, þegar
Sylwia gekk inn og gaf sig strax á tal
við hann.
„Ég var með krók og vanur því að
fólk forðaðist mig, yrði skrítið eða
færi í einhverja vorkunn. Henni
aftur á móti fannst þessi krókur svo
heillandi að hún fór að spyrja mig
út í allt á sama hátt og hún myndi
spyrja mig hvar ég keypti buxurnar
mínar,“ rifjar hann upp og viður-
kennir að hafa undir eins heillast af
þessari hispurslausu konu.
„Við enduðum á að spjalla allt
kvöldið og svo hittumst við f ljótt
aftur. Þetta þróaðist í raun allt mjög
hratt. Hún er pólsk en hafði búið í
Frakklandi í sjö ár og starfað sem
jógakennari. Ég þóttist náttúr-
lega hafa áhuga á jóga og öllu því
tengdu,“ segir hann og hlær. „Við
bara smullum saman alveg um leið.
Þetta var mjög notalegt sörpræs og
breytti líka biðinni.“
Guðmundur lýsir því að upp-
haflega hafi biðin tekið verulega á.
„Þegar síminn hringdi fékk maður
fiðring í magann og svo var það
aldrei neitt. En þegar Sylwia kemur
inn í líf mitt breytist þetta allt,“ segir
Guðmundur sem vissulega hélt
áfram að bíða eftir símtali um að
hentugir handleggir hefðu fundist
en þau Sylwia héldu jafnframt lífinu
áfram saman.
„Tíminn líður hvort sem maður er
að bíða eða ekki. Við bara fengum
okkur hund og svo annan hund og
vorum að fá okkur þann þriðja.“
Á meðan beðið var eftir aðgerð
þurfti Guðmundur alltaf að vera til-
tækur í Lyon en það sem meira var,
50 læknar þurftu líka að vera það. Á
meðan hann var á lista fór því eng-
inn neitt. „Það var svo frá byrjun júlí
á hverju ári til 15. september að ég
var tekinn af listanum svo teymið
kæmist í frí.“
Getur þurft að taka hendurnar
Guðmundur er æðrulaus gagnvart
framtíðinni en ljóst er að fram-
farirnar munu sjást á fyrstu
Maður
þykir
raunsær ef
maður
horfir á
slæmu
hliðarnar,
en það eru
alltaf
þessar tvær
hliðar. Við
höfum
alltaf val.


Guðmundur var orðinn illa haldinn
af gulu þegar hann breytti lífi sínu.
Guðmundur hér
ásamt dóttur
sinni.
MYND/AÐSEND
Þegar síminn hringdi
fékk maður fiðring í
magann og svo var það
aldrei neitt. En þegar
Sylwia kemur inn í líf
mitt breytist þetta allt.
26 Helgin 30. október 2021 LAUGARDAGURFRÉTTABLAÐIÐ