Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2014, Side 23

Er lít ég til baka á æskunnar ár...
Séð inn yfir Fell, Staffell til hœgri á myndinni, Hafrafell til vinstri. Ljósmynd Skarphéðinn G. Þórisson.
Sölvadóttur. Það voru engar skipaferðir austur
svo ég var í Eyjafírðinum vetrarlangt. Þá fór
ég heim. Þau þurftu mín við þar. Síðan var
ég þar. Fyrst hjá foreldrum mínum. Þau voru
nú að verða lasin en bjuggu nú samt. Síðan
tók Oddur bróðir minn við búinu og ég var
hjá honum eftir að hún dó konan hans. 1960
fór ég til Reyðarfjarðar og var 15 ár þar. Þá
var ég komin á sjötugsaldur. Runólfúr heitinn
bróðir minn hafði atvinnu á Reyðarfírði og við
bjuggum þarna saman. Síðan fengum við íbúð
á Egilsstöðum og vorum átta ár þar. Þangað
til hann dó. Þá kom ég hingað á elliheimilið.
Þú ert á Staffelli Jrá 1919-1960fyrst í búi með
foreldrnm þínum svo með bræðrum þínum.
Þetta var það sem þig langaði til að gera?
Það veit ég nú ekkert um, Oddur var orðinn
ekkjumaður og Runólfur missti heilsuna um
tíma. Hann byrjaði nú búskap fyrst en lenti
á sjúkrahús.
En þig hefur ekki langað til þess að fara og
gera eitthvað sjálf?
Nei, það hefur nú ekkert verið sérstaklega
sterk löngun. Maður gat ekki skilið svona
fólk eftir. Það þurfti einhver að vera hjá því.
Mamma var orðin ósköp heilsulaus, ég var
komin á fimmtugsaldur þegar hún dó. Hún
dó 1938. Ég hjúkraði henni og Unnur líka,
systir mín. Maður gat ekki gert allt einn. Það
var alltaf einhver stúlka. En ég var nokkuð
bundin á meðan móðir mín lifði.
Mér datt í hug vísa um daginn sem sungin
var þegar ég var ung, ég man ekki hver
höfundurinn er. Mér fínnst hún ágæt. Kannski
full þunglyndisleg. Ég er ekki þunglynd. En
vísan er svona:
Er lít ég til baka á æskunnar ár
á ævinnar hallandi degi.
Mig viðkvæmni grípur, mér vöknar um brár
ég veit ekki sjálfur því felli ég tár.
Þögull ég höfuð mitt hneigi.
21