Heilsuvernd - 01.11.1958, Blaðsíða 6

HEILSUVERND
Sigurjón Danivalsson
Fyrir nærfellt hálfri öld síðan var lítill drengur einn á
ferð milli bæja norður í Laxárdal í Húnavatnssýslu. Á
þeim árum var börnum einatt ætlað meira en nú gerist.
Veður var þungbúið og jörð snævi þakin. I för með honum
var tík smávaxin, sem drengurinn hafði mikið dálæti á.
Skyndilega syrti í lofti og gerði hríð harða. Drengurinn
hélt áfram í óveðrinu, því að hann var kjarkmikill og
þrautgóður. Svo fór þó að lokum, að hann tapaði áttum
og vissi ekki hvar hann fór. Þrekið þraut, og hann leið út-
af í skafli. Förunautur hans, tíkin, sat þar yfir honum og
ýlfraði ámátlega í sífellu og gegndi furðu, hve mikil hljóð
gátu borizt frá svo litlu dýri. Þetta varð honum til lífs,
því að leitarmenn, sem farnir voru að huga að drengnum
gengu á hljóðið- Þannig atvikaðist það fyrir náð Guðs, að
lítið grey var hlekkur í atvikakeðju, sem lá að stofnun
heilsuhælis N.L.F.I. í Hveragerði.
Drengur þessi var Sigurjón Danivalsson, og áttu slóðir
hans eftir að liggja víða áður en saga hans væri öll í þess-
um heimi. Sjö ára sat hann yfir ám frá Litla-Vatnsskarði,
en þar bjó faðir hans á þeim árum, og tíu ára fór hann
fótgangandi að Blönduósi til aðdrátta fyrir heimili sitt, en
þar var fátækt mikil, — þótti varla tiltökumál á þeirri
tíð. Sigurjón reyndist bæði greindur og kappsamur.
Þegar hann var fermdur í heimasveit sinni hlaut hann
bezta vitnisburðinn og varð með því sér og sínum til sóma.
Eftir það fluttist hann að Sjávarborg við Sauðárkrók
til Árna Daníelssonar. Þar kynntist hann fyrst starfi Jón-
asar Kristjánssonar, sem þá var héraðslæknir, búsettur
á Sauðárkróki. Jónas hafði þá þegar tekið ástfóstri við