Morgunblaðið - 05.11.2021, Blaðsíða 21

inn um helgar. Þegar ég kom í
heimsókn til Hrefnu og Rósa á
Patreksfjörð, þá voru alltaf kon-
unglegar móttökur og dekrað við
mann með veislumat og jaðar-
sporti út í eitt.
Elsku Rósi, ég kvaddi þig í
huga mér eftir leitina á Öland, á
bryggjunni við staðinn sem hafið
gleypti þig. Dreymdi þig sömu
nótt, þú komst til mín brosandi og
gafst mér stórt knús. Ég finn fyrir
mikilli sorg að kveðja þig.
Ég mun aldrei gleyma þér.
Næsta æfing verður í paradís
minn kæri.
Hvíldu í friði bróðir.
Elska þig,
Sigurjón Sigurjónsson.
Elsku Rósi okkar, við erum
ekki vöknuð af þessum hræðilega
draumi að þú hafir verið kallaður
burt frá okkur öllum svona
snöggt. Frá unga aldri höfum við
verið bestu vinir. Okkur þykir
mjög sorglegt að koma í jarðarför-
ina, en eins og við ræddum svo oft
um: karma vinnur alltaf. Betri vin
var og er ekki hægt að finna, svo
hjartahlýr, ávallt með þinn stóra
og einlæga faðm opinn, sama
hvað. Þú komst alltaf með jákvæð
svör við öllu og peppaðir mann
upp. Ég, Már og þú þekktumst í
33 dýrmæt ár, þau varðveiti ég vel
í hjarta mínu. Allar þessar góðu
og dýrmætu minningar sem við
eigum mun ég alltaf geyma. Þú
varst alltaf svo duglegur og komst
manni alltaf áfram. Við gátum allt-
af leitað til þín ef við vorum í
vanda og alltaf hjálpaðir þú okkur,
sama hvað. Þú varst alltaf svo já-
kvæður og hafðir svo góð áhrif á
alla, það tekur rosalega á að þú
sért ekki lengur meðal okkar með
þinn breiða og góða faðm opinn
fyrir alla, sama hvað.
Að eiga vin er vandmeðfarið,
að eiga vin er dýrmæt gjöf.
Vin, sem hlustar, huggar, styður,
hughreystir og gefur von.
Vin sem biður bænir þínar,
brosandi gefur þér ráð,
eflir þig í hverdagsleika
til að drýgja nýja dáð.
Hvíldu í friði, elsku vinur.
Við munum ætíð minnast þín.
Már Valþórsson og Sandra
Björk Gunnarsdóttir.
Elsku Rósi okkar. Við erum bú-
in að sitja nokkrar kvöldstundirn-
ar og rifja upp minningarnar um
þig og þær eru hreinlega of marg-
ar til þess að skrifa þær niður og
þess vegna geymum við þær og
varðveitum í hjörtum okkar þar
sem við getum náð í þær hvar sem
við erum.
Þó er ein minning sem stendur
alltaf upp úr og það var 28. desem-
ber 2019 þegar þú hélst upp á fer-
tugsafmælið þitt. Þar kynnumst
við Ómar og við tölum mikið um
þetta kvöld. Þú og Hrefna þín er-
uð einstakir gestgjafar og hafið
svo yndislega nærveru. Þetta
kvöld var svo skemmtilegt að það
er langt síðan við höfum skemmt
okkur svona vel, það var mikið
sungið, spjallað og hlegið. Þú
varst einstakur vinur og svo
skemmtilegur karakter að það var
ekki möguleiki á að vera eitthvað
óhress nálægt þér, þú bara hafðir
þannig áhrif á fólkið í kringum þig
ásamt því að vera vinurinn sem
hægt var að leita til og fá góðu
ráðin og peppið sem maður þarfn-
aðist.
Við trúum því varla enn að þú
sért farinn. Þetta er ennþá allt svo
óraunverulegt og það er skrítin
tilhugsun að vita til þess að við
fáum aldrei símtal frá þér eins og
svo oft áður þar sem var mikið
hlegið.
Við munum sakna þín, elsku
vinur okkar.
Ómar Örn Helenuson,
Birna Ýr Th. Sigurðardóttir.
MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. NÓVEMBER 2021
✝
Guðbjörg
Sveinsdóttir
fæddist 3. desem-
ber 1954 á Hólma-
vík. Hún lést á
heimili sínu í
Hafnarfirði 14.
október 2021.
Foreldrar henn-
ar eru Pálína Guð-
laugsdóttir, fædd
7. apríl 1935, og
Sveinn Kristins-
son, fæddur 12. apríl 1933.
Guðbjörg var elst sex
systra, hinar eru Helga
Sveinsdóttir, f. 21. okt. 1959,
Ragnheiður Sveinsdóttir, f. 29.
apríl 1961, Kristín Sveins-
dóttir, f. 18. júlí 1962, Lilja
Sveinsdóttir, f. 26. janúar 1964
og Ásdís Sveinsdóttir, f. 15.
maí 1966.
Guðbjörg giftist hinn 9.
október 1973 Markúsi Jóni
Ingvasyni, fæddur 2. desember
1954, dáinn 1. desember 2017.
Foreldrar hans eru Ingvi Jóns-
ur Ýr, f. 16. júlí 1989, eig-
inmaður Helgi Freyr Helga-
son, f. 20. maí 1989, börn
þeirra: a) Markús Máni, f. 26.
febrúar 2009, b) Áróra Fann-
ey, f. 25. ágúst 2017. Fyrir átti
Guðbjörg soninn Svein Inga
Andrésson, f. 10. október
1972, eiginkona hans er Auður
Björk Gunnarsdóttir, f. 9.
mars 1973. Sonur Sigþór Svav-
ar Jóhannesson, f. 23. janúar
1995.
Guðbjörg fæddist á Hólma-
vík en fluttist á Kirkjubrú á
Álftanesi ásamt foreldrum 2.
febrúar 1955. Fluttist frá
Álftanesi á Vesturmörk í
Hafnarfirði í júlí 1955. Fluttist
síðan á Langeyrarveg 8 haust-
ið 1961. Árið 1977 flutti hún
með Markúsi til Reykjavíkur
meðan þau voru að undirbúa
heimili sitt á Langeyrarvegi 1
og héldu þar heimili í 12 ár,
1989 fluttu þau í Lyngberg 47
sem þau byggðu saman. Eftir
fráfall Markúsar flutti hún á
Álfaskeið 49 árið 2018. Á
yngri árum vann hún hin ýmsu
störf en lengst af í IKEA eða
frá árinu 1990 þar til hún lést.
Útför Guðbjargar fer fram
frá Hafnarfjarðarkirkju 5.
nóvember 2021 klukkan 10.
son, f. 12. nóv-
ember 1921, d. 29.
desember 2000, og
Inga Magnús-
dóttir, f. 17. des-
ember 1933.
Börn hennar og
Markúsar eru: 1)
Ingvi Þór, f. 9.
júní 1977, börn
hans og Signýjar
Dóru Harðardótt-
ur (skilin): a) Anna
María, f. 29. apríl 2000, dóttir
Önnu Maríu er Máney Mirra
Böðvarsdóttir, f. 11. janúar
2020, b) Birna Margrét, f. 23.
maí 2004, og c) Emelía Guð-
björg, f. 13. mars 2008. 2) Iða
Brá Kuforiji Markúsdóttir, f.
6. desember 1981, eiginmaður
Ayodeji Gbeminiyi Kuforiji, f.
14. mars 1974, börn þeirra: a)
Birta Teresa, f. 23. júlí 2001,
b) Angela Líf, f. 4. janúar
2008, c) Sean Þór, f. 30. sept-
ember 2010, og d) Mary Mjöll,
f. 26. ágúst 2012. 3) Ragnheið-
Það eru þung skref að þurfa að
fylgja þér síðasta spölinn, elsku
mamma mín.
Þú varst aldrei söm eftir að
pabbi dó, hann hafði skilið það
stórt skarð eftir sig að þú jafnaðir
þig aldrei á því að hafa misst hann.
Það sem við getum yljað okkur
við eru minningar um frábært
samband þín og pabba og af öllu
því sem þið tókuð upp á að gera.
Þér þótti ofboðslega gaman að
ferðast og eigum við helling af
minningum úr fjölda útilega sem
við, stórfjölskyldan, fórum saman
í. Krakkarnir minnast sérstaklega
ferðarinnar sem þú fórst með okk-
ur öll til London sumarið 2019 og
vorum við farin að hlakka til
næstu ferðar sem þú varst að spá í
að fara í með okkur.
Fyrir utan að sakna allra
augnablikanna sem ég átti eftir að
upplifa með þér, þá mun ég sakna
þess að hafa ekki náð að mastera
kjöt í karrí og kjötsúpuna þína
meðan ég hafði tíma til.
Það er ólýsanlega sárt að þurfa
að kveðja þig svona allt of snemma
og sérstaklega á þennan hörmu-
lega hátt.
Hvíl í friði mamma mín, ég
elska þig.
Kveðja
Iða Brá.
Hæ mamma, ég náði ekki að
kveðja þig áður en þú fórst, en
ætluðum við ekki í búðina?
Þú fórst með svo miklum látum
og skildir allt eftir í rúst en við
systkinin lögum þetta fyrir þig,
hafðu engar áhyggjur.
Þú hefur náð pabba þó hann
hafi farið aðeins fyrr af stað, þú
ert ekki eins án hans.
Ég er annars ágætur, ég hef
litla matarlyst og sef illa en það
kemur. Við systkinin erum búin að
vera saman síðan þú fórst.
Er Pjakkur ekki góður? Þú
verður að passa þig á honum þeg-
ar hann hleypur svona í kringum
þig.
Ég skila kveðju frá stelpunum,
þær hafa áhyggjur af mér en ég
verð í lagi.
Ég á eftir að sakna tímanna á
morgnana þegar við vorum að
kveðja Máneyju í glugganum áður
en við fórum í vinnuna.
Ég áttaði mig ekki á því að við
værum svona góðir vinir fyrr en
þú fórst en við vorum svo mikið
saman og deildum svipuðum
áhugamálum. Það var alltaf hægt
að hringja í þig ef ég lenti í vand-
ræðum í eldhúsinu.
Ég ætla gera baunasúpuna
þína sem þú kenndir mér síðasta
sprengidag, ég vona bara að hún
heppnist jafnvel og þá. Ég er bú-
inn að bjóða systkinunum mínum í
súpu á laugardaginn.
Ég vona að það sé hlýtt hjá
ykkur svo gigtin sé ekki að angra
þig lengur.
Skilaðu kveðju frá okkur til
pabba, við sjáumst seinna og ég
veit að þið hafið allt tilbúið fyrir
okkur og beinið okkur rétta leið
eins og þið hafið alltaf gert í okkar
ferðalögum.
Mamma, það er ekkert eins eft-
ir að þú fórst.
Kveðja
Ingvi.
Elsku mamma
Þegar ég hugsa til baka til allra
góðu stundanna sem við áttum
saman þá fæ ég verk í hjartað.
Mér þykir svo ótrúlega vænt um
þessar minningar og mun sakna
þess svo sárt að verja tíma með
þér. Við vorum nefnilega alltaf svo
góðar vinkonur þótt við næðum
ekki alltaf vel saman og ég á ótelj-
andi góðar minningar með þér
sem ég mun aldrei gleyma. Ég
man til dæmis hvað þú lagðir mik-
ið á þig fyrir okkur frænkurnar á
öskudögum en það var sama hvað
við sögðumst vilja vera, þú bjóst
alltaf til búning fyrir okkur. Þegar
ég sagðist svo vilja mála herbergið
mitt í öllum regnbogans litum fór-
um við saman og keyptum allar
mögulegar málningarprufur og
svo nutum við þess að mála,
spjalla og vera saman. Herbergið
varð að sannkallaðri 70‘s martröð
og ég elskaði það.
Ég mun aldrei gleyma því þeg-
ar þú kenndir mér á saumavélina
þína og leyfðir mér að dunda í
saumaherberginu eða þolinmæð-
inni sem þú sýndir mér við að
kenna mér að taka upp snið. Ég
mun heldur ekki gleyma hvernig
þú bölvaðir mér svo og blótaðir
fyrir að skilja pappírsklippur eftir
úti um allt, sem ég gerði auðvitað
oft því eins og þú var ég alltaf að
föndra eitthvað.
Þú varst enn þá að kenna mér
og leiðbeina eftir að ég varð full-
orðin og ég gat alltaf hringt í þig
og beðið um hjálp með hvað sem
er. Þú varst alltaf til í spjall og
glöð að geta hjálpað. Bara núna
nýlega kenndir þú mér hvernig á
að sauma rennilás og daginn sem
þú kvaddir okkur hringdi ég í þig
til að fá leiðbeiningar um matar-
gerð. Það síðasta sem þú sagðir
við mig var „sjáumst á morgun“
enda komstu á hverjum morgni
fyrir vinnu og knúsaðir krakkana
mína og kláraðir að gera Áróru til
fyrir leikskólann. Á hverjum
morgni fóruð þið út saman og þú
hjálpaðir henni að gera fimleika-
æfingar eða fela sig frá mömmu
sinni á meðan við Markús vorum
að koma okkur út.
Við gátum spjallað endalaust
saman og skipst á hugmyndum
um alls konar list, föndur, sauma-
skap, prjón og bækur. Þú kenndir
mér svo margt og varst alltaf mín
aðalklappstýra. Ég elska þig svo
mikið mamma mín, ég sakna þín
svo sárt og mig langar svo innilega
í mjúkt mömmuknús.
Ragnheiður Ýr Markúsdóttir.
Ef tár gætu búið til stiga
og minningar væru kraftur
við gætum farið til himna
og náð í þig til okkar aftur.
Engin kveðjuorð sögð
enginn tími fyrir kveðju
þú varst farin frá okkur
aðeins guð veit afhverju.
Öll erum við sorgmædd
úr augum renna tár
að missa þig var okkur
mikið hjartans sár.
Við vitum þú vilt ekki söknuð
en gleðistunda minnumst
því í lífinu margt er að gera
og að lokum því við finnumst.
Þér aldrei munum gleyma
og heitum því í dag
að helga stað í hjarta okkar
þú átt að finna þar.
Elsku mamma og pabbi,
Svenni, Ingvi, Iða, Heiða, börn og
barnabarn og fjölskyldur.
Vottum ykkur innilega samúð
okkar á þessum erfiðu tímum.
Systrakveðja.
Kristín, Helga og Lilja.
Aðfaranótt 14. október hringdi
síminn, það hafði orðið hræðilegt
slys og Guðbjörg systir var dáin.
Ég dofnaði öll, nú er ég að reyna
að vakna upp úr þessum vonda
draumi, það var svo margt sem við
áttum eftir að gera saman.
Hversvegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Guðbjörg var 12 árum eldri en
ég. Við áttum kannski ekki mikla
samleið þegar ég var lítil en
tengslin urðu meiri þegar við urð-
um eldri. Það var alltaf hægt að
leita til hennar með hitt og þetta,
hún vissi allt, stundum svolítið
meira en aðrir, hún hafði áhuga á
öllu, var í handavinnu, málaði, eld-
aði, hafði áhuga á gróðri, söng og
fl.
Þú og Markús ferðuðust mikið
á „Hlaðgerði“, húsbílnum sem þið
smíðuðuð. Útileguferðir með ykk-
ur voru alltaf skemmtilegar, það
var svo margt sem við gátum talað
saman um í þeim ferðum.
Nú hefur þinn elskaði Markús,
sem þú misstir fyrir fjórum árum,
sennilega tekið á móti þér og
Pjakk litla á Hlaðgerði og er byrj-
aður að sýna þér nýja áfangastaði.
Þú varst alltaf á leiðinni að
skoða þær litlu breytingar sem við
hjónin höfðum gert á sumarhús-
inu okkar og varst spennt að fylgj-
ast með þeim og ætlaðir að veita
mér ráðleggingar með gróður-
setningu á hinum ýmsu plöntum
þar.
Á annan í jólum var það hefð að
öll fjölskyldan hittist heima hjá
pabba og mömmu í pörusteik.
Fjölskyldan var orðin svo stór að
þessi siður lagðist af en síðastlið-
inn ár komum við systurnar og
makar ásamt pabba og mömmu
saman um jólin og héldum við
hefðinni, en nú vantar þig og
Markús, ykkar verður sárt sakn-
að.
Augun þreyttu þurftu að hvíla sig.
Það er stundum gott að fá að sofa.
Armar drottins umlykja nú þig,
okkar er að tilbiðja og lofa.
Við þér tekur annað æðra stig,
aftur birtir milli skýjarofa.
Enginn nær flúið örlögin sín
aldrei ég þér gleymi.
Nú ert þú sofnuð systir mín
sæl í öðrum heimi.
Hlátra og hlýju brosin þín
í hjarta mínu geymi.
(Haraldur Haraldsson)
Elsku mamma og pabbi,
Svenni, Ingvi, Iða, Heiða og fjöl-
skyldur, hugur okkar er hjá ykkur
á þessari erfiðu stund.
Ásdís Sveinsdóttir
og fjölskylda.
Á svo erfitt með að trúa því að
þú sér farin og svo sárt að með-
taka að þú hafir farist í svona
skelfilegu slysi. Það er hægt að
reyna að hugga sig við að nú ertu
aftur með Markúsi. Þið voruð svo
samrýnd hjónin og missirinn var
þér svo sár.
Þú varst stóra systirin, fimm
ára aldursmunur á þér og Helgu
og svo tröppugangur á okkur
systrunum sem á eftir komum.
Þess vegna lenti það mikið á þér
að passa okkur systurnar, fara
með allan skarann í sunnudaga-
skólann og bíó. Mér þótti alltaf svo
vænt um það þegar þú fórst með
mig eina í strætó inn í Reykjavík.
Það var komið við í sjoppu og svo
fórum við í Stjörnubíó á kl. 5 sýn-
ingu að sjá Skassið tamið. Fyrir 9
ára krakka að fara með 15 ára
stóru systur var það ævintýri sem
aldrei gleymist.
Þrátt fyrir að þú tækir bílpróf
17 ára þá voru ekki mikil tækifæri
fyrir þig til að keyra, tíminn leið
og þú þorðir það bara ekki fyrr en
löngu seinna. Ég keyrði þig því oft
og stundum upp í Hvalfjörð en þá
varst þú að hitta þinn heittelskaða
Markús sem var þá á einum af
hvalbátunum. Ekki fékk ég að
fara um borð enda ykkar einka-
fundir en vafalaust hefur fjöl-
skyldunni eitthvað fjölgað við
þessar ferðir.
Þú eignaðist fjóra frábæra ein-
staklinga og öll hafa þau fengið
húmorinn og sköpunargleðina frá
þér. Fjölskyldan þín stækkaði og
þú varst orðin langamma, það er
mikill missir fyrir barnabörnin þín
að hafa ekki faðminn þinn lengur.
Við áttum skemmtilegar stund-
ir og þá við oftast allar systurnar
saman, mikið hlegið og haft gam-
an. Manstu þegar þú gerðir slátur
heima hjá þér, við systurnar hjálp-
uðum til og svo bjóstu til besta
blóðgraut í heimi handa okkur.
Það var svo gaman að fara á
námskeið með þér, t.d. að læra að
gera víravirki hjá Dóru gullsmið og
lita garn hjá Guðrúnu vinkonu og
svo reyndi ég að kenna balderingu.
Við vorum alveg ákveðnar í að
halda áfram að læra eitthvað nýtt
og þú ætlaðir að endurgjalda akst-
urinn forðum daga til að fara á ein-
hver námskeið.
Þú varst svo listræn og allt lék í
höndunum á þér, að elda gúrme
mat og þú lærðir matsveininn til
að hafa máltíðina sem besta. Gera
skreytingar, mála listaverk,
sauma, bara nefna það og hug-
myndirnar fengu lausan taum.
Nú kveð ég þig elsku systir og
þakka þér fyrir allar góðu stund-
irnar sem við áttum saman.
Elsku mamma og pabbi,
Svenni, Ingvi, Iða, Heiða og fjöl-
skyldur, guð gefi ykkur styrk og
huggun í sorginni.
Ragnheiður, Gunnar,
Guðjón Ingi og Sólhrafn Elí.
Að kveðja fólk á besta aldri er
alltaf sárt. Að kveðja hjón og nána
vini með svo stuttu millibili er enn
sárara. Aðeins tæpum fjórum ár-
um eftir að Markús kveður, fer
Guðbjörg á eftir honum. Eftir sitja
minningar um matarveislurnar þar
sem Guðbjörg var á heimavelli,
enda snillingur í matargerð. Öll
ferðalögin innanlands og utan sem
alltaf voru ævintýri. Því miður hitt-
umst við sjaldnar eftir fráfall
Markúsar en það var alltaf gaman
að hitta hana. Alltaf var talað um
að hittast oftar. Síðast þegar við
hittumst var byrjað að plana ferð í
Veiðileysuna næsta sumar. Okkur
var skyndilega kippt út úr þeirri
ráðagerð, en treystum því að
Markús og Guðbjörg haldi áfram
að ferðast á Hlaðgerði í eilífðinni.
Ásgeir og Sigríður.
Guðbjörg
Sveinsdóttir
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför okkar ástkæra
eiginmanns, föður, tengdaföður, afa
og langafa,
HELGA EIRÍKSSONAR
rafvirkjameistara,
Stykkishólmi.
Elínborg Karlsdóttir
Eiríkur Helgason Unnur M. Rafnsdóttir
Þórdís Helgadóttir Friðrik S. Kristinsson
Karl Matthías Helgason Íris Björg Eggertsdóttir
Steinunn Helgadóttir Sæþór H. Þorbergsson
Helgi, Borghildur, Þóra Sif, Elínborg, Þorbergur Helgi,
Anita Rún, Aron Ernir, Dísella Helga, Lúkas Eggert
og langafabörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
AÐALBJÖRG BJÖRNSDÓTTIR
framhaldsskólakennari,
Þorragötu 9, Reykjavík,
andaðist umvafin ástvinum
á hjúkrunarheimilnu Grund 3. nóvember.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Margrét Birna Skúladóttir Árni Tómasson
Erla Björg Skúladóttir Bradley Boyer
Jón Barðason Sigríður Einarsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
- Fleiri minningargreinar
um Rósinkrans Má Konráðs-
son bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.