Morgunblaðið - 12.08.2021, Blaðsíða 48

48 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. ÁGÚST 2021
✝
Jón Borgþór
Sigurjónsson
fæddist í Reykjavík,
31. október 1943.
Hann lést á Heilsu-
stofnun Akraness
27. júlí 2021. For-
eldrar Borgþórs
voru Kristín Björg
Borgþórsdóttir, f. í
Hafnarfirði, 18.9.
1926, d. 15.1. 1987,
og Sigurjón Mar-
teinn Jónsson, f. á Litlasandi í
Hvalfjarðarsveit, 4.12. 1922, d.
18.9. 1956, stjúpfaðir Guðmann
Guðbrandsson, f. á Stokkseyri
17.5. 1926, d. 19.5. 1999. Eftirlif-
andi systkini Borgþórs eru Birg-
ir Sigurjónsson, f. 1946, Herdís
Sigurjónsdóttir, f. 1949, og Bára
Guðmannsdóttir, f. 1964. Látin er
Þórhildur (Dódó) Sigurjóns-
dóttir, f. 1955, d. 2018.
Borgþór kvæntist 1964, Sig-
rúnu Stefánsdóttur, f. 13.8. 1940,
d. 18.4. 2003, þau skildu 1982.
Dætur þeirra eru: 1) Rósa Karen
Borgþórsdóttir, f. 21.1. 1966, gift
Degi Hilmarssyni, f. 11.7. 1966.
Börn Rósu eru a) Anna Kristín
Heiðarsdóttir, f. 12.7. 1987, unn-
usti hennar er Grétar Kristófer
Sigþórsson, f. 1984, börn þeirra
eru Kristófer Ísak og Klara Dís,
b) Heiður Berglind Þorsteins-
dóttir, f. 20.3. 1994, og c) Tristan
Dominic Þorsteinsson, f. 11.7.
björn Alexander Sæmundsson, f.
26.3. 1986, unnusta hans er Liga
Liepina, f. 1988, dóttir þeirra er
Eva Viktoría. c) Pétur Ásbjörn
Sæmundsson, f. 5.1. 1989, unn-
usta hans er Sigríður Sandra Eg-
ilson f. 1993, þeirra börn eru Eið-
ur Alexander Kling og Sigríður
Salka Kling, fyrir á Sandra Hildi
Maríu Magnúsdóttur.
Þann 26. nóvember 1985
kvæntist Borgþór Mettu Írisi
Kristjánsdóttur, f. 1951. Þau
skildu árið 2000. Börn Írisar eru
Steinn Kári og Kolbrún Dröfn.
Borgþór ólst upp í Efstasundi
58 í Reykjavík. Eftir grunnskóla-
göngu fór hann á togara, en
gerðist bóndi árið 1964 á Ak-
urholti í Eyjahreppi til ársins
1970 þegar fjölskyldan flutti til
Hafnarfjarðar. Á þeim tíma
starfaði Borgþór m.a. við þak-
pappalagnir hjá T. Hannessyni &
Co en í 31 ár var hann hjá Byko,
fyrst við að stakka timbur, síðar
sem afgreiðslumaður og versl-
unarstjóri timburdeildar í Hafn-
arfirði. Borgþór hafði mikla
ánægju af að ferðast, hvort
tveggja innanlands og utan, og
fór í ófáar Bændaferðir svokall-
aðar. Hann stundaði veiði við
hvert tækifæri, ýmist í vötnum
eða helstu laxveiðiám landsins.
Hans mesta stolt og prýði var
sumarbústaðurinn sem byggður
var í Úthlíð í Biskupstungum.
Útför Borgþórs fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 12.
ágúst 2021, kl. 13.
Stytt slóð á streymi:
https://tinyurl.com/9rc7yj2y
Virkan hlekk má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
2000, unnusta hans
er Aníta Agnes
Halldórsdóttir, f.
2000. Börn Dags
eru a) Hilmar Þór, f.
19.11. 1990, unnusta
hans er Erla Frið-
björnsdóttir, f. 14.6.
1987, b) Gunnar
Þór, f. 27.6. 1997,
unnusta hans er
Arna Bjarnadóttir,
f. 1997, og c) Ásdís,
f. 14.6. 1999, unnusti hennar er
Einir Orri Brynjólfsson f. 1997,
2) Sylvía Marta Borgþórsdóttir,
f. 12.11.1968, börn hennar eru a)
Stefán Rafn Sigurbjörnsson, f.
27.12. 1989, unnusta hans er Ásta
Guðrún Helgadóttir, f. 1990, og
b) Arna Þóra Steinþórsdóttir, f.
15.3. 1999.
Borgþór feðraði dóttur Sig-
rúnar, Kristínu Björgu (Elías-
dóttur), f. 12.5. 1964, dóttir henn-
ar er Guðný Hrefna Sverrisdótt-
ir, f. 19.11. 1982, gift Hilmari Þór
Hafsteinssyni, f. 16.2. 1978,
þeirra börn eru Salka Lind og
Sverrir Logi.
Fyrir átti Sigrún Sesselju Sig-
ríði Hauksdóttur (skráð Ævars-
dóttir í Þjóðskrá), f. 20.5. 1960.
Hennar börn eru a) Sigrún Erla
Sæmundsdóttir, f. 29.7. 1982,
unnusti Sigrúnar er Viktor Eyj-
ólfsson, f. 1986, þeirra dætur eru
Ellý og Antonía Signý. b) Guð-
Ég treysti því að vel hafi verið
tekið á móti elsku pabba í Sum-
arlandinu fagra og að nú sitji hann
hjá litlu systur sem var honum svo
kær og öllum hinum sem á undan
honum eru farnir. Síðustu dagar
pabba voru hin mesta þrauta-
ganga en þeir allra síðustu örlítið
léttari. Við áttum nokkrar eftir-
minnilegar stundir sem ég er
þakklát fyrir að hafa fengið með
honum. Það var erfitt að sjá orku
og gleði glaðlétta pabba þverra
smátt og smátt, en hann hafði svo
margoft náð sér á strik eftir erfið
veikindi. Lengi vel trúði ég að
þetta væri eitt af þeim skiptum.
Lífsgæði pabba voru ekki mikil og
höfðu ekki verið það í mörg ár, það
er því ákveðin friðþæging að nú
þurfi hann ekki að stríða meir. Ég
trúi því að í Sumarlandinu séu
hvorki verkir né andnauð. Ég á
pabba margt að þakka, hann
kenndi mér óbeint að halda á
hamri og skipta um klær og
skreyta litla jólatréð að ógleymdu
því að tjalda. Ég fylgdist með því
sem hann gerði og gerði svo bara
eins, nema að tjalda, þá tók maður
þátt. Hann gaf mér fyrstu og einu
veiðistöngina, svona bensínstöðv-
arstöng. Svo var rennt fyrir fisk í
einhverju vatninu og veiddi ég
þennan agnarlitla fisk sem ég fann
svo til með, en honum var sleppt.
Þótt veiðiferðirnar yrðu ekki fleiri
kom það ekki að sök því samveru-
stundirnar með pabba urðu síðar í
formi fjölmargra heimsókna til
okkar þegar við bjuggum í Dan-
mörku, en í minningunni voru þær
óteljandi. Ég hafði og hef áhuga á
að vita hvernig lífið var hér áður
fyrr og pabbi var alveg tilbúinn að
ræða „gamla tímann“. Hann sagði
mér ýmislegt úr uppeldi sínu.
Eins og þegar honum voru bornar
fréttirnar af andláti föður síns, þá
aðeins 12 ára gamall. Hann sagði
mér líka frá sameiginlegu leynd-
armáli þeirra mömmu sem upp-
lýstist fyrir nokkrum árum. Já,
það kom margt í ljós sem ég hafði
ekki hugmynd um varðandi
pabba. T.d. hafði hann verið í
kirkjukór og var þrjú ár í Iðnskól-
anum en lauk ekki námi því hann
varð ástfanginn af mömmu og
gerðist bóndi. Hann kom mér sí-
fellt á óvart. Pabbi var alltaf boð-
inn og búinn að aðstoða við hvers
kyns viðvik svo lengi sem heilsan
leyfði. Hann hafði líka gaman af að
gleðja fólk, á öllum aldri og þá sér-
staklega börn og var alltaf til í ein-
hvern fíflaskap eins og t.d í úti-
legum stórfjölskyldunnar. Pabbi
var mikil félagsvera og stóð fyrir
spilakvöldum og páskabingóum.
Hann fékkst líka til að leika jóla-
svein fyrir börnin í Danmörku við
mikla kátinu. Um hver áramót fór
pabbi með Sigga, systurson sinn,
að leiði föður síns með blóm og
kerti en Siggi er alnafni afa. Hann
er líka mikill FH- og Haukamaður
og pabbi lét hanna tvískiptan FH-
og Haukabol fyrir Sigga sem hef-
ur vakið mikla athygli. Pabbi var á
sínum yngri árum fríður sýnum,
hávaxinn og með mikið dökkt hár.
Hann hafði gaman af að dansa og
var bara nokkuð góður í því þótt
hann hafi aldrei í dansskóla kom-
ið. Nú dansar hann í Sumarland-
inu með þeim sem á undan honum
eru farin. Með þessum fátæklegu
orðum kveð ég elsku pabba minn
og þakka honum fyrir allt og allt.
Þín elskandi dóttir,
Rósa Karen.
Mig langar að skrifa svo margt
um þig, elsku pabbi, en orðin
standa í hálsinum og tárin renna
niður kinnarnar. Þú sem gafst
mér svo mikla hlýju og varst alltaf
til staðar þegar ég þurfti á hjálp að
halda.
Hvert örstutt spor var auðnuspor með
þér,
hvert andartak er tafðir þú hjá mér
var sólskinsstund og sæludraumur hár,
minn sáttmáli við guð um þúsund ár.
(Halldór K. Laxness)
Takk fyrir allt, elsku pabbi.
Þín dóttir,
Marta.
„Eruð þið komin elskurnar?“.
Þessi orð hljóma í huganum þegar
ég hugsa til tengdapabba, Jóns
Borgþórs Sigurjónssonar, eða
Bogga eins og hann var alltaf kall-
aður.
Við Boggi kynntumst skömmu
eftir að leiðir okkar Rósu lágu
saman í byrjun árs 2009. Þá hafði
hann verið að glíma við alls kyns
krankleika í nokkur ár og náði sér
aldrei almennilega af því allt þar
til yfir lauk. Þegar við spjölluðum
saman bar veikindin oft á góma
enda líf hans litað af þeim, en aldr-
ei skynjaði ég þó sjálfsvorkunn
eða depurð hjá honum. Við und-
irbúning útfarar Bogga höfum við
hjónin hlustað á æviminningar
hans allt frá bernsku og þar kom
ýmislegt fram sem ég ekki vissi.
Margt af því hefði ungur drengur
aldrei átt að upplifa af ógætni og
skilningsleysi jafnaldra og fullorð-
inna. Orð og gerðir sem rista sári
unga sál og móta til lífsstíðar. Það
leitar á hugann hvernig ævi okkar
getur bundist fjötrum þess sem
var, en á sama tíma vaxið og
blómstrað ef lífsviðhorfin og vilji
sækja í þá átt. Til að það megi
verða þarf sáttin að koma til og
þrátt fyrir allt er það hún sem
stendur upp úr öllu því sem ég
kynntist í tengdaföður mínum.
Enginn biturleiki eða gremja til
þess liðna heldur glaðværðin og
léttleikinn sem skein í gegn allt
fram á síðasta kvöldið sem Boggi
lifði. Þá var Rósa hjá honum og
ætlaði að staldra lengur, en pabbi
hennar fann að stundin var komin
og bað hana með sinni léttu röddu
að fara nú heldur heim og knúsa
okkur krakkana. Svo gætu þau
sést síðar. Og það er þannig sem
ég trúi að málalokin verði, eða eig-
um við að segja næsti kafli.
Hafðu þökk fyrir allt og allt,
elsku Boggi minn. Við sjáumst síð-
ar.
Þinn tengdasonur,
Dagur Hilmarsson.
Jón Borgþór
Sigurjónsson ✝
Guðrún Jóns-
dóttir fæddist
á Grýtubakka í
Grýtubakkahreppi
23. júní 1939. Hún
lést á Heilbrigð-
isstofnun Sauð-
árkróks 3. ágúst
2021. Foreldrar
hennar voru hjónin
Jón Bjarnason,
bóndi og rithöf-
undur, f. 4. maí
1910, d. 12. des. 1991, og Ingi-
björg Tryggvadóttir húsfreyja,
f. 26. des. 1916, d. 23. sept.
1992. Systkini Guðrúnar eru
Margrét Hulda, f. 1940,
Tryggvi, f. 1946, d. 2003, Þórey
Kristín, f. 1952, Bjarni, f. 1953,
Fríður, f. 1954, og Arnheiður,
f. 1963, d. 1973.
Guðrún giftist 30. desember
1965 Halldóri Þorleifi Ólafs-
syni, f. 20. des. 1934, d. 12. okt.
2016, frá Miklabæ í Óslands-
4. Ingibjörg Arnheiður, f. 1975.
Guðrún flutti með foreldrum
sínum og systur í Garðsvík á
Svalbarðsströnd árið 1944 og
hafði alla tíð sterkar taugar til
æskustöðvanna. Hún gekk í
barnaskólann á Svalbarðs-
strönd en auk þess stundaði
hún nám við Tóvinnuskólann á
Svalbarði einn vetur. Guðrún
starfaði í mötuneyti Mennta-
skólans á Akureyri þar til hún
fór í Húsmæðraskóla á Löngu-
mýri í Skagafirði 1960-1961.
Veturinn á eftir kenndi hún
handavinnu við sama skóla.
Guðrún og Halldór hófu búskap
á Miklabæ á móti foreldrum
hans árið 1965. Halldór lést ár-
ið 2016 og flutti Guðrún á dval-
arheimili á Sauðárkróki í árs-
byrjun 2019 og bjó þar til
æviloka.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag, 12.
ágúst 2021, og hefst athöfnin
klukkan 14.
Streymi verður í gegnum Fa-
cebook-síðu og Youtube-rás
Sauðárkrókskirkju.
hlíð. Foreldrar
hans voru Ólafur
Valgarð Gunn-
arsson bóndi, f.
1894, og Elísabet
Ingveldur Hall-
dórsdóttir ljós-
móðir, f. 1904.
Börn Guðrúnar
og Halldórs eru:
1. Jón Ingi, f.
1965. Börn Jóns
eru: a) Helga Þór-
ey, f. 1984, eiginmaður Jónatan
Jónsson, f. 1979. Sonur þeirra:
Óskar Bjarni, f. 2012. b) Guð-
rún Ósk, f. 1995. Dætur henn-
ar: Dagný Ösp, f. 2015, og Ylfa
Mist, f. 2017. c) Þórdís Stella, f.
1999, sambýlismaður Kristján
Reynir Kristjánsson, f. 1992, d)
Gunnar Valur, f. 2000. 2. Anna
Elísabet, f. 1966. Sonur Önnu:
Dagur Magnússon, f. 1990. 3.
Ólafur Gunnar, f. 1967. Dóttir
Ólafs: Guðrún Benney, f. 2008.
Ég kvaddi mömmu í hinsta
sinn 3. ágúst síðastliðinn á sama
staðnum og við hittumst fyrst,
Sjúkrahúsinu á Sauðárkróki.
Mamma sagði gjarnan að hún
væri það heilsuhraust að hún
hefði aldrei þurft að leggjast inn
á spítala nema þegar hún fæddi
mig en það flokkaðist víst ekki
sem veikindi heldur sjálfskapar-
víti. Slysabarnið ég tók þessum
ummælum ekki nærri mér því ég
efaðist aldrei um ást hennar á
mér sem var algjörlega gagn-
kvæm. Systkini mín þrjú fædd-
ust heima í sveitinni. Að vera ör-
verpi hafði sína kosti og galla. Ég
var mömmusjúk með eindæm-
um. Ég vildi ólm fara í sumar-
búðir með vinkonum mínum að
Hólum í Hjaltadal sem eru um 12
km frá æskuheimilinu. Það var
samþykkt og meira að segja fjár-
fest í regngalla sem ég átti að
hafa meðferðis. En þegar á
hólminn var komið treysti ég
mér ekki að fara frá mömmu. Við
tvær fórum oft til Akureyrar að
heimsækja afa og ömmu og fleiri
ættingja og það voru miklar
gæðastundir. Ég var alltaf í
gluggasætinu í Norðurleiðarrút-
unni á leiðinni til Akureyrar því
mamma var svo lofthrædd. Þetta
er auðvitað „life hack“ af bestu
gerð.
Það var alls ekki draumur
mömmu að búa í sveit en örlögin
réðu því. Mér fannst hins vegar
dásamlegt að alast upp á sveita-
heimili með þremur kynslóðum
þar sem var mikill gestagangur
og líf og fjör. Eftir að ég varð
fullorðin skil ég engan veginn
hvernig mamma komst yfir öll
verkefni dagsins, ár eftir ár. Ég
man hvað ég var svekkt þegar
ég, mömmusjúka barnið, mátti
ekki fara með henni í berjamó
því að hún vildi bara fá að vera
ein í friði. Ég skil hana mætavel
núna. Hún var hörkudugleg, úr-
ræðagóð, vandvirk, ósérhlífin,
gestrisin og þolinmóð. Bakaði
lager af bakkelsi vikulega og
saumaði föt á alla fjölskylduna
og fleiri til. Hún elskaði að gera
handavinnu og hún var ótrúlega
handlagin. Hún dæsti nú samt
þegar hún kláraði handavinnu-
verkefnin mín í grunnskóla og
skildi ekki af hverju ég hafði
engan áhuga á handavinnu.
Mamma var alltaf líkamlega
hraust og algjör nagli en því
miður fékk hún Alzheimer-sjúk-
dóminn. Henni fannst leiðinlegt
að tapa minninu og þekkja ekki
lengur fólk. Hún tók þó veikind-
um sínum með miklu jafnaðar-
geði og æðruleysi. Hún var til
fyrirmyndar í því eins og svo
mörgu öðru. Henni leið vel í dag-
vistinni og svo seinna á dvalar-
heimilinu á Sauðárkróki, talaði
fallega um starfsfólkið og var
mjög fegin að þurfa ekki að elda
sjálf.
Ég er þakklát fyrir að eiga
hana fyrir mömmu, hún kenndi
mér góð gildi, var sérlega mikill
húmoristi, vinur vina sinna og
mikil fjölskyldukona. Hún hafði
sterkar taugar til æskuslóðanna
og þreyttist aldrei á að rifja upp
skemmtilegar sögur af Sval-
barðsströndinni. Hún átti líka
frábærar minningar og vinkonur
frá Húsmæðraskólanum á
Löngumýri og ég varð verulega
leið síðastliðið vor þegar hún
hafði ekki heilsu til að hitta
skólasystur sínar en hún beið
alltaf spennt eftir að hitta þenn-
an skemmtilega hóp sem hélt
sambandi í öll þessi ár.
Takk fyrir allt elsku mamma
mín. Ég sakna þín.
Ingibjörg Arnh.
Halldórsdóttir
(Inga Heiða).
Elsku amma mín, þetta eru
búnir að vera skrítnir dagar eftir
að þú fórst frá okkur. Mér finnst
svo skrítið að hugsa til þess að
sjá þig ekki aftur.
Mínar fyrstu minningar eru
þegar við vorum að brasa saman
á Miklabæ, manstu þegar við
fórum alltaf saman í fjósið að
mjólka og reka kýrnar, ég man
að þetta var það skemmtilegasta
sem ég gerði með þér, man líka
að þú varst ekki alveg sammála
mér enda varstu búin að gera
þetta í marga áratugi.
Svo sátum við oft saman við
eldhúsborðið og drukkum flatt
gos með bestu lyst og ræddum
ýmislegt saman, misgáfulegt
býst ég við.
Þú sagðir að þú vorkenndir
mér að heita Guðrún eins og þú
því það væri svo kerlingarlegt
nafn, veistu amma að ég dýrka
þetta kerlingarlega nafn okkar,
því ég heiti í höfuðið á þér, konu
sem ég hef alltaf litið upp til.
Amma, ég skal samt viður-
kenna að ég var komin með nóg
af laginu um Bjössa á mjólkur-
bílnum allar bílferðir, en í dag er
það ein af mínum bestu minn-
ingum og fyndnustu því ung-
lingnum sem ég var fannst þetta
ekki kúl.
Veistu amma mér fannst þú
alltaf svo fyndin, finnst enn þá
fyndið þegar maður hringdi í þig
eða hitti þig og spurði þig hvern-
ig þú hafðir það, þá fékk maður
alltaf sama svarið, ég er að drep-
ast úr leti, en samt varstu
kannski búin að vera að brasa
ýmislegt.
Ég sakna svo að fá ekki ömmu
fiskibollur sem voru engu líkar.
Amma mín, góða ferð í Sum-
arlandið og vonandi hittir þú allt
þitt fólk sem hefur beðið eftir
þér.
Ég á eftir að sakna þín svo
mikið og líka Dagný og Ylfa.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt, sem miður fer,
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér,
því veit mér feta veginn þinn,
að verðir þú æ Drottinn minn..
(Pétur Þórarinsson)
Þín Gudda.
(Guðrún Ósk Jónsdóttir)
Guðrún Jónsdóttir
Nú er horfin himna til
heilbrigð sál í ljóma,
sem við fögur friðarskil
fagnar nýjum blóma.
Kristín Snæfells
Arnþórsdóttir
✝
Kristín Snæfells
Arnþórsdóttir
fæddist 4. október
1950. Hún andaðist
3. júlí 2021.
Útför Kristínar
fór fram 26. júlí
2021.
Gullfalleg og góð og
sönn
gaf hún af sér mikið.
Fylgdi henni í allri önn
indælt sólskins blikið.
Hún svo mörgum hugg-
un var,
hjörtu gladdi líka.
Allar stundir í sér bar
eðlið kærleiksríka.
Full af lífi fram á við
færði hún allt til bóta.
Hlýja geisla sendi um svið,
sigur bestu hóta.
Þótt hún marga reyndi raun,
reis hún hátt með prýði.
Gæskan henni gaf sín laun,
gull í hverju stríði.
Heiðrað gat hún líf og ljós
ljúf með trúum hætti.
Þar af brunni jákvæð jós,
jafnaði mál og bætti.
Vermd af sálar vænstu rún
vann hún allt til þrifa.
Væru allir eins og hún
yrði gott að lifa!
(RK)
Vinarkveðja,
Guðrún Hrólfsdóttir.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Óheimilt er að taka efni úr
minningargreinum til birt-
ingar í öðrum miðlum nema
að fengnu samþykki.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Minningargreinar