Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1948, Qupperneq 255

Magnus Olafsson
213
ullos libros litteris runicis scriptos possideo, alias multo libentius tibi
illorum usum imo possessionem indulsissem, qvam unqvam optare
potuisses, desijt etiam apud plurimos vel ante meam ætatem istius
litteraturæ studium. Interim juvenis vetustæ scriptionis Norvegicæ
vulgarisqve et in ea abbreviationum variarum, ut et obscuritatis
veterum Rhytmorum qvi difficultatis aliqvid habere videntur, studio-
sus inqvisitor extiti, utpote a natura ad rem Rhytmicam aliqvantum
inclinatus, idcirco hoc negocij aliqvando mihi jnjunxit præceptor
meus honorandus Dn. Amgrimus Jonæ, ut Eddam nostram anti-
qvam, sine ordine congestam, in aliqvem certiorem redigerem, qvam
ex vetustissimis aliqvot, qvæ haberi potuerunt, exemplaribus, omni-
bus tamen mutilatis, ita conscripsi ut nunc a plerisqve nostris Rhyt-
mistis usurpatur; nec Eddam unqvam aut in illa qvicqvam Runicis
literis exaratum vidi, sed mira illic abyssus intricandi et obscurandi
sensus depræhenditur, qva in re enucleanda aliqvid forte operæ con-
ferre possem, si utilitati esset. Verum qvod Runicas illas litteras at-
tinet, duo puto illorum haberi alphabeta discrepantium characterum,
idqve pro certo ausim dicere Ramrunas illas, qvibus præcipue in
magicis usi sunt nostrates, diversarum esse ab utroqve illo notarum,
præter qvod ex vulgaribus Runis unicam composuerant aliqvam
hteram, additis ex aliis apicibus integram dictionem, qvæ illorum
proposito inserviret, conficientem. Ejusmodi etiam nominis proprij
mtricaturam per unicam litteram vidi aliqvando in prisco sepulchri
assere. Puto etiam veteres illos, nescio qvo consilio aut superstitione,
data opera studuisse ne facile legi posset, qvod saxis sepulchralibus
mciderant; alioqvin a vulgari litteratura non recessissent, aut pere-
grinas immiscuissent notas. Sed nihil nunc in hisce expedire possum,
nisi volente Deo proximis litteris fieri possit, hæc enim tempora, dum
apud nos Boreales præstolantur naves H(afniensium), adeo sunt
inqvieta, ut ne respirandi, ne dicam scribendi aut meditandi locus
sit, concurrunt opera fænilia, crebra et difficilia itinera ad negocian-
dum cum extraneis, qvi hac æstate ad nos et sero venerunt, utpote
circa 10 Augusti, et nunc maximå festinatione rem agunt ob metum
imminentis periculi a piratis, qvi novo hic mali genere Islandiam
latrociniis et homicidiis ferociter infestant. Qvinqve etiam naves
Danicas nautis alijs interfectis, aliis captivis abductis surripuerunt,
ut magnopere nobis præcipue maris accolis metuendum sit. Grassa-
tur adhæc morbus qvidam epidemicus per totam fere insulam multos