Morgunblaðið - 08.11.2021, Blaðsíða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 8. NÓVEMBER 2021
Útför í kirkju
Allt um
útfarir
utforikirkju.is
✝
Kristín Sólveig
Eiríksdóttir
fæddist á Akureyri
18. ágúst 1964. Hún
lést á heimili sínu
30. október 2021.
Didda er dóttir
Eiríks Sigfússonar,
f. 1941 og Soffíu Al-
freðsdóttur, f. 1943.
Systur Diddu eru
Aðalheiður, f. 1963
og Auður Arna, f.
1967.
Didda er fædd og uppalin á
Sílastöðum í Hörgársveit.
Árið 1981 kynnist hún eig-
inmanni sínum, Helga Jóhanns-
syni, f. 1959. Þau gifta sig 1983
og byggja sér heimili á Sílastöð-
um 2 og bjuggu þar alla sína tíð.
Börn þeirra eru: 1) Jóhann, f.
1984. Kona hans er Margrét
Kristín Péturs-
dóttir, f. 1982. Börn
þeirra: Helgi Haf-
steinn, f. 2008, Ka-
milla Kristín, f.
2012 og Árni Haf-
berg, f. 2017. 2) Ei-
ríkur, f. 1987. Kona
hans er Silja Hlín
Magnúsdóttir, f.
1988. Barn þeirra:
Alexandra Diljá, f.
2016. 3) Halldór, f.
1991. Kona hans er Stefanía
Ingadóttir, f. 1991. Barn þeirra:
Lena Lív, f. 2020. 4) Björgvin, f.
1993, sambýlismaður Jakob
Fannar Sigurðsson, f. 1992, d.
2021.
Útförin fer fram frá Akureyr-
arkirkju 8. nóvember 2021 kl. 13.
Hlekk á streymi má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
Þá er komið að kveðjustund-
inni sem við vonuðum að kæmi
aldrei en vissum að færðist nær.
Hún Didda okkar var einstök,
alltaf kát og létt, hrein og bein og
sannur vinur vina sinna, þá ekki
síst þeirra sem máttu við smá
stuðningi frá henni, þar var hún í
essinu sínu. Við systurnar ólumst
upp á Sílastöðum og er sárt að
missa Diddu, fallegu miðjuna
okkar sem oftar en ekki stjórnaði
leikjunum þegar við vorum ung-
ar. Framan af gengum við í Þela-
merkurskóla þar sem mikið var
lagt upp úr félagsstarfi og íþrótt-
um og tók Didda virkan þátt.
Didda var félagslynd, brosmild
og skemmtileg enda hafði hún
stóran hóp af vinkonum í kring-
um sig. Það var oft mikið um að
vera í sveitinni á sumrin og unn-
um við á Félagsbúinu ásamt
frændsystkinum okkar frá Ein-
arsstöðum. Didda var harðdug-
leg og fylgin sér og stjórnaði
rakstrarvélinni af kostgæfni í
heyskapnum. Það var oft mikið
líf og fjör í sveitinni og gekk á
ýmsu.
Ung að aldri kynntist hún
Helga sínum, byrjaði snemma að
búa og eiga þau fjóra frábæra
syni. Það var oft kátt á hjalla og
margt um manninn á heimilinu
þar sem þau höfðu alltaf pláss
fyrir vini og kunningja strák-
anna, hýstu ungu vinina svo dög-
um skipti jafnvel þótt þau þekktu
á stundum lítil eða engin deili á
þeim. Didda hafði einstaklega
gott lag á börnum og drógust þau
að henni og nutum við systurnar
góðs af greiðvikni hennar. Alltaf
var hún til staðar fyrir börnin
okkar sem fengu stundum að
fara úr skólabílnum við Sílastaði
og bauð hún þeim þá gjarnan upp
á miðdegishressingu. Vorum við
þá oft spurðar að því af hverju við
gætum ekki bakað svona eins og
Didda. Síðustu árin hafa barna-
börnin hennar notið þess að vera
hjá ömmu sinni en ekkert þótti
henni skemmtilegra en að hafa
þau hjá sér í sveitinni.
Didda aðstoðaði foreldra okk-
ar við rekstur Sumarhúsanna í
Fögruvík um árabil en síðari ár
sinnti hún ferðaþjónustunni sem
þau hjónin komu á fót heima hjá
sér eftir að strákarnir flugu úr
hreiðrinu.
Við systurnar vorum saman í
saumklúbbi til fjölda ára þar sem
ýmislegt var föndrað. Klúbbur-
inn keppti m.a. í Pollamóti Þórs
þrátt fyrir að knattspyrnukunn-
áttan væri nánast engin. Börnin
voru máluð með andlitsmálningu
og hitað upp við dillilög. Þá gerð-
um við okkar að fíflum með söng
og glensi í fertugsafmælum hver
hjá annarri ásamt því að farið var
í nokkrar skemmtiferðir.
Hún var sannkallaður gleði-
gjafi, hress og kát þó hún veigr-
aði sér ekki við að tala íslensku
gerðist þess þörf. Aldrei kvartaði
hún þó hún hafi snemma átt við
sjúkdóm að stríða og sú var einn-
ig raunin er hún tók glímuna ör-
lagaríku þar sem hún varð að láta
í minni pokann. Æðrulaus og já-
kvæð tók hún því sem að höndum
bar og var ekkert að velta sér
upp úr veikindum sínum. Helgi
og strákarnir hafa staðið eins og
klettar með Diddu sinni í veikind-
unum og varla vikið frá henni síð-
ustu mánuðina.
Elsku Helgi og fjölskylda,
hugur okkar er hjá ykkur á þess-
um erfiðu tímum. Við biðjum Guð
að gefa okkur öllum styrk í sorg
okkar. Blessuð sé minning elsku
Diddu okkar, hennar verður sárt
saknað.
Aðalheiður (Lilla) og
Auður Arna.
Snaggaraleg og sæt, hispurs-
laus en ljúf, þannig var hún
Didda vinkona mín. Kynni okkar
hófust fyrir hartnær þremur ára-
tugum og þvílík gæfa var það að
kynnast þessari sómakonu. Hún
lét sér fátt fyrir brjósti brenna,
gekk í öll störf í sveitinni sinni, ól
upp kraftmiklu strákhnokkana
sína, töfraði fram veisluborð á
góðum stundum og smellti á sig
dansskónum þegar haldið var á
þorrablót. Glöð og brosmild en að
sama skapi ákveðin og fylgin sér.
Didda var góður vinur vina sinna
og einstaklega greiðvikin, fyrst
til aðstoðar þegar á þurfti að
halda, bretti upp ermar og gekk
til verka af festu og alúð eða
faðmaði þétt og huggaði þegar
sorg bankaði upp á.
Nú hefur sorgin bankað upp á
hjá okkur öllum sem þekktum
Diddu, ég er glöð og þakklát fyrir
að átt hana sem vinkonu og
geymi minningu hennar í hjarta
mínu.
Ég þakka Guði löngu liðinn dag
sem lét mig eignast þig að ævivin.
Og öll þau blóm sem uxu á þinni leið
með ilm og fegurð hresstu og glöddu
mig.
Og birtan sem þú breiddir yfir allt
sló bjarma á lífið allt í kringum þig.
Svo líða dagar, ár og ævitíð
og ýmsum blikum slær á loftin blá.
Í sorg og gleði alltaf varstu eins
og enginn skuggi féll á þína brá.
Svo brast á élið, langt og kólgukalt
og krafan mikla um allt sem gjalda má.
Og fljótið niðar enn sem áður fyrr
og ennþá flúðin strýkur næman
streng.
Við blæþýtt ljóð, um blóm og sumaryl
og bjarta kyrrð – í minningu um þig.
(Oddný Kristjánsdóttir)
Kæri Helgi, strákarnir og fjöl-
skyldan öll, mín dýpsta samúð.
Þórhildur Helga.
Þegar ekið var í hlaðið á Síla-
stöðum þeirra Diddu og Helga,
leit maður ósjálfrátt í átt að eld-
húsglugganum til að athuga
hvort skugginn af Diddu birtist.
Oftar en ekki gerði hann það.
Brosandi andlit birtist þá í glugg-
anum og hún veifaði til okkar.
Þegar inn var komið heilsaði hún
glaðlega og fyrr en varði voru all-
ir sestir niður við stóra eldhús-
borðið og spjall okkar hófst. Við
vorum sjaldan búin að sitja lengi
þegar boðið var upp á eitthvað
sætt og gott úr skúffunni góðu,
eða jafnvel kökuna með kara-
mellukreminu og annað kruðerí.
Allt sem boðið var upp á gladdi
svo sannarlega sérhvern sæl-
kera.
Frá því við kynntumst var allt-
af sterk taug á milli okkar. Sem
ung móðir var Didda ófeimin við
að biðja unglingspilt, þá nýkom-
inn með bílpróf, að keyra út í
sveit og passa fyrir ungu hjónin,
Helga og Diddu. Fyrst var það
frumburðurinn sem naut styrkr-
ar leiðsagnar unglingspiltsins og
síðar bættust bræðurnir við, einn
af öðrum. Að sjálfsögðu passaði
Didda alltaf upp á að í ísskápnum
væri til nóg af rækjusalati, því
hún vissi að salatið hennar var í
sérstöku uppáhaldi. Guðfaðir
frumburðarins mátti alls ekki
verða svangur á barnapíuvakt-
inni! Síðar, þegar unglingspiltur-
inn hafði elst um nokkur ár og
kynnst ungri konu, kom ekki
annað til greina en að kynna hana
sem allra fyrst fyrir fjölskyld-
unni á Sílastöðum. Að sjálfsögðu
var barnapíustörfunum ekki lok-
ið, því nú fór parið að passa Síla-
staðabræðurna, gæða sér á
rækjusalati og rugga drengjum í
svefn.
Böndin hafa alltaf verið sterk
innan fjölskyldunnar, sem oftar
en ekki er kennd við Hrafnagils-
strætið. Bræður hafa spilað sam-
an fótbolta, svilkonur líka, frænd-
systkin gist saman,
afmælisveislur verið haldnar með
lifandi tónlist og gamanmáli, ófá-
ar þeirra á Sílastöðum. Utan-
landsferðir hafa verið farnar, svo
ekki sé minnst á tónleikaferðir,
bæði innanlands og utan. Við fór-
um þó aldrei saman á Creedence
Clearwater Revival-tónleika, það
hefði verið vel við hæfi enda tón-
list að þínu skapi.
Elsku Didda, svo miklu meira
er að minnast en rúmast í stuttri
kveðju. Seinustu vikur hafa verið
okkur öllum mjög þungbærar en
hver sameiginleg stund svo ótrú-
lega dýrmæt. Við minnumst þín
með mikilli væntumþykju sem
hlýrrar, glaðværrar og hreinskil-
innar konu, og þökkum þér kær-
lega samfylgdina.
Elsku Helgi, Jóhann, Eiríkur,
Halldór, Björgvin og fjölskyldur,
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur. Missir ykkar er mikill og sár
en minning um einstaka konu lif-
ir í hjörtum okkar allra og veitir
huggun.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Hvíl í friði.
Eiríkur og Friðrika.
Diddu þekkti ég lengi, en
kynnin urðu nánari á síðustu ár-
um. Höfðum orð á því að tíminn
yrði nýttur í framtíðinni til að
gera margt skemmtilegt með
Helga, Bubba, Pálma og Guggu.
Við áttum sannarlega skemmti-
legar stundir saman og þær áttu
að verða fleiri. Alvarleg veikindi
gerðu vart við sig og tíminn varð
knappur. Didda var full af æðru-
leysi, baráttuvilja og þakklæti í
veikindunum. Hún elskaði lífið og
henni þótti undurvænt um Helga,
strákana sína, tengdabörnin og
barnabörnin. Þau áttu hug henn-
ar og það sem hún var hamingju-
söm að hafa alla hjá sér á Síla-
stöðum í sumar. Það var henni
mikilvægt því hún vissi að það
styttist í kveðjustund. Sumarið
var sólríkt og fallegt fyrir norðan
og Didda hafði orð á því að hún
hefði aldrei orðið eins brún og í
sumar. Hún naut þess að vera úti
í sólinni og huga að gróðrinum í
kringum sig. Við ræddum lífið og
tilveruna fyrir fáum dögum,
sorgina, en líka gleðina yfir nýju
barnabarni sem væri væntanlegt
á Sílastöðum. Vissum báðar að
tíminn var að renna út og kvödd-
umst svo með elskulegheitum.
Mér þótti vænt um Diddu og hún
er sannarlega góð fyrirmynd.
Dugleg og lífsglöð, brosið hennar
var einlægt. Elsku Diddu verður
saknað af hennar góðu fjölskyldu
og vinum. Minning hennar er
björt og falleg. Þannig fer hún,
þannig kveðjum við hana og
þannig lifir hún með okkur.
Takk fyrir vináttuna, bros-
milda Kristín Sólveig.
Sólveig Baldursdóttir.
Kristín Sólveig
Eiríksdóttir
Einar frændi.
Þessi fallegi,
hrekkjótti,
skemmtilegi frændi
minn er farinn,
floginn og flýgur nú um him-
inhvolfin með foreldrum og nýt-
ur þess að vera heill.
Sorg okkar byrjaði fyrir
löngu því á besta aldri veikist
Einar og dró hratt og mikið af
honum, það var sárt að sjá hann
hverfa, þennan hrók alls fagn-
aðar hvar sem hann kom, vina-
margur og ástríkur – við njótum
þess í minningunni núna, sárast
þótti þó hvað við fjölskyldan
vorum fjarlæg í kringum hann
þegar hann þurfti mest á því að
halda og við líka – en það stopp-
ar ekkert minningarflæðið og
ástina sem upp kemur við þær
því Einar var fjölskyldumaður
og naut sín í þeirra hópi, hvort
sem var á ættarmótum eða af-
mælum enda byggði hann hús
fyrir fjölskylduna sína með for-
eldrum sínum og bjó þar í mörg
ár, nálægðin skipti máli. Ég er
yngri en Einar og því hefur
hann alltaf verið þarna og hann
bjó enn þá heima þegar ég man
fyrst eftir mér hjá ömmu og afa,
þar sem ég kom oft og stoppaði
lengi, stundum of oft og of lengi
þegar hann var á unglingsárun-
Einar Þór
Ingvason
✝
Einar Þór
Ingvason fædd-
ist 24. ágúst 1957.
Hann lést 26. sept-
ember 2021.
Útför Einars fór
fram í kyrrþey.
um en það var fljótt
að breytast þegar
við urðum fullorðin,
við sóttum í hvort
annað enda vorum
við náin. Þegar ég
bjó fyrir norðan og
kom suður í heim-
sókn kom hann allt-
af við og hitti mig,
hann kom líka oft á
miðvikudögum til
ömmu í hádeginu
til að hitta mig og þá var nú
skrafað, við þrjú saman. Ég
vann hjá honum á meðan ég
kom mér í gegnum námið og
man eftir mér í bílnum með
honum þeytast út um alla borg,
ryksuga með heimilisryksug-
unni uppi á þaki vestur í bæ,
naglhreinsa og skafa í bruna-
gaddi uppi í Grafarvogi eða
málandi Húsdýragarðinn alla
nóttina fyrir opnun – það voru
nú meiri lætin en alltaf gaman
og alltaf brosti hann hringinn –
þetta er lífið.
Einar fagnaði lífinu og lifði
því lifandi, hann á skilið að hans
sé minnst fyrir þann karakter
og lífsorku sem fyllti hann á
hans bestu stundum, hann var
ekki einstæðingur, hann var
elskaður af börnum, barnabörn-
um og stórri fjölskyldu sem
saknar hans en mun minnast
hans með hlýju um ókomna tíð
Elsku Solla mín og Þorgils,
pabbi ykkar var yndislegur
maður, okkar söknuður er sár.
Megi minningarnar ylja okk-
ur um ókomin ár, knús
Áslaug frænka.
✝
Friðgeir Eiríks-
son var fæddur
í Reykjavík árið
1931. Hann lést á
Hrafnistu 1. nóv-
ember 2021. For-
eldrar hans voru
Ingigerður Þor-
steinsdóttir og Ei-
ríkur Þorsteinsson.
Systkini Friðgeirs
voru Sigríður Ei-
ríksdóttir, Þor-
steinn Eiríksson og Jón Þorberg
Eiríksson. Friðgeir kvæntist Ísa-
bellu Theodórsdóttur frá
Blönduósi á gamlárskvöld árið
1953. Ísabella lést árið 1976. Síð-
ari kona Friðgeirs, Þórdís Rafns-
Friðgeirsdóttir, gift Má Ósk-
arssyni. Börn þeirra eru Þor-
steinn, Svanlaug Björg og Ísa-
bella Ósk. Guðmann, kvæntur
Önnu Maríu Arnold en þau
skildu. Barn þeirra er Aron
Tómas. Fyrir átti Anna María
dótturina Oddnýju. Ingigerður,
gift Agli Þorlákssyni. Synir
þeirra eru Egill Jóhann og Gunn-
ar Geir. Langafabörnin eru 22.
Friðgeir ólst upp í Reykjavík
og lauk prófi í bifvélavirkjun frá
Iðnskólanum í Reykjavík. Hann
vann alla sína starfsævi hjá
Flugmálastjórn Íslands, síðar
Flugstoðum. Friðgeir bjó lengst
af með fjölskyldu sinni í Álfta-
mýri 22 í Reykjavík og bjó síðast
að Sléttuvegi 31 áður en hann
fluttist á Hrafnistu í Reykjavík.
Útför hans fer fram frá Kópa-
vogskirkju í dag, 8. nóvember
2021, kl. 13.
Hlekk á streymi má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
dóttir, er látin.
Börn þeirra Frið-
geirs og Ísabellu
eru Theodór Stef-
án, kvæntur Maríu
Garðarsdóttur, og
eiga þau börnin Ísa-
bellu, Eyþór og
Hafþór. Eiríkur
Ingi kvæntur Guð-
rúnu Sigurð-
ardóttur og eiga
þau börnin Friðgeir
Inga og Guðlaugu Björk. Ísa-
bella gift Herði Markan sem er
látinn. Börn þeirra eru Ísabella
María, Karlotta Dúfa og Pétur
Georg. Fyrir átti Hörður dótt-
urina Helenu Helmu. Bryndís
Fallinn er frá Friðgeir Eiríks-
son, góður samstarfsfélagi til
margra áratuga hjá Flugmála-
stjórn. Í minningunni stendur
glaðbeitt andlit hans, þegar hann
tók á móti mönnum í heimsókn-
um á vélaverkstæðið, sem hann
veitti forstöðu á Reykjavíkur-
flugvelli. Þar voru málin rædd og
leyst með jákvæðni og lipurð,
hvort sem um var að ræða flók-
inn vélbúnað eða starfsmanna-
mál.
Friðgeir átti farsælan starfs-
feril hjá Flugmálastjórn í 54 ár,
frá árinu 1948 til ársins 2002.
Hann var yfirmaður vélaverk-
stæðisins frá árinu 1974. Frið-
geir upplifði viðburðaríkt starf,
bæði við umsjón með viðhaldi og
rekstri vélbúnaðar til slökkvi-
þjónustu og snjóruðnings á
Reykjavíkurflugvelli og einnig á
fyrstu áratugunum eftir stríð við
störf að uppbyggingu flugbrauta
til áætlunar- og sjúkraflugs víða
á landinu. Við gerð þessara flug-
brauta voru notaðar tiltækar
vinnuvélar, sem voru þá nokkuð
fábreyttar á landinu, og einnig
vinnuvélar, sem setuliðið hafði
skilið eftir og urðu eign Flug-
málastjórnar, en þessar vinnu-
vélar þurftu mikið viðhald. Það
reyndi á færni Friðgeirs og sam-
starfsmanna að skila góðum ár-
angri sem raun bar vitni í við-
haldi og notkun á öllum
vinnuvélaflotanum á Reykjavík-
urflugvelli. Með árunum þróaðist
vélakosturinn í nútímalegra horf
með aukinni tækni.
Undir stjórn Friðgeirs annað-
ist vélaverkstæðið mikilvæg ör-
yggisstörf við snjóruðning flug-
brauta og viðhald slökkvibúnaðar
á Reykjavíkurflugvelli. Hann
kappkostaði að veita góða flug-
vallarþjónustu með því að að
halda flugbrautum ávallt í góðu
ástandi að vetrarlagi með vel
þjálfuðum starfsmönnum og
góðu viðhaldi vélbúnaðar. Flug-
umferð á Reykjavíkurflugvelli
hefur í áranna rás verið mikil og
margbrotin, þar á meðal áætlun-
ar-, sjúkra-, leigu- og kennsluflug
auk einkaflugs. Á tímabili fór þar
einnig fram millilandaflug með
stórum skrúfuþotum og þotum.
Hæfni og útsjónarsemi Friðgeirs
og samstarfsmanna kom fram í
vel heppnaðri þjónustu fyrir
flugumferðina.
Á sumrin annaðist vélaverk-
stæðið einnig yfirborðsviðhald
allra sjúkraflugvalla á Vestur-og
Suðurlandi, sem einnig nýtast
fyrir einka- og kennsluflug.
Margur flugmaðurinn í grasrót
flugstarfseminnar er þakklátur
fyrir gott viðhald þessara flug-
valla. Friðgeir annaðist einnig
umhirðu á flugvallarsvæði
Reykjavíkurflugvallar að sumar-
lagi og var skólaæsku þá gefinn
kostur á sumarstarfi. Þar veitti
Friðgeir góða tilsögn í fyrstu
störfum þessara ungmenna, sem
þau eru þakklát fyrir.
Friðgeir Eiríksson var vel að
manni og jákvæður í samskipt-
um, vinsæll og vel látinn. Hann
var lausnamiðaður, ákveðinn og
lagði sig fram um að leysa mál
þeirra, sem til hans leituðu.
Góðs samstarfsfélaga er sárt
saknað. Ég færi fjölskyldu hans
einlægar samúðarkveðjur.
Haukur Hauksson
fyrrv. framkvæmdastjóri.
Friðgeir
Eiríksson