Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2014, Qupperneq 147

Sumarnytjar á Stuölafossi
hjá hreppstjóranum á Hvanná, Jóni Víði
Einarssyni og þáðum hressingu. Þá var
nýkomin til húsráða konuefni hans Guðbjörg
Kolka og vorum við trakteraðir með kaffi
og meðlæti. A þessum fyrstu árum meðan
samgöngur voru sem fyrr greinir fékk
pabbi eitt sinn leyfí hjá Hauki til að sleppa
hluta ijárins í Hauksstaðapartinn ytri sem
nú tilheyrir líklega Hrólfsstöðum og er
norðan Jökulsár. Þá voru ekki komnar upp
sauðfjárveikivamalínur eins og nú er. Ekki var
að skynja neina ánægju hjá norðurbyggjum
með þessa innrás Skipalækjarijárins á þetta
svæði og man ég að Óli heitinn Sigurðsson á
Hauksstöðum talaði oft um túnrollur Grétars
án þess að um beina meinbægni væri að ræða.
Féð var óneitanlega ráðvillt á nýjum slóðum
og eitthvað var um að við fengjum innlegg á
Vopnafirði það haustið.
Meira um vorferðir
Eftir að virkjunarvegur kom upp Bessastaða-
fjallið í Fljótsdal var það stundað í nokkur ár
að aka fénu þangað upp og taka það af við
Sauðabanalæk þar í brúninni og reka vestur
yfir Miðheiði. Vegurinn var mun betri þessa
leið en reksturinn þeim mun lengri með hvem
hóp. Þar var einn farartálmi á rekstrarleiðinni
sem Lambakíll heitir og var oft ótrúlega
tafsamt að koma lambfénu yfir hann. Þessi
ár fengum við oft ijölda fjár á Melarétt í
Fljótsdal, sú var raunin að féð virtist alltaf
leita töluvert til baka á þann stað sem það var
tekið af bílunum þótt um langa leið væri að
fara. Eg man einu sinni eftir að mómhálsótt
ær sem ég átti kom fýrir á Víkingsstöðum á
Völlum með tvö lömb; hafði greinilega ætlað
heim en óvart farið út austan við Lagarfljót.
í nokkur skipti var allt féð rekið heiman
frá Skipalæk og vestur í Stuðlafossheiði.
Þetta var um sex daga vinna með öllu og var
Ekkjufellsféð þá gjaman látið fylgja með.
Fyrsta daginn var smalað heimalandið og
þann næsta var féð yfírfarið, gefíð ormalyf ofl.
Fossá í hrokavexti. Vaðið og fossinn utan við Stuðla-
fossbæ. Ljósmynd: Sigurður Aðalsteinsson.
Þriðja daginn var rekið inn á Ormarsstaðarétt
og þann ijórða inn og upp Asfjall í gangnakofa
Fellamanna sem Melstaður heitir. Þar var
stórt girðingarhólf sem hægt var að nátta
féð í. Fimmta daginn var rekið vestur í
Stuðlafossheiði og fénu dreift og síðan riðið
til baka í kofa og gist aftur. Sjötta daginn var
riðið heim. í einhver skipti var fénu ekið á
bílum inn í Ormarsstaði og rekið þaðan vestur.
I þessum rekstrum voru allflestir ríðandi,
allavega eftir að lagt var frá Onnarsstöðum.
Ég man eftir að í einni slíkri ferð var hryssa
sem mamma átti af Möðrudalskyni og var
kviðuð mjög eftir veturinn. Þótti mönnum
145