Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1948, Page 62
20
Ole Worm
efficit), qvæ tamen vocalis ex potestate (non au tem nomine vel ap-
pellatione) consonantis (sive ex mutarum numero illa sit sive semi-
vocalium) intelligi et exprimi debet, ut syllaba efficiatur.
Exempla ipsis regulis magis diserta erunt: Qvemadmodum in
2. latere monumenti Leiragriensis etc. Pib+R. Vocalis qvidem H
exprimitur: qvæ facit syllabam cum seqvente consonante (qvæ in
tota literatura Runica singularis est: qvam nec mutam, nec semi-
vocalem dixeris) integram vero dictionem udhar legendam putant,
eo qvod potestas literæ + (non vero nornen: hagall) vocalem a
(ut ha) suppeditet.
Ita seqvens dictio ibidem +B+HB+ fuerit: habehasbha. Nisi
enim ita sit (ajunt) vocem vel syllabam nullam illinc elici posse.
Illic ut * vocalem a, ita B vocalem e includit: ratione, ut dictum,
potestatis, non appellationis (biarkan et hagall). Et ita ex his reli-
qvum istius dictionis patet. Interim voces istæ nobis penitus ignotæ
sunt.
Hic porro scribendi modus, dum vulgatis Runis sive Runicis
literis constat, minus negocii fecerit vocalium illam ecclipsin (sic
enim occultationem vel interclusionem illam vocalium vocitare liceat)
observantibus. Ut vero peregrinas Runas accersit et Runarum varie-
tate ludit, plærisqve hodie inextricabilis evadet: præsertim si qvid
lingvå etiam peregrinå (Hebr. Gr. Lat. Gallica) admixtum exaretur,
id qvod occultationum et involucrorum studiosos affectåsse et facti-
tåsse nullus dubito, et res ipsa fortasse loqvetur. Interponere hic
conjecturam liceat.
Nummos, arma, clenodia, imo auri bonam copiam constat ex
variis monumentis veteres invidisse posteris, etiam cognatis et
agnatis: eoqve non semper propriis sepulchris condidisse, sed nunc
hic, nunc alibi satis profunde defodisse aut puteis altis demersisse.
Qværam nunc å sagaci Lectore et talium rerum æstimatore,
annon poterit circa literam vel literaturam Runicam idem accidisse?
ut admiratione et impossibilitate qvadam legendi, vel exarata asse-
qvendi, voluerint sibi æstimationem et scientiæ opinionem conciliare.
Et ut hoc non in omnes cadat, qvorum monumenta facilius
evolvuntur, fuisse tamen hoc ingenio et animo præditos aliqvos,
qvibus inextricabilia illa adscribi possint. Sed qvid ineptus ego et
solitarius conjiciam?
Qvod jam de 2. latere monumenti Leiragriensis dictum est, etiam