Heilsuvernd - 01.04.1957, Blaðsíða 19

HEILSUVERND
15
Hreyfingaleysi veldur hægri blóðrás og ófullkominni
öndun. Það veldur og því, að menn þurfa minna að bíta
og brenna. Margir kæra sig kollótta og borða meira en
þeir brenna. Fyrirbrigðið nefnist ofát og er harla algengt.
Næringarefni berast með blóðstraumnum, en líkaminn
hefur ekki við að vinna úr þeim, því að vöðvarnir veita
lítinn liðstyrk. Fita sezt fyrir, undir húð, í æðaveggi og
víðar. Áhrifin eru stundum auðsæ. Aliir hafa séð fólk,
sem þjáist af offitu. Feitlagni er mismunandi mikil, en
óhætt er að treysta, að enginn fitnar af því, sem hann
lætur ekki ofan í sig.
Stundum sezt fitan fyrir þar, sem áhrifin eru ekki eins
augljós. Hún safnast fyrir í æðaveggjum og getur valdið
þrengslum og stíflun, þegar frá líður. Það er þessi fita og
kalk, sem að henni hleðst, sem er undirrót hins illræmda
sjúkdóms í kransæðum hjartans, er áður var á minnst. Sá
sjúkdómur sækir einkum á karlmenn. Virðist svo sem
kynhormón ráði þar mestu um.
Lítill vafi virðist á, að sjúkdóma þá, sem nú hafa verið
nefndir, mætti fyrirbyggja með hæfilegri hreyfingu á degi
hverjum ásamt hófsemi í mataræði.
Innivera og of lítil hreyfing valda oft þreytu, sleni og
höfuðverk. Hreyfing sú, sem húsmæður hafa, nægir að
jafnaði ekki til.að girða fyrir þetta. Skrifstofufólk er jafn-
vel enn ver sett.
Við þessu duga hvorki bætiefni né höfuðverkjatöfiur.
Jafnvel heimsins hollasta fæði hrykki ekki til. Ráðið er
aðeins eitt og það er alveg rökrétt. Nægileg hreyfing í
hreinu lofti. Þegar loginn á lífskerti okkar fer að ósa,
verðum við að taka af skarið.