Morgunblaðið - 26.08.2021, Page 40

40 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. ÁGÚST 2021
✝
Þóra Kristín
Bárðardóttir
fæddist á Land-
spítalanum 26.
ágúst 1986. Hún
lést á gjörgæslu-
deild Landspít-
alans 6. mars
2021.
Foreldrar henn-
ar eru hjónin
Jenný Axelsdóttir,
f. 8.7. 1958, d.
29.9. 2016, og Bárður Sig-
urgeirsson, f. 13.11. 1955.
Seinni kona hans er Linda
Björg Árnadóttir, f. 31.1.
1970.
Bræður Þóru eru Sigurgeir,
f. 8.1. 1988, og Guðmundur
Örn, f. 23.7. 1997.
Sambýliskona Sig-
urgeirs er Harpa
Björnsdóttir, f.
15.6. 1993. Sam-
býliskona Guð-
mundar Arnar er
María Lind Bald-
ursdóttir, f. 19.3.
1997. Dóttir Sig-
urgeirs og Hörpu
er Rakel Jenný, f.
13.2. 2021. Eldri
dóttir Sigurgeirs er Aníta Eik,
f. 20.11. 2014.
Útförin fer fram frá Frí-
kirkjunni í Hafnarfirði í dag,
26. ágúst 2021, klukkan 15.
Hlekk á streymi má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
Elsku Þóra Kristín. Til ham-
ingju með 35 ára afmælisdaginn
þinn. Þú varst alltaf svo mikið af-
mælis- og jólabarn.
Í 35 ár hef ég kviðið þessum
degi þótt ég hafi vonað að það
væri lengra í hann. Banalegan var
erfið. Þegar þér leið aðeins betur
varstu farin að skipuleggja heim-
ferðina. Kvöldið áður en þér
versnaði hringdir þú í mig og
sagðir: „Ég ætla að setjast fram á
stokkinn á morgun og þá kemst
ég heim eftir nokkra daga.“
Næsta dag var staðan gjörbreytt.
Graftarkýli í ristlinum sprakk út í
kviðarholið og ekkert hægt að
gera nema bíða eftir því óhjá-
kvæmilega. Mikið af fólki kom í
heimsókn, þar á meðal litlu
frænkurnar þínar, Aníta Eik og
Rakel Jenný. Það var falleg stund
og mikilvæg fyrir alla. Aníta
strauk þér allri og sagði „Þóra ég
elska þig“ og þú þreifaðir eftir
höndunum á litlu Rakel Jennýju.
Fyrstu einkenni komu fram
nokkrum mánuðum fyrir andlátið.
Gallinn var að þú varst svo stór
og mikil að ekkert sneiðmynda-
tæki var til á landinu sem gat
rannsakað þig. Slík tæki er þó að
finna í flestum löndum og nýtast
þau líka þeim sem eru með eðli-
lega líkamsþyngd. Ég bið þig af-
sökunar á þessu fyrir hönd Íslands
að ekki var hægt að gera þessa
rannsókn og væntanlega fram-
kvæma aðgerð í tæka tíð. Jafn-
framt vil ég skora á heilbrigðisyf-
irvöld að kaupa slíkt tæki.
Þú varst ekki nema nokkurra
ára þegar þú fórst að missa sjón-
ina. Síðan bættust við sjúkdómarn-
ir einn af öðrum. Þú varst oft veik
og þurftir mikið að liggja á sjúkra-
húsum. Þú hafðir þennan frábæra
hæfileika að gleyma strax öllum
sorgum þegar þér leið aðeins bet-
ur. Þá var rokið af stað á tónleika, í
búðir og að heimsækja vini. Þann-
ig tókst þér að lifa ótrúlega inni-
haldsríku lífi þrátt fyrir fötlun þína
og sjúkdóma.
Þú fluttir ung á sambýli. Þegar
Hafnarfjarðarbær tók við rekstri
sambýla var byrjað var á því að
taka af þér 1,5 stöðugildi sem
höfðu fylgt þér frá ríkinu og voru
hugsuð til að tryggja þér einstak-
lingsmiðaða þjónustu. Skömmu
síðar hófst kerfisbundið einelti af
starfsmönnum og Félagsmál-
stofnun (FS). Þetta skapaði mikla
vanlíðan. Í stað þess að styðja,
vernda og leiðbeina sigaði FS á
þig lögreglunni, sem olli miklu
vantrausti. Skýrsla var skrifuð.
Skýrsluhöfundi var hótað af FS
því niðurstaðan þótti ekki rétt.
Þegar upp komst um bolabrögð
Félagsmálastofnunar fluttir þú í
búsetuúrræði sem rekið var með
NPA-formi á Norðurbakka 17.
Eftir þetta varð gjörbreyting á
lífi þínu. Sjúkrahúsinnlögnum
fækkaði og þér leið vel. Úrræðið
ráku þær Guðrún Harpa og Mar-
grét Hildur, sem hugsuðu um þig
sem þú værir þeirra eigin. Starfs-
fólkið var eins og vinir þínir.
Ský dró fyrir sólu fyrir tveim-
ur árum þegar FS reyndi ólög-
lega að segja upp samningi við
umsýsluaðila. Það kom öllum á
óvart að yfirmenn FS, sem eiga
að standa vörð um réttindi þín,
þekktu ekki lögin um réttindi
fatlaðra. Í öllum samskiptum við
FS kom fram að stofnunin hafði
engan áhuga á þér sem mann-
eskju heldur gerði allt til að bola
burt þeim einstaklingum sem
höfðu hugsað svo vel um þig í
áratug. Þetta olli þér auðvitað
miklum kvíða: „Pabbi, hvað verð-
ur um mig? Verður enginn til að
hugsa um mig?“
Á Norðurbakkanum leið þér
vel. Þar var komið fram við þig af
virðingu og reisn og þú þrosk-
aðist í lífsglaða, æðrulausa og yf-
irvegaða manneskju með
skemmtilegan húmor.
Nú er komin lausn, verkir
horfnir, engin Félagsmálastofn-
un. Ég sé þig fyrir mér, lausa við
líkamlega fjötra, leiðandi móður
þína einhvers staðar í drauma-
landinu. Mikið held ég að þar sé
gaman.
Kærar þakkir til starfsfólks
Landspítala fyrir góða umönnun.
Pabbi.
Ég var svo ótrúlega heppin að
fá að kynnast Þóru Kristínu
Bárðardóttur fyrir nokkrum ár-
um þegar ég hóf samband við
Bárð föður hennar.
Þrátt fyrir mikla skerðingu á
hreyfigetu náði Þóra að njóta lífs-
ins með þrjóskuna og bjartsýnina
að vopni. Einlægur áhugi hennar
á tónlist gaf lífi hennar mikið inni-
hald og hún fór mikið á tónleika.
Hún sá meðal annars Justin Bie-
ber, Guns and Roses og Ed
Sheeran og hún mátti helst alls
ekki missa af neinum stórtónleik-
um. Margir íslenskir tónlistar-
menn voru góðir vinir hennar og
komu jafnvel í heimsókn til henn-
ar með gítarinn og var þeim mjög
vel tekið.
Þóra Kristín var mikill húm-
oristi og var stutt í hláturinn þrátt
fyrir að henni liði oft illa og hefði
áhyggjur af framtíð sinni. En þær
áhyggjur voru áberandi, sérstak-
lega þetta síðasta ár eftir að Fé-
lagsmálastofnun Hafnarfjarðar
sagði ólöglega upp NPA-úrræð-
inu og virtist vilja losna við starfs-
fólkið hennar sem hafði sinnt
henni svo vel síðustu árin.
Hún fékk NPA-úrræðið eftir
að fjölskyldan hafði betur í deilum
við Hafnarfjarðarbæ sem ekki
vildi veita henni þá þjónustu sem
honum bar samkvæmt lögum.
Hún fékk sína eigin íbúð og gat
sjálf stjórnað eigin lífi. Hún hafði
starfsfólk sem umgekkst hana
með virðingu og skilning á þörf-
um hennar. Þetta leiddi til þess að
hún þroskaðist mikið og gat í
fyrsta skipti notið sín sem mann-
eskja. Hún hafði aldrei passað í
nein úrræði önnur en þarna leið
henni virkilega vel og var með
frábært starfsfólk sem voru vinir
hennar.
Það er erfitt fyrir foreldra og
fjölskyldur að eignast fatlað barn.
En það getur ekki verið rétt að
stór hluti erfiðleikanna felist í því
að eiga við félagsmálayfirvöld
sem eiga lögum samkvæmt að
veita hinum fatlaða þjónustu.
Fjölskyldan hefur oftar en einu
sinni þurft að ráða lögfræðistofur
vegna þess að yfirvöld uppfylltu
ekki lögboðnar skyldur varðandi
umönnum Þóru eða skort á henni.
Ég hef aldrei upplifað aðra eins
mannfyrirlitningu, fálæti og al-
gera vanhæfni eins og ég sá hjá
þeim opinberu starfsmönnum
sem áttu að sinna málaflokki fatl-
aðra hjá Hafnarfjarðarbæ. Þetta
fólk hafði engan áhuga á þessum
skjólstæðingum sínum, þekkti
ekki lögin varðandi réttindi fatl-
aðra og virtist vera með einhverja
persónulega rætni gagnvart fjöl-
skyldu og starfsfólki Þóru.
Gott dæmi um hve lítinn skiln-
ing þau höfðu á daglegu lífi fatl-
aðra sýndi sig þegar Þóru langaði
að kaupa sér bíl svo hún gæti
rúntað um bæinn að vild. Hefðu
Félagsmálastofnun og Trygg-
ingastofnun getað gengið frá mál-
um sín á milli til þess að hún fengi
bílastyrk. Starfsmaður bæjarins,
sem kom að þessu, segir þá við
hana „hefurðu heyrt um Ferða-
þjónustu fatlaðra“ og taldi sig
greinilega vera að segja henni
eitthvað sem hún vissi ekki.
Þóra hefði orðið 35 ára í dag.
Hún bjó á stofnunum og seinna í
eigin íbúð frá því að hún var 15
ára. Eina leiðin fyrir hana til að
fara á milli staða var með Ferða-
þjónustu fatlaðra. Það er ekkert
annað í boði.
Þarna kom enn og aftur í ljós
algert skilnings- og áhugaleysi
þessa fólks, sem átti að vinna að
því að bæta hennar líf, á málefn-
um og raunveruleika fatlaðra.
Draumurinn um bílinn sem átti að
kaupa fyrir móðurarfinn og bíla-
styrk rættist því miður ekki
vegna tafa við að afgreiða málið.
Það munaði reyndar ekki miklu
en bíllinn var kominn til landsins
þegar hún dó.
Ég er afar þakklát fyrir að
hafa fengið að kynnast Þóru
Kristínu. Hún var sterkur per-
sónuleiki sem var ekki á því að
gefast upp þrátt fyrir að oft blési
á móti. Hún kenndi mér margt,
ekki síst að vera þakklát fyrir það
sem maður hefur og að takast á
við framtíðina af bjartsýni og
æðruleysi. Ég votta fjölskyldu og
vinum samúð mína. Þóru verður
sárt saknað.
Linda Björg Árnadóttir.
Þóra Kristín var ekki bara
systir mín heldur vorum við líka
mjög góðir vinir og gátum talað
saman um allt og ekkert. Þóra var
engum lík nema sjálfri sér, hún
var ákveðin kona með sterkar
skoðanir en mjög hress og kær-
leiksrík. Ég hef alltaf verið ótrú-
lega stoltur af henni, hvernig hún
gat verið jákvæð og bjartsýn
sama hvaða erfiðleika hún var að
ganga í gegnum. Ég er þakklátur
fyrir að hafa fengið að vera litli
bróðir hennar. Hennar er sárt
saknað og minningin mun lifa
með mér ævilangt.
Guðmundur Örn Bárðarson.
Elsku hjartans Þóra mín.
Ég vil fá að tala beint til þín,
ekki um þig. Þannig voru nefni-
lega samskiptin okkar. Endalaus
samtöl okkar í millum. Ó hvað við
gátum skrafað endalaust, langt
fram á nætur ef því var að skipta
og hlegið. Þú áttir svo auðvelt
með að hlæja og þess vegna var
svo gaman að segja þér ýktar
sögur af mönnum og málefnum.
Bara að þú gætir verið með í
þessu samtali okkar. Það var
nefnilega svo gaman að spjalla við
þig.
Vöggugjafirnar þínar voru ekki
í samræmi við væntingar. Þú
greindist á fyrstu árum ævinnar
með hvern sjúkdóminn á fætur
öðrum. Þú veltir oft fyrir þér
ástæðum þessa og leitaðir oft álits
hjá mér um þetta undarlega
ferðalag sem lífið er. Manstu
Þóra, við vorum á endanum svo
innilega sammála um að Guð veldi
sér þá sem þyrftu að þjást á þess-
ari jörð. Og hann treysti ekki
hverjum sem er til þess. Hann
treysti ÞÉR. Þú varst sátt við
þessa niðurstöðu okkar.
Það var svo mikil seigla í þér
vinkona, enda dáðust margir að
þér.
Og svo áttirðu svo góða for-
eldra sem voru óþreytandi í bar-
áttunni fyrir réttindum þínum allt
þitt líf. En þú saknaðir mömmu
þinnar og þráðir hana aftur og sú
ósk hefur núna ræst. Ég sé ykk-
ur, elsku vinkonur mínar, samein-
aðar á ný í fögnuði í Sumarland-
inu.
Það lá þó skuggi yfir síðasta
árið sem þú fékkst að lifa. Þú
varst búin að eiga átta góð ár eftir
að þú gast ráðið til þín það starfs-
fólk sem þú valdir. Og sjaldan
hefur þér liðið betur en síðan þau
tóku við keflinu. Loksins fékkstu
að ráða þér sjálf eftir búsetuna á
sambýlum sem hentuðu þér ekki.
En þér þótti svo vænt um starfs-
fólkið þitt á Norðurbakkanum,
þar sem þú bjóst í þinni íbúð og
varst farin að kalla það fjölskyld-
una þína. Enda varstu orðin hluti
af þeim. Börnunum þeirra þótti
svo vænt um þig og áttu erfitt
með að trúa að Þóra væri farin.
Og sum þeirra ekki enn búin að
átta sig á því.
En þá kom „kerfið“ og brást
þér, elsku hjartans Þóra mín. Og
brá skugga fyrir sólu. Hafnfirska
velferðarkerfið fór illa að ráði sínu
gagnvart þér og það tók mjög á
þig, meir en „kerfið“ grunar. Þar
vantaði allan skilning og samúð
með þínu hlutskipti. Framkoma
kerfisins í þinn garð var beinlínis
ljót og mjög ófagleg og olli þér
kvíða og vanlíðan. Eins og reynd-
ar okkur öllum sem reyndu af
mætti að berjast með þér. En
manstu Þóra þegar þú gerðir á
endanum grín að þessu fólki og
vorkenndir því fyrir að vita ekki
meira um lífið en raun bar vitni.
Og svo veikindin, skyndileg. Og
nú var líkaminn þinn ekki sáttur.
Hann sem alltaf hafði risið upp
aftur. Baráttuþrekið var á enda.
Takk fyrir að vera sú sem þú
varst, öðruvísi myndi ég ekki vita
það sem ég veit í dag, ó hvað ég
sakna þín.
Elsku pabba þínum og Lindu,
Sigga og Gumma, bræðrum þín-
um, og fjölskyldum þeirra og
Kanthi þinni sendi ég samúðar-
kveðjur héðan frá Kanada.
Einnnig sendi ég Þóru, ömmu
þinni í Neskaupstað, hlýjar kveðj-
Þóra Kristín
Bárðardóttir
✝
Ingibjörg Er-
lingsdóttir
(kölluð Imba) fædd-
ist í Sandgerði 19.
janúar 1938. Hún
lést á Heilbrigð-
isstofnun Suður-
nesja 1. ágúst 2021.
Foreldrar hennar
voru hjónin Erling-
ur Jónsson vél-
stjóri, f. 3.4. 1908,
d. 24.8. 1957, og
Helga Eyþórsdóttir húsmóðir, f.
28.1. 1912, d. 3.12. 1993. Systk-
ini Ingibjargar eru: Jóna Mar-
grét, f. 1930, d, 2020, Ólafía
Þórey, f. 1932, Jón Grétar, f.
1933, d. 1996, Einar Haukur, f.
1934, d. 1935, Lórý, f. 1935, d.
2007. Sjöfn, f. 1949, d. 2012, og
fóstursystir Oddný S. Gests-
dóttir, f. 1940.
Ingibjörg giftist 24.4. 1958
Bjarna Þór Einarssyni, f. 15.3.
1936. Foreldrar hans voru hjón-
in Einar Bjarnason formaður og
síðar verslunarmaður í Kefla-
Bjarni Þór, f. 1989, sambýlis-
kona Regina Rourke. e) Jónína
Þóra, f. 1989, sambýlismaður
Arnar Páli Skúlason, börn
þeirra eru: Róbert, f. 2014,
óskírð Arnarsdóttir, f. 2021. 3)
Erlingur, f. 1959, giftur Ástu
Ben Sigurðardóttur, f. 1967,
börn þeirra eru: a) María Ben, f.
1988, sambýlismaður Hamid
Dicko. Þeirra börn eru Karmelo
Þór, f. 2015, og Gabríel Elí, f.
2021. b) Eyjólfur Ben, f. 1993, í
sambúð með Glódísi Brá Al-
freðsdóttir. c) Dóttir Erlings frá
fyrri sambúð: Stefanía Lórý, f.
1980, eiginmaður hennar er
Dan Pooley, börn þeirra eru:
Óskar, f. 2015, Frímann, f. 2017,
og Jóhann, f. 2018.
Ingibjörg var fædd og uppal-
in í Sandgerði, gekk þar í
barnaskóla og tók snemma þátt
í atvinnulífinu og starfaði í fisk-
vinnslu eins og flestir gerðu á
þessum tíma. Starfaði hjá versl-
un Varnarliðsins, Navy Exc-
hange, við skrifstofustörf. Því
næst starfaði hún hjá Íslenskum
markaði og síðar Fríhöfninni á
Keflavíkurflugvelli þar sem hún
lauk sínum starfsferli.
Ingibjörg verður jarðsungin
frá Keflavíkurkirkju í dag, 26.
ágúst 2021, klukkan 13.
vík, f. 23.4. 1896, d.
13.7. 1952, og Ást-
ríður Sveinbjörg
Júlíusdóttir versl-
unarkona, f. 10.7.
1910, d. 10.1. 1990.
Ingibjörg og Bjarni
bjuggu allan sinn
búskap í Keflavík
og Njarðvík.
Börn þeirra eru:
1) Mekkin, f. 1955,
gift Magnúsi Matt-
híassyni, f. 1952. Börn þeirra
eru: a) Ingibjörg Bergmann, f.
1977, gift Kristni D. Grétars-
syni. b) Aron Bergmann, f.
1980. c) Stefanía Bergmann, f.
1989. 2) Einar, f. 1957, sam-
býliskona Linda Sveinbjörns-
dóttir, f. 1969. Þeirra börn eru:
a) Sveinbjörn, f. 1995. b) Alma
Katrín, f. 1998. Börn Einars frá
fyrra hjónabandi eru: c) Ásdís
Ragna, f. 1979, gift Stefáni
Ragnari Guðjónssyni, börn
þeirra eru: Guðjón Pétur, f.
2003, Egill Örn f, 2007. d)
Þegar lífshlaupi móður minn-
ar er lokið er eins og að það
myndist tómarúm, sem ég og
fjölskylda mín fyllum af ástkær-
um minningum um góða og
sterka konu, ástkæra eiginkonu,
móður, ömmu og langömmu.
Alla okkar ævi höfum við skapað
okkur minningar um samveruna
með móður minni og eigum við
nú í hjarta okkar ómetanlegar
minningar um myndarskap
hennar og ánægjustundirnar
með henni. Hún var ákveðin og
vinnusöm til allra verka, hvort
sem það var í starfi sínu eða sem
húsfrú elskulegs eiginmanns
síns. Þá voru öll hennar verk
unnin af virðingu og myndar-
skap. Það voru einkar ánægju-
legar jólaveislurnar þegar við
fjölskyldan komum saman á
Faxabrautinni á jóladag. Þar
voru miklar kræsingar á borðum
og ánægjustundir.
Mamma var dugleg, ákveðin
og góður vinur og nutum við
börn hennar og barnabörn góðs
af reynslu hennar, góðmennsku
og verklagni.
Ganga Ingibjargar Erlings-
dóttur hér á jörð og sporin sem
hún skildi eftir í hjörtum þeirra
sem hana þekktu er sannarlega í
anda kristinnar trúar. Nú þegar
lífi er lokið fyllist hjarta mitt
þakklæti vegna allra þeirra
stunda sem ég og fjölskylda mín
áttum með móður minni.
Mamma var alltaf boðin og búin
að hjálpa öðrum og vinnufélagar
upplifðu náungakærleika hennar
og vinarþel á erfiðum stundum.
Ó, hvað þú, Guð, ert góður,
þín gæska’ og miskunn aldrei dvín.
Frá lífi minnar móður
var mér æ nálæg aðstoð þín.
Mig ávallt annast hefur
og allt mitt blessað ráð,
og mér allt gott æ gefur,
ó, Guð, þín föðurnáð.
Það mér úr minni’ ei líði,
svo mikli’ eg nafnið þitt
og þér af hjarta hlýði,
þú hjartans athvarf mitt.
(Páll Jónsson)
Pabbi sér á bak lífsförunaut
sínum til 68 ára, missir hans er
mikill, en mamma þarf ekki að
hafa áhyggjur því hann er í góð-
um höndum hjá fjölskyldunni.
Við fjölskyldan vissum alltaf
að við vorum það dýrmætasta
sem hún mamma átti og fyrir
það er ég óendanlega þakklátur.
Blessuð sé minning þín.
Erlingur Bjarnason og
fjölskylda.
Elsku amma Imba. Við þökk-
um þér fyrir allar þær fallegu
minningar sem við eigum um
þig. Þú gafst okkur svo margt
sem við erum þakklátar fyrir.
Þú varst einstök kona með
hjarta úr gulli og okkur mikil
fyrirmynd í lífinu. Þín verður
sárt saknað.
Þú varst okkur amma svo undur góð
og eftirlést okkur dýran sjóð,
með bænum og blessun þinni.
Í barnsins hjarta var sæði sáð,
er síðan blómgast af Drottins náð,
sá ávöxtur geymist inni.
Við allt viljum þakka amma mín,
indælu og blíðu faðmlög þín,
þú vafðir oss vina armi.
Hjá vanga þínum var frið að fá
þá féllu tárin af votri brá,
við brostum hjá þínum barmi.
Við kveðjum þig elsku amma mín,
í upphæðum blessuð sólin skín,
þar englar þér vaka yfir.
Með kærleika ert þú kvödd í dag,
Því komið er undir sólarlag,
En minninga ljós þitt lifir.
Leiddu svo ömmu góði guð
í gleðinnar sælu lífsfögnuð,
við minningu munum geyma.
Sofðu svo amma sætt og rótt,
við segjum af hjarta góða nótt.
Það harma þig allir heima.
(Halldór Jónsson)
Hvíl í fríði elsku amma.
Ingibjörg, Ásdís Ragna,
Stefanía Lórý, María
Ben og Stefanía.
Mér langar með fáeinum orð-
um að fá að minnast fyrrverandi
tengdamóður minnar, Ingibjarg-
ar Erlingsdóttur.
Ég kom til Imbu minnar, eins
og ég kallaði hana alltaf, 15 ára
gömul, frá fyrsta degi urðum við
vinkonur. Ég var gift Einari
syni hennar og Bjarna, við Ein-
ar skildum og eigum tvö ynd-
isleg börn saman Ásdísi Rögnu
og Bjarna Þór, sem eru mín
gæfa í lífinu.
Samskipti mín við Imbu og
Bjarna voru alltaf með miklum
kærleik enda ekki hægt að skilja
við þau og við Einar alltaf góðir
mátar samt sem áður.
Imba var yndisleg manneskja
hjartagóð og hlý og okkar á milli
ríkti mikill kærleikur. Í seinni
tíð þótti okkur Óskari eigin-
manni mínum vænt um þegar
þau kíktu í kaffi þegar þau tóku
ísrúnt.
Ég vil fá að þakka Imbu
minni fyrir samfylgdina, tryggð-
ina og okkar skemmtilegu
stundir í gegnum tíðina. Ynd-
isleg kona er farin og minning-
arnar eru dýrmætar sem ég
geymi í hjarta mínu.
Öllum aðstandendum votta ég
mína dýpstu samúð.
Þín
Helga Ragnars.
Ingibjörg
Erlingsdóttir