Morgunblaðið - 05.11.2021, Blaðsíða 19

hann væri ferðbúinn. Hún hætti
við, sagði að þeir yrðu alla vega til
tíu. Ekki óraði nokkurn fyrir að
hálftíma síðar hefði Stebbi verið
farinn í ferðina sem bíður okkar
allra. Hann varð bráðkvaddur.
Ég kynntist Stebba stuttu eftir
að þau Inga kynntust, vorið 2002.
Þar kynntist ég því strax þvílíkur
öðlingur hann var. Stebbi gaf
Ingu systur minni bestu tæpu
tuttugu ár í lífi hennar. Milli
þeirra ríkti virðing og þau voru
svo samstíga í öllu. Þau ferðuðust
mikið, bæði um Evrópu og Suður-
Afríku, og áttu saman yndislegar
stundir í sumarbústaðnum sínum í
Efstadalsskógi. Þar hlúðu þau að
fjölskyldu og barnabörnum auk
þess sem Stebbi bauð þangað
tékkneskum fréttamönnum á
mínum vegum (sem ég þekkti
ekki áður) og fræddi þau um Suð-
urland meðan þau gæddu sér á
veitingum sem Inga bar á borð.
Stebbi varð vinur allra og allir
elskuðu hann. Í fyrrasumar kom
vinur minn frá Bretlandi og
Stebbi tók honum strax sem vini
og endaði á að bjóða honum til
Vestmannaeyja og svo á Jóm-
frúna! Inga og Stebbi áttu fallegt
heimili við Sunnuflöt þar sem
gestrisni var í hávegum höfð. Þau
undu sér vel tvö ein, spiluðu á spil
við kertaljós eða dönsuðu við tón-
list. Mömmu okkar, Elínu Krist-
jánsdóttur, sinnti hann af mikilli
hlýju og virðingu og hér er honum
þakkað. Stebbi kallaði Ingu aldrei
annað en „Inga mín“ og ég var
„Anna mokka“, sem systkinin frá
Stóra-Hrauni kölluðu mága og
mágkonur. Hann var sonum Ingu,
Daníel og Róbert, sem besti faðir
og börnunum þeirra í senn vinur
og afi. Mikill harmur er kveðinn
og við söknum hans sárt. Þá er
missir hans tryggu vina mikill.
Elsku Inga mín, Vala, Agla
Marta, Kristján, Daníel, Róbert
og barnabörn. Minnumst afa
Stebba með því að reyna að vera
eins og hann.
Hvíldu í friði elsku Stebbi
mokka. Takk fyrir vináttuna og
stuðninginn. Ég mun alltaf sakna
þín.
Megi hið eilífa ljós lýsa þér.
Anna Kristine Magnúsdóttir
(Anna „mokka“).
Ég hefði ekki getað ímyndað
mér betri sálufélaga fyrir elsku
Ingu móðursystur mína og vin-
konu en hann Stebba okkar.
Stebbi gerði allt betra; byggði
alla upp, hvatti, gladdi og annaðist
af kostgæfni.
Þau voru ekki bara hjón heldur
bestu vinir og sálufélagar.
Stebbi var gestrisinn, gjafmild-
ur, hlýr, fyndinn, greindur og
gegnumgóður. Við mamma höfum
varið undanförnum gamlárs-
kvöldum með þeim hjónum og
notið samvistanna við þau, eins og
reyndar alltaf þegar við hittum
þau. Stebbi hafði einstakt lag á að
láta öllum líða eins og þeir væru
klárasta og skemmtilegasta fólk
sem hann hafði hitt. Maður fór
alltaf af fundi Stebba aðeins
beinni í baki og stoltari. Hann
hafði náðargáfu í að byggja fólk
upp og hvetja það áfram.
Fordómar og snobb eru orð
sem hann hefði þurft að fletta upp
í orðabók, því það gleymdist að
setja þessa eiginleika í hann.
Hann reyndist okkur öllum vel,
ekki síst elsku ömmu. Hann gerði
allt skemmtilegt. Þau Inga keyrðu
ömmu í margar læknisheimsóknir
en það var aldrei bara skutl til
læknisins og heim. Stebbi keyrði
ömmu um Reykjavík, sýndi henni
hversu langt bygging Hörpunnar
væri komin, sýndi henni nýju
hverfin í borginni, kíktu á kaffihús
og amma var eins og ný mann-
eskja eftir slíka daga. Ég held að
Stebbi hafi „læknað“ mun meira
en læknirinn sem amma hitti þann
daginn! Hann elskaði Daníel og
Róbert eins og sína eigin, sem og
börnin þeirra og maka. Þeim, og
dætrum sínum og barnabörnum,
sinnti hann af sömu alúð og kær-
leik og hann sýndi elskaðri eigin-
konu sinni, Ingu. Hann hafði ein-
stakt skap, alltaf glaður og alltaf
rólegur og yfirvegaður. Hann
vissi ekki hvað „ókunnugt fólk“
var, þetta voru bara nýir vinir sem
hann átti eftir að kynnast!
Höggið sem fjölskyldan hefur
orðið fyrir er þungt en á sama
tíma þakkar maður fyrir þau for-
réttindi að hafa fengið að þekkja
þennan góða mann í tvo áratugi.
Maður varð betri manneskja með
því að umgangast Stefán Ólafs-
son. Elsku Inga mín, Vala, Agla
Marta, tengdabörn, barnabörn,
Daníel, Róbert og fjöldamargir
vinir: Mínar dýpstu samúðar-
kveðjur við fráfall elsku Stebba.
Látum anda hans svífa áfram yfir
með því að tileinka okkur hlýju
framkomuna hans, gestrisni, ljúf-
mennsku, húmor og höfðings-
skap. Guð blessi minningu þessa
einstaka manns.
Lízella.
Stebbi, góður vinur okkar, er
fallinn frá. Við kynntumst allir á
unglingsárunum á sjöunda ára-
tugnum. Hressir ungir menn sem
áttu framtíðina fyrir sér. Við átt-
um margar skemmtilegar stundir
saman á þessum árum, yfirleitt
með Stebba í fararbroddi. Hann
var oftar en ekki hrókur alls fagn-
aðar um leið og hann var einstak-
lega góður og traustur vinur.
Hann var hjálpsamur með af-
brigðum og færðist aldrei undan
ef að ósk um aðstoð kom.
Tíminn leið við eignuðumst allir
fjölskyldur og leiðir okkar lágu í
ýmsar áttir. Vináttan hélst engu
að síður og samgangur oft mikill á
milli fjölskyldnanna þegar börnin
voru að vaxa úr grasi.
Samverustundum okkar fækk-
aði með tímanum eins og gengur
og gerist en ávallt fagnaðarfundir
þegar blásið var til hittings.
Við minnumst Stebba með hlý-
hug og eftir sitja góðar minningar
um vinarhug og traust.
Við sendum Ingu, Völu og Öglu
Mörtu ásamt fjölskyldum okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Halldór (Dóri) og Örn (Össi).
Látinn er vinur minn Stefán
Ólafsson. Hann varð bráðkvaddur
í hópi góðra vina.
Ég kynntist Stebba í gegnum
tengdaföður hans, Gunnar Ás-
geirsson stórkaupmann, en Val-
gerður dóttir hans var kona Stef-
áns. Þau Valgerður byggðu upp
fyrirtæki sitt Hurðaborg af mikl-
um dugnaði. Með henni eignaðist
Stefán tvær góðar dætur, Val-
gerði og Öglu Mörtu. Stefán var
góður fjölskyldufaðir og lét sér
annt um dætur sínar og barna-
börn. Svo fór þó, að þau slitu sam-
vistum, en Valgerður er látin.
Stefán eignaðist nýjan lífsföru-
naut, Ingunni, sem reyndist hon-
um vel og áttu þau Ingunn mörg
góð ár saman með börnum sínum
og barnabörnum.
Stebbi, eins og hann var ávallt
kallaður, var einstakur maður að
mörgu leyti. Hann var ávallt glað-
ur og léttur í lund í vinahópi og gaf
af sér mikla lífsgleði. Hann var
vinmargur og vinfastur. Hann var
traustur og góður kaupmaður.
Hann var ótrúlega hugmyndarík-
ur og mikill „dellukarl“ sem tók
hlutina alla leið. Í bílskúrnum var
fornbíllinn, í billjardherberginu
gamli rauði coca cola-kælirinn,
jukeboxið o.fl. o.fl. Bíladellan var
reyndar ættlæg en föðurafi
Stebba var „Bíla-Bergur“ af
Skaganum, en margar voru sög-
urnar sem Stebbi sagði af þeirri
hetju. Reyndar var frásagnar-
gleðin honum í blóð borin og á ótal
mörgum fundum okkar Stoð-
félaga hélt hann uppi kátínu með
gamansögum. Við félagar minn-
umst þess þegar Stebbi bauð okk-
ur öllum ásamt eiginkonum heim
til sín en tilefnið var að hann hafði
hitt oní bæ hljómsveitarmeðlimi
Platters, sem þá voru heimsfræg-
ir og boðið þeim heim í „kotið“ á
Seltjarnarnesi. Þegar við komum
öll þangað var hljómsveitin Plat-
ters mætt á staðinn. Héldu þeir
ógleymanlega tónleika á heimilinu
og voru þeir fullir aðdáunar á
Stebba, heimboði hans á íslenskt
fallegt heimili og höfðinglegum
móttökum. Ég minnist margra
gleðistunda í vinahópi með
Stebba, hestaferða, fjallaferða að
vetrarlagi og einnig golfferða okk-
ar félaga heima og heiman. Þar
var hann ávallt hrókur alls fagn-
aðar.
Stebbi varð aðeins 72 ára er
hann féll frá. Það telst ekki hár
aldur og alls ekki fyrir athafna-
mann eins og hann. Þótt á móti
blési á stundum, átti hann góða
ævi með fjölskyldu sinni og vin-
um. Hafðu þökk fyrir samfylgdina
og vináttuna og far í friði. Ég er
þess viss að þú „fattar upp á ein-
hverju skemmtilegu“ enn um sinn
og verður áfram gleðigjafi á nýj-
um grundum.
Ég sendi samúðarkveðjur til
fjölskyldunnar, Öglu Mörtu, Val-
gerðar og Ingunnar.
Sigurður Sigurjónsson.
Það brá skugga á líf okkar, fé-
laga Stefáns Ólafssonar, er hann
hann kvaddi öllum að óvörum.
Mikill harmur er kveðinn að fjöl-
skyldu hans, ekki sísti konu hans,
Ingunni Magnúsdóttur, en sam-
búð þeirra var einstaklega ástrík.
Stebbi og Inga, eins og vinir
þeirra kölluðu þau, voru einstök
heim að sækja þar sem húmor
Stebba réð ríkjum, en hann heill-
aði alla, bæði börn og fullorðna,
sem kynntust honum.
„Í raun og veru,“ var setning
sem oft var byrjun á máli Stebba,
þegar hann hafði orðið. Hann var
sjálfur sannarlega „í raun og
veru“. Vinur allra, glaður og sér-
taklega mannblendinn. Hann var
vinur vina sinna í raun. Skyndilegt
fráfall hans kom okkur öllum í
opna skjöldu, en við höfðum átt
góða stund saman vinirnir, aðeins
skömmu áður, og hann var þar
eins hann átti að sér að vera og
hrókur alls fagnaðar. En enginn
veit hvenær kallið kemur.
Við kynntumst Stebba fyrir
einum fjórum áratugum og fórum
í ótal snjósleðaferðir með honum
hér innanlands og hjólreiðaferðir
bæði heima og erlendis. Svo hel-
tók golfið okkur og golfferðirnar
urðu margar.
Heimur okkar verður ekki hinn
sami eftir fráfall Stebba, en þessa
trausta félaga verður ávallt
minnst er vinir hans koma saman,
hvort sem er til íþróttaiðkana eða
á gleðistund.
Innilegar samúðarkveðjur til
Ingu og barnanna.
Gunnar Þór og Jóhanna,
Jón Helgi og Þórunn,
Jón Þór og Anna.
Það er sjónarsviptir að Stebba
frænda og við kveðjum hann með
hlýhug og söknuði. Óborganlegar
sögur af honum úr æsku hafa
varðveist og munu ylja og við-
halda minningu hans.
Við systur ólumst upp við hlið
þeirra Stebba, Öddu, Kollu, Sig-
rúnar og Sollu sem oft voru öll
nefnd í sömu andrá.
Góður systkinahópur og sam-
hentur alla tíð. Þvílík forréttindi
sem við öll bjuggum við. Sam-
gangur fjölskyldnanna var mikill
og alltaf opið á milli húsa. Dyrum
sem snúa í suður var rétt læst yfir
blánóttina. Stebbi var orðinn
húsasmiður og glæsigæi á leið út í
lífið þegar við systur vorum að
nálgast unglingsárin. Honum
auðnaðist gott og gjöfult líf sem
hann skapaði sér og sínum með
miklum dugnaði, greiðvikni og út-
sjónarsemi sem hann átti sko ekki
langt að sækja.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Vottum Ingu og aðstandendum
öllum okkar dýpstu samúð.
Þórdís, Gerður og Áslaug
Leifsdætur.
MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. NÓVEMBER 2021
✝
Sigrún Sæ-
mundsdóttir
fæddist á Stóra-
Bóli á Mýrum í
Austur-Skaftafells-
sýslu 17. maí 1928.
Hún lést á hjúkr-
unarheimilinu
Skjólgarði á Höfn
26. október 2021.
Foreldrar Sig-
rúnar voru Guðrún
Þorsteinsdóttir frá
Horni í Nesjum, f. 3. janúar
1892, d. 20. mars 1973, og Sæ-
mundur Halldórsson frá Rauða-
bergi á Mýrum, f. 19. febrúar
1887, d. 14. september 1976.
Systkini Sigrúnar voru Hall-
dór, f. 7. janúar 1913, d. 13. maí
1991, Guðríður, f. 28. febrúar
1914, d. 11. maí 1982, Að-
alsteinn, 20. september 1915, d.
14. október 1995, Halla, f. 6.
mars 1917, d. 26. febrúar 1993,
Sigurbjörg, f. 27. apríl 1918, d.
2. júní 1997, Katrín, f. 4. október
1919, d. 11. ágúst 2000, Guð-
mundur, f. 17. janúar 1921, d.
24. apríl 2005, Helgi, f. 13. apríl
1924, d. 24. apríl 1987, Hall-
grímur, f. 19. júní 1926, d. 22.
júní 2013, drengur, f. 6. maí
1930, d. 6. maí 1930, og Sigur-
jón, f. 12. janúar 1932, d. 16. jan-
Sigrún fæddist í torfbænum á
Stóra-Bóli og flyst síðar með
foreldrum sínum í Baldurshaga
til Höllu systur sinnar og Vig-
fúsar hennar manns. Sigrún ólst
upp við hefðbundin sveitastörf
ásamt systkinum.
Hún fékk hefðbundna skóla-
göngu, líkt og tíðkaðist á þess-
um árum. Síðar lærði hún fata-
saum hjá föðursystur sinni,
Elínu Halldórsdóttur.
Sigrún vann ýmis störf og fór
m.a. til sjós sem kokkur á Hvan-
ney SF á síldarvertíð. Ásamt
saumaskap og fleiru rak Sigrún
stórt heimili, en auk barna
þeirra Harðar bjuggu þar full-
orðin skyldmenni.
Um árabil ráku þau Sigrún
og Hörður Olís á Höfn og eftir
það eigin verslun með hann-
yrðavörur og fleira. Sigrún tók
þátt í starfi kvenfélagsins á
Höfn. Þau hjónin ferðuðust mik-
ið og dvöldu langdvölum í sum-
arbústað sínum í Stafafells-
fjöllum í Lóni. Sigrún var mikil
handverkskona og nutu margir
góðs af prjóna- og saumaskap
hennar. 1998 fluttu þau Hörður
að Víkurbraut. Bjó Sigrún þar
eftir að maður hennar lést þar
til í september síðastliðinn er
hún flyst á Skjólgarð.
Útför Sigrúnar verður gerð
frá Hafnarkirkju í dag, 5. nóv-
ember 2021, kl. 13. Streymt
verður frá athöfninni:
http://bjarnanesprestakall.is/
Hlekk á streymi má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
úar 1934.
Sigrún giftist 30.
desember 1951
Herði Júlíussyni frá
Kambahrauni í
Lóni. Foreldrar
hans voru Júlíus
Sigfússon, f. 31. júlí
1894, d. 13. maí
1982, og Guðný
Magnúsdóttir, f. 6.
nóvember 1897, d.
29. nóvember 1995.
Börn Harðar og Sigrúnar eru
Sæmundur, f. 9. júní 1950, maki
1 Anna Elín Marteinsdóttir, f.
12. mars 1953, þau eiga þrjár
dætur, maki 2 Vigdís Unnur
Gunnarsdóttir, f. 8. júlí 1943.
Sigfús, f. 28. september 1951,
maki Þóra Jóna Jónsdóttir, f. 3.
mars 1957, þau eiga tvö börn.
Ásta Guðríður, f. 24. desember
1953, maki Sigurjón Björnsson,
f. 20. apríl 1952, þau eiga eitt
barn. Herdís Kristrún, f. 18.
september 1962, maki Guð-
mundur Björnsson, f. 10. desem-
ber 1959, þau eiga fjögur börn.
Friðþór, f. 15. febrúar 1964,
maki Rigmor Jensen, f. 8. apríl
1965, þau eiga þrjú börn. Elín
Sigríður, f. 5. apríl 1970, maki
Hermann Stefánsson, f. 12. mars
1970, þau eiga fjögur börn.
Elsku Sigrún amma.
Það er með söknuði og góðum
minningum sem við systkinin
minnumst þín. Dugnaður, vinnu-
semi og þrautseigja er það fyrsta
sem kemur upp í huga okkar
þegar við hugsum um þig. Þú
varst alltaf að. Ef þú varst ekki
að sauma, prjóna, baka, taka til
eða róta í beðum hvort sem var
heima eða í sumarbústaðnum þá
varst þú að huga að barnabörn-
unum með spilum og leikjum.
Það var alltaf gott að koma í
heimsókn til þín og afa, sérstak-
lega þegar í boði voru heimsins
bestu pönnukökur, flatbrauð og
ástarpungar.
Okkur var aldrei kalt á hönd-
um né fótum þegar að við vorum
krakkar þökk sé þér og þínum
prjónaskap því alltaf fengum við
eitthvað mjúkt og hlýtt í jóla- og
afmælispakkana. Sumarbústað-
urinn Skógarhlíð er sá staður
sem við eigum okkar dýrmæt-
ustu minningar um þig og afa.
Þar var margt og mikið brallað,
súkkulaðirúsínur tíndar af trjám,
farið niður að vatni, hoppað á
stóru dekkjaslöngunni og ófá
voru kvöldin þar sem yljað sér
var við eldinn í kamínunni með
heitt kakó, ostabrauð og spil.
Með söknuði við kveðjum þig
elsku amma, en við vitum að þú
ert komin á góðan stað þar sem
afi hefur tekið vel á móti þér. Við
þökkum fyrir allar dýrmætu
stundirnar og þau áhrif sem þú
hefur haft á líf okkar allra.
Blessuð sé minning þín.
Sædís Ósk, Sigurbjörg,
Daníel og Dagur Snær
Guðmundarbörn.
Sigrún
Sæmundsdóttir
✝
Sonja Gunnars
Kamilludóttir
fæddist á Akureyri
27. febrúar 1940.
Hún lést 13. októ-
ber 2021 á dvalar-
heimilinu Hlíð á
Akureyri.
Foreldrar Sonju
voru Kamilla
Karlsdóttir hús-
móðir, f. 4. ágúst
1922, d. 14. júní
1968, og Gunnar Árni Sigþórs-
son múrari, f. 1. september
1913, d. 26. júní 1980. Systkini
Sonju eru Sigríður, Gunnur Jak-
obína, Sigþór, Guðmundur, Elín
og Eiður.
Sonja ólst upp á Akureyri og
maki Elín Björg Ragnarsdóttir
og Borgar Ragnarsson, maki
Hulda Katrín Hersteinsdóttir.
Barnabörnin eru sautján og
langömmubörnin eru tuttugu.
Á yngri árum sínum starfaði
Sonja meðal annars á netaverk-
stæði og Akra smjörlíkisgerð.
Þegar börnin fóru að koma var
hún heimavinnandi húsmóðir og
tók að sér ýmis önnur verkefni.
Eftir að börnin uxu úr grasi hóf
Sonja störf í Hagkaup á Akur-
eyri þar sem hún var til margra
ára.
Sonja starfaði lengi með Sál-
arrannsóknafélagi Akureyrar,
sat bænahringi og fékk fólk í
heilun.
Hún var einnig þátttakandi í
starfsemi SÁÁ og í Samfrímúra-
reglu karla og kvenna.
Útför hennar fer fram frá Ak-
ureyrarkirkju í dag, 5. nóv-
ember 2021, klukkan 13.
Hlekk á streymi má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
kláraði þar barna-
og gagnfræða-
skóla.
Sonja giftist
Ragnari Heiðari
Sigtryggssyni
(Gógó) 22. júní
1965, hann lést 31.
mars 2009.
Börn Sonju og
Ragnars eru Guð-
rún Friðjónsdóttir,
maki Aðalsteinn
Árnason, Gunnar Jónsson, maki
Sigrún Gunnarsóttir, Ragnheið-
ur Ragnarsdóttir, maki Auðun
Benediktsson, Sigtryggur Ragn-
arsson, Kamilla Ragnarsdóttir,
maki Ragnar Þór Björnsson,
Hermann Lýður Ragnarsson,
Athvarf hlýtt við áttum hjá þér
ástrík skildir bros og tár.
Í samleik björt, sem sólskinsdagur
samfylgd þín um horfin ár.
Fyrir allt sem okkur varstu
ástarþakkir færum þér.
Gæði og tryggð er gafstu
í verki góðri konu vitni ber.
Aðalsmerkið: elska og fórna
yfir þínum sporum skín.
Hlý og björt í hugum okkar
hjartkær lifir minning þín.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Hafðu þakkir fyrir allt elsku
vinkona okkar.
Ættingjum öllum vottum við
okkar dýpstu samúð.
Þínar vinkonur,
Sigrún og Ragnhildur.
Elskuleg vinkona mín, Sonja
Gunnarsdóttir, er horfin til hins
eilífa austurs. Við erum búnar að
eiga fallegt vinasamband til langs
tíma og höfum ræktað það vel.
Hún átti, mér miklu fremur, stór-
an þátt í því.
Sonja var með góða og hlýja
nærveru - umlykjandi móður-
orku sem nærði mig. Hún var
mjög áhugasöm um alla sem hún
þekkti og spurði frétta og fylgd-
ist mjög vel með.
Við sátum saman ásamt fleir-
um til margra ára í bænahring og
voru þetta dýrmætar og lær-
dómsríkar stundir sem tengdu
okkur enn meira saman.
Þegar hún gekk til liðs við Al-
þjóðlegu frímúrarareglu karla og
kvenna, LE DROIT HUMAIN,
fyrir 25 árum urðum við reglu-
systur og enn urðu vinaböndin
sterkari.
Hún vann í reglunni af alúð og
nærgætni við hvern og einn,
sinnti sínum skyldustörfum þar
af áhuga og gleði og var okkur
systkinum þar afar mikilsverð.
Reglan og hennar hugsjónir
höfðuðu mjög til Sonju og síðast
þegar ég heimsótti hana var ég
að segja henni frá starfinu sem
hafið er á ný af fullum krafti og
var hún mjög áhugasöm og
spurði um systkinin og hvað væri
framundan í starfinu - og sagði
svo „segðu mér meira“.
Alþjóðleg frímúrararegla
karla og kvenna, LE DROIT
HUMAIN, þakkar Sonju hennar
vel unnu störf í þágu reglunnar
og óskar henni velfarnaðar á leið
hennar til ljóssins.
Ég kveð kæra vinkonu með
virðingu og þakklæti fyrir það
sem hún var mér.
Ástvinum Sonju sendi ég mín-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Guðrún Guðmundsdóttir.
Sonja Gunnars
Kamilludóttir