Morgunblaðið - 08.11.2021, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 8. NÓVEMBER 2021
Elsku amma okk-
ar er dáin. Það er
svo erfitt að sætta
sig við það, en
margs konar minningar koma
upp í hugann. Þótt við séum öll
orðin fullorðin þá eru það
bernskuminningar sem eru
sterkastar.
Við munum mest eftir ömmu
einni, vorum ung þegar afi dó, en
amma og Gummi bjuggu áfram
saman í Birtingakvísl, eða Birtó
eins og við kölluðum það. Hjá
ömmu í Birtó vorum við oft sem
krakkar. Lékum okkur með dótið
í kassanum sem geymdur var
undir stiga, horfðum á Heilsu-
bælið eða Skara skrípó af vídeó-
spólum og spiluðum tölvuleiki í
tölvunni hennar. Ýmiss konar
góðgæti tengjum við beint við
hana ömmu. Bláa Maryland-kex-
ið (Ömmukex), frjálslega skorinn
súkkulaðisnúður, fílakaramellur,
frostpinnar og kandís kemur upp
í hugann.
Uppi í bústað sem amma og afi
byggðu eigum við einnig góðar
minningar. Spila fótbolta, raka
heyið og spila á spil á kvöldin
undir ljósinu frá olíulömpunum.
Stundum vorum við samferða
ömmu upp í bústað á litla bláa
bílnum hennar, „Lilla“, hlustuð-
um á „Elsku bíllinn minn blái“ á
Kristín
Jósteinsdóttir
✝
Kristín Jó-
steinsdóttir
fæddist 21. desem-
ber 1932. Hún lést
9. október 2021.
Útför Kristínar
fór fram 6. nóv-
ember 2021.
kassettu og sungum
hástöfum með.
Ýmis orðatiltæki
sem amma notaði
fundust okkur ótrú-
lega furðuleg og
fyndin og komu
okkur alltaf til að
hlæja. „Jæja, sagð́-
ann þegar hann
vaknaði og svo sagð́-
ann ekki meira þann
daginn,“ eða „bíddu
þangað til ég býð þér það næst“.
Við vorum heppin að eiga
svona fyndna og skemmtilega
ömmu, sem alltaf hugsaði svo vel
um okkur.
Amma var annað hvert ár hjá
okkur á aðfangadagskvöld og það
voru alltaf bestu jólin. Svo hefur
stórfjölskyldan alltaf safnast
saman á því heimili sem amma
var hverju sinni og á boðstólnum
var heitt súkkulaði, sem amma sá
um. Að minnsta kosti varð amma
að hafa yfirumsjón með fram-
kvæmdinni, svo súkkulaðið stæð-
ist nú örugglega væntingar.
Síðari árin þegar Kristín og
Þórunn komu með tilbúinn mat
eða bakkelsi til hennar í Núpa-
lind og allar þrjár voru svo í hlát-
urskasti megnið af tímanum.
Einhver smá misskilningur eða
mismæli gat komið öllu af stað.
Og á ísskápnum voru myndir af
barnabörnum og barnabarna-
börnum, en svo líka barnabarna-
börnum Bretadrottningar.
Amma fylgdist alltaf vel með
okkur og því sem við vorum að
gera og var mjög umhugað um öll
barnabörnin sín og ekki síður
langömmubörnin eftir að þau
komu til. Hún hafði mikla ánægju
af að fá reglulega „snöpp“ af
þeim yngstu.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Elsku amma okkar, þakka þér
fyrir allt sem þú hefur gefið okk-
ur og verið okkur.
Þvílík forréttindi það eru að
hafa átt svona skemmtilega og
yndislega ömmu.
Hvíldu í friði elsku amma.
Blessuð sé minning þín.
Óskar, Björgvin og Kristín.
Óskar Örn Vilbergsson,
Björgvin Vilbergsson,
Kristín Vilbergsdóttir
Elsku yndislega amma mín,
það er svo óraunverulegt að sitja
hér og skrifa minningarorð um
þig.
Ekki datt mér í hug þegar þú
komst síðast í mat að það yrði í
síðasta sinn sem ég hitti þig. Þú
varst ekki bara amma mín heldur
vorum við líka góðar vinkonur frá
fyrsta degi. Þú hafðir svo góða
nærveru og alltaf var stutt í hlát-
urinn með þér. Öll skringilegu
orðatiltækin sem þú sagðir komu
manni alltaf til að hlæja. Við eig-
um ótal frábærar minningar
saman en þær helstu eru hlátur-
sköstin yfir einhverju bulli í okk-
ur.
Ég kom oft með þegar mamma
var að græja eitthvað hjá þér og á
meðan sátum við bara í stofunni
að horfa á Dr. Phil saman og töl-
uðum um hvað þetta fólk væri nú
ruglað.
Ég mun alltaf hugsa til þín
þegar ég sé blátt Maryland-kex,
sem var hið eina sanna ömmukex,
sem maður vissi alltaf að væri til
uppi í skáp þegar maður kom í
heimsókn.
Þú varst alltaf mikill íþrótta-
aðdáandi og máttir ekki missa af
leik, sérstaklega ef Ísland var að
keppa. Ég man að á afmælinu
mínu fyrr á þessu ári bauð ég þér
í kaffi og þú sagðir að þú myndir
koma ef ég passaði að þú gætir
verið komin heim áður en leik-
urinn byrjaði, því það væri nú
ómögulegt að missa af honum.
Þú sagðir oft við mig, þú veist
að þú ert ástin hennar ömmu og
þessi orð mun ég geyma með mér
að eilífu.
Ég mun sakna þín meira en
orð fá lýst en ég hlýja mér við all-
ar góðu minningarnar sem við
áttum saman, en ég vildi óska
þess að þær gætu orðið fleiri.
Við kveðjum þig elsku amma mín,
í upphæðum blessuð sólin skín,
þar englar þér vaka yfir.
Með kærleika ert þú kvödd í dag,
því komið er undir sólarlag,
en minninga ljós þitt lifir.
(Halldór Jónsson frá Gili)
Hvíldu í friði elsku amma mín.
Þín
Þórunn.
Það er erfitt að hugsa til þess
að amma Dídí sé farin frá okkur,
yndislega, góðhjartaða, hlýja
amma Dídí.
Við hugsum til baka um allar
minningarnar og oftast förum að
hlæja, hvort sem það var Björg-
vin að bæta 20 árum við aldurinn
þinn þegar þú áttir afmæli, Haf-
þór að fara í fýlu yfir einhverri
reglu og vilja ekki gista aftur hjá
þér þó að þú „býðir“ honum það
eða Portúgalferðin og þegar þú
ætlaðir að stoppa „fólkið“ sem
ætlaði að taka bekkina okkar.
En þú hafðir alltaf húmor fyrir
sjálfri þér og við gátum mikið
hlegið að þessu saman.
Við munum sakna þín elsku
amma okkar og varðveita þær
stundir sem við áttum að eilífu.
Við kveðjum þig elsku amma mín,
í upphæðum blessuð sólin skín,
þar englar þér vaka yfir.
Með kærleika ert þú kvödd í dag,
því komið er undir sólarlag,
en minninga ljós þitt lifir.
Leiddu svo ömmu góði guð
í gleðinnar sælu lífsfögnuð,
við minningu munum geyma.
Sofðu svo amma sætt og rótt,
við segjum af hjarta góða nótt.
Það harma þig allir heima.
(Halldór Jónsson frá Gili)
Elskum þig.
Björgvin og Hafþór.
Það var þungbært að heyra af
andláti Dídíar, frænku okkar.
Hún var hress fram á síðasta dag
og virtist ekki eldast neitt, stál-
minnug og skýr í hugsun. Alltaf
var stutt í hláturinn og góða
skapið þegar við heyrðum í henni
og hún var hrókur alls fagnaðar í
frænkuboðum.
Dídí var litla systir pabba okk-
ar. Hún var alltaf í miklu uppá-
haldi hjá honum og seinna meir
hjá allri fjölskyldunni, enda var
hún einstaklega glaðvær og
skemmtileg, með stórt hjarta.
Hún var fædd og uppalin á
Stokkseyri og bjó þar lengi vel
ásamt sínum góða manni, Björg-
vini, og börnunum fjórum.
Þær voru ófáar ferðirnar sem
við fjölskyldan fórum austur á
Stokkseyri að heimsækja Dídí og
fjölskyldu í Heiðargerði. Alltaf
var tekið á móti okkur með gleði
og höfðingsskap. Stundum feng-
um við systurnar að gista og þá
urðum við áreynslulaust hluti af
barnahópnum og Dídí eins og
mamma okkar.
Þessar heimsóknir eru í minn-
ingunni sveipaðar ævintýra-
ljóma. Það var farið í fjöruna,
keyrt út að Knarrarósvita og
sungið alla leiðina og farið í úti-
leiki (alltaf gott veður!). Systk-
inin Dídí og pabbi í essinu sínu,
smitandi hláturmild og kát.
Dýrmætar minningar.
Dídí var söngelsk og músík-
ölsk og hafði yndi af að hlusta á
okkur systurnar spila og það var
alltaf gaman að spila fyrir hana.
Um leið og við þökkum Dídí
frænku samfylgdina sendum við
elsku Ingu, Brynju, Svandísi og
fjölskyldum þeirra okkar hjart-
ans samúðarkveðjur.
Dóra, Dagný og Bryndís
Björgvinsdætur.
Elsku amma Dídí hefur kvatt
okkur en við brosum í gegnum
tárin yfir yndislegum minningum
sem koma fram núna meira en
nokkurn tímann. Hreinskilin
góðhjörtuð kona og alltaf stutt í
hlátur. Að búa langt í burtu er
erfitt á svona tímum en við erum
mjög þakklát fyrir að hafa náð að
knúsa ömmu Dídí í sumar.
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg,
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
(Höf. ókunnur)
Hvíldu í friði elsku amma Dídí.
Alda, Robert og Elma.
Í dag kveðjum við
fyrrverandi kennara
og samstarfsmann
okkar úr Grunn-
skóla Siglufjarðar,
Pál Helgason, en
hann lést 28. október síðastliðinn.
Páll hóf kennarastarf sitt við
skólastofnunina 1964 og starfaði í
41 ár sem fastráðinn kennari en
gerðist stundakennari um tíma
eftir það. Hann lét af störfum rétt
fyrir sameiningu byggðakjarn-
anna, Siglufjarðar og Ólafsfjarð-
ar, þannig að hann vann aldrei í
sameinuðum skóla Grunnskóla
Fjallabyggðar. Páll var afar far-
sæll í starfi og óhætt að segja að
hann hafi sett mark sitt á margan
nemandann á þessum langa tíma,
ásamt því að hafa verið samferða
ótalmörgu samstarfsfólki á öllum
þessum árum. Hann fór í gegnum
margar byltingar í skólamálum á
löngum starfsferli sínum og sagði
gjarnan við sér yngri kennara að
þeim nýjungum mætti stundum
líkja við gamalt vín á nýjum belgj-
um. Hann tókst á við allar þessar
breytingar af stóískri ró eins og
honum var einum lagið.
Enn erum við nokkur innan
skólans í dag sem unnum með
Páli seinni árin hans í skólanum
og enn fleiri sem voru nemendur
hans á einhverju tímaskeiði.
Páll var fyrst og fremst ís-
lenskukennari og hagmæltur
mjög. Hann var sérlegur húmor-
isti, grallari mikill og forsprakki í
ýmsum skemmtilegum uppátækj-
um sem hann og félagar létu sér
detta í hug á þessum árum. Hann
átti það til að fylla vasa á yfirhöfn-
um starfsmanna eða töskur
þeirra af alls kyns dóti sem starfs-
menn svo roguðust með heim og
Páll Helgason
✝
Páll Helgason
fæddist 23. júní
1941. Hann lést 28.
október 2021. Útför
Páls fór fram 6.
nóvember 2021.
skildu síst hvað væri
eiginlega að þyngja
töskuna eða hvað
fælist í vösum
þeirra. Það mátti
tína ýmislegt upp
þegar heim var kom-
ið eins og gatara,
bækur, blöð, jafnvel
inniskó og sykur-
mola. Allt var þetta
græskulausa gaman
fyrirgefið þar sem
allir vissu hver stóð að baki.
Við minnumst Páls með hlýhug
og þökkum honum samfylgdina
og fyrir hans ómetanlega starf í
þágu menntunar barna hér á
Siglufirði.
Fyrir hönd skólafólks.
Erla Gunnlaugsdóttir,
skólastjóri Grunnskóla
Fjallabyggðar.
Fyrir réttum 45 árum vígðist
undirritaður til prestsþjónustu í
Siglufjarðarprestakalli. Að vígslu
lokinni lá því leið okkar Elínar til
Siglufjarðar ásamt Árna Þór, ný-
fæddum syni okkar.
Þegar þangað kom tók á móti
okkur öndvegisfólk, miklir kirkju-
vinir. Einn þeirra var Páll Helga-
son, kennari og þá organisti Siglu-
fjarðarkirkju og kona hans
Jóhanna Eiríksdóttir. Mikil vin-
átta tókst strax með okkur hjón-
unum. Palli og Hanna bjuggu
skammt frá prestssetrinu Hvann-
eyri og var því oft skotist á milli
húsa og málin rædd yfir kaffi-
bolla.
Það var ómetanlegt fyrir unga
prestinn að vera leiddur í gegnum
líturgíu kirkjunnar af Páli og þá
ekki síst í gegnum Hátíðarsöngva
séra Bjarna Þorsteinssonar,
fyrsta heiðursborgara Siglufjarð-
ar. Sjálfur hafði Páll lagt leið sína
suður til að nema orgelleik hjá
Páli Ísólfssyni dómorganista. Var
hann ákaflega ánægður með það
nám.
Reyndar hneigðist hugur hans
snemma til starfsins í kirkjunni.
Æskuheimili hans, Lindar-
brekka, var staðsett skammt frá
kirkjunni. Foreldrar hans, Helgi
Ásgrímsson og Alfa Pálsdóttir,
voru mikið kirkjunnar fólk. Við
prestarnir á Siglufirði áttum í
gegnum tíðina sérstakt skjól og
griðastað í Lindarbrekku fyrir og
eftir messu. Ekkert safnaðar-
heimili var til staðar á þeim tíma.
Það var síðan vígt á kirkjuloftinu
á fimmtíu ára vígsluafmæli Siglu-
fjarðarkirkju 1982. Á þeim tíma-
mótum var gefið út sérstakt af-
mælisrit, Siglufjarðarkirkja 1932
– 1982 og var ritstjórn í höndum
Páls.
Hin sterku tengsl við kirkjuna
höfðu haft mikil áhrif á Pál. Hann
var kjörinn félagsforingi, fyrsti
formaður, Æskulýðsfélags Siglu-
fjarðarkirkju. Séra Ragnar Fjal-
ar, þá sóknarprestur á Siglufirði,
hafði eftirfarandi orð um kjör
Páls sem fyrsta formanns félags-
ins: „Hann þótti kjörinn til þessa
starfs sökum hæfileika sinna og
trausts, sem hann naut á meðal
jafnaldra sinna. Ljúfmennska
hans og árvekni eru mér jafnan
hugstæð.“
Eftir að Páll ákvað að gera hlé
á störfum sínum sem organisti og
kórstjóri kirkjunnar, en þeim
störfum hafði hann gegnt afar vel,
var hann kjörinn formaður sókn-
arnefndar Siglufjarðarkirkju og
gegndi því starfi einnig af mikilli
samviskusemi.
Aðalstarf Páls var kennsla við
Gagnfræðaskóla Siglufjarðar og
síðar í efri bekkjum grunnskól-
ans. Þar kenndi hann íslensku,
enda mikill íslenskumaður svo
ekki sé meira sagt.
Við Elín kynntumst nýrri hlið á
Palla á kennarastofu gagnfræða-
skólans. Þar lék hann oft á als
oddi og gat verið mikill prakkari í
sér. Hann var mikill sögumaður
og skáldmæltur og lét því ýmis-
legt vaða, okkur samkennurum
hans til mikillar ánægju.
Palli var mjög yfirvegaður í
öllu lífi. Eins og svo oft áður sýndi
hann í tali sínu mikið æðruleysi er
ég ræddi við hann símleiðis fyrir
stuttu.
Gerði hann ekki mikið úr veik-
indum sínum en ræddi því meira
um hvað læknarnir á Akureyri
væru færir fagmenn á sínu sviði.
Við Elín kveðjum Palla vin
okkar með miklum söknuði og
þakklæti fyrir liðnar stundir og
biðjum góðan Guð að blessa og
styrkja Hönnu, eftirlifandi eigin-
konu hans og fjölskylduna alla.
Blessuð sé minning Páls
Helgasonar.
Vigfús Þór Árnason.
Það var á fimmtudagskvöldi
28. október að ég fékk fréttir af
því að Páll væri dáinn. Ég var
staddur á aðalfundi Siglfirðinga-
félagsins, sem var táknrænt, báð-
ir vorum við miklir Siglfirðingar
en báðir fluttir þaðan. Hann á
þessu ári svo að dvöl hans annars
staðar var stutt. Það eru tvö orð
sem lýsa Páli vel: Traustur og
heiðarlegur. Og svo afburða-ís-
lenskumaður, ljóðlist og
skemmtilegur.
Ég kynntist Páli vel, við unn-
um saman í 35 ár bæði í skólanum
og víðar. Hann var góður sam-
starfsmaður sem létti lundina og
starfsandann. Hann var líka ótrú-
lega gamansamur og hrekkjóttur
og var þá enginn óhultur og á ég
margar góðar minningar frá því.
Páll var mikill náttúruunnandi og
útivistarmaður og var gott að
fara með honum í göngutúra með
nemendur og njóta hans þekk-
ingar. Páll var góður kennari,
dáður af nemendum og starfs-
fólki, hann var líka mikill kirkj-
unnar maður, orgelleikari og
söngmaður. Það er margs að
minnast, allir kaffibollarnir sem
við vorum búnir að drekka saman
og ræða málin bæði heimspeki-
lega og á léttum nótum. En
kannski hittumst við aftur og tök-
um upp spjallið.
Ég kveð góðan mann með
söknuði, en mestur er söknuður-
inn hjá Jóhönnu og börnum og
votta ég innilega samúð.
Skarphéðinn Guðmundsson.
✝
Rakel Sverr-
isdóttir grunn-
skólakennari var
fædd þann 29. júní
1973. Hún lést 28.
september 2021.
Eftirlifandi for-
eldrar Rakelar eru
Guðný Ásgeirs-
dóttir og Sverrir
Þorsteinsson.
Systkini Rakelar
eru 1) Ásgeir Sverr-
isson, fæddur 1960, 2) Kristján
Sverrisson, fæddur 1961 en
Kristján lést fyrir aldurfram ár-
ið 2007, og 3) Anna Karen
Sverrisdóttir, fædd
1962. Þá átti Rakel
einnig tvo hálf-
bræður: Ríkarð
Sverrisson fæddan
1957 og Árna Árna-
son fæddan 1958.
Rakel var í Lækj-
arskóla í barna- og
grunnskóla. Stund-
aði nám í listaaka-
demíunni í Flórens
og vann sem grunn-
skólakennari í Víðistaðaskóla í
Hafnarfirði.
Útför hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Elsku fallega Rakel okkar er
fallin frá alltof snemma en minn-
ing hennar lifir í hjörtum okkar
um ókomna tíð. Rakel fæddist á
fallegum sumardegi sem ein-
kenndi hennar persónuleika gegn-
um hennar líf, alltaf med fallegt
bros og létt í lundu, með einstak-
lega hjartahlýju og umhyggju fyr-
ir sínu fólki.
Hún var yngst og fékk mikla at-
hygli frá sínum systkinum sem sáu
ekki sólina fyrir henni enda var
hún svo falleg með rauðu lokkana
sína og einstakur persónuleiki.
Hún var góður vinur vina sinna
sem hún hélt tryggð við alla sína
tíð sem kom bersýnilega í ljós eftir
fráfall hennar, þá var gott að gera
verið í nálægð þeirra finna styrk
og hlýju.
Rakel var sannur heimsborgari
og byrjaði snemma að ferðast með
okkur foreldrunum og svo þegar
hún var orðin aðeins meira en ung-
lingur fór hún með vinkonum sín-
um í margar skemmtilegar ferðir
þar sem mynduðust tengsl við fólk
frá hinum ýmsum löndum.
Rakel var margt til lista lagt
hún var flink að laga mat og taka á
móti gestum. Hún var líka mjög
andlega sinnuð stundaði jóga
ásamt því að vera úti í náttúrunni
og sundferðirnar voru partur af
hennar daglegu rútínu með föður
sínum. Hún var dugleg í flestu sem
hún tók sér fyrir hendur, hvort
sem það var til vinnu eða að vera
til staðar fyrir okkur foreldrana.
Á uppvaxtarárum hennar voru
hundar á heimilinu og þegar Rakel
var á ferðalögum hlúði hún af dýr-
um sem á vegi hennar urðu, í Flór-
ens tók hún að sér tvo ketti sem
hún svo flutti með heim til Íslands
og ekki leið á löngu eftir að hún
flutti heim að hún fékk sér hund,
hann Gretti, sem var hennar lífs-
förunautur í níu ár og þegar hann
lést skrifaði hún svo fallega til
hans.
„30.3. 2020 Grettir fór í sumar-
landið, ég elskaði hann meira en
allt, hann var svo fallegur, blíður
og góður. Ég mun elska hann um
eilífð. Ég bið þig að vernda hann
og að hann sé ekki hræddur og
einn á nýjum stað.“
Hennar stærsta ástríða var list-
in, hún hélt fjölmargar sýningar
bæði hér á Íslandi og erlendis.
Hún var að mála alveg fram á síð-
asta dag sem eflaust hefur hjálpað
henni mikið í hennar veikindum.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
Sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson frá Prestshólum)
Mamma og pabbi.
Rakel Sverrisdóttir