Læknablaðið - 01.04.2022, Síða 44

208 L ÆKNABL AÐIÐ 2022/108
Verðum að halda í gleðina í starfi
„Mér finnst sem margir ungir nýútskrifaðir læknar lendi á vegg um leið og þeir
klára læknanámið. Það vantar spennuna og gleðina, að þetta unga fólk sé spennt
að hefja leik eftir langt nám,“ segir Victor Guðmundsson nýútskrifaður læknir
sem hefur markvisst valið að halda í áhugamálin og frá álaginu eftir að námi lauk.
„Kandídatsárið er keyrsla í heilt ár. Algjör keyrsla. Mönnunarvandi er á nánast
hverri einustu deild. Álag, bugun og heilt yfir – ég fór á margar deildir – eru
unglæknar mjög þreyttir strax. Nýútskrifuð og buguð. Það á ekki að vera þannig.“
Sjálfur hefur hann minnkað starfshlutfall sitt til að geta sinnt tónlistinni. „En
langflestir hafa engan tíma í að sinna öðru.“ Ungir læknar þurfi stöðugt að taka
aukavaktir. „Maður veltir fyrir sér hvert þetta leiðir,“ segir hann og er hugsi yfir
stöðunni.
„Ég þekki fólk bæði á skurðsviði og lyf- og öðrum sérnámum sem hefur hætt
eftir eitt eða tvö ár í sérnámi því það getur ekki meir. Það er sorgleg þróun að
við getum ekki sinnt unglæknunum okkar, sem fóru spenntir í námið en upplifa
þreytu og kulnun vegna álags. Einn læknir sé oft að sinna tveggja, þriggja manna
starfi.“
Starfið eigi að vera skemmtilegt. „Læknum á að líða vel í vinnunni. Við eigum
að geta verið fyrirmyndir fyrir sjúklingana okkar,“ segir hann og er hugsi yfir
stöðunni í íslenska heilbrigðiskerfinu um leið og hann er vongóður um að tæknin
leysi hluta vandans. „Henni fleygir hratt fram og við verðum að nýta hana til þess
að hjálpa okkur að gera kerfið markvissara og skilvirkara.“
svo tekur allt ferlið við. Fæst fólk áttar
sig á vinnunni á bak við þriggja mínútna
lag,“ segir Victor og nefnir að 100 til 200
klukkutímar sé ekki óalgengt.
Skírði soninn í höfuð afa
„Núna er ég kominn í nokkuð gott jafn-
vægi með vinnuna og tónlistina og stefni í
ár á að gefa út eitt lag á mánuði að meðal-
tali.“ Ha! „Já, það hefur alltaf verið mark-
mið mitt að vera duglegur,“ segir Victor
sem vinnur með landsliðinu.
„Ég var að klára lag með Daníel
Ágústi, er að vinna lag með Svölu
Björgvins og áfram með Rúrik Gíslasyni.
Er einnig í viðræðum við fleiri hér
á Íslandi og er með lög í bígerð með
tónlistarfólki frá Kína og fleiri löndum.
Svo er ég í viðræðum við nokkra í Los
Angeles. Ég er með margt í gangi enda
tekur allt sinn tíma og gott að hafa marga
bolta á lofti í einu,“ segir hann.
„Ég vil halda tempói og er núna
að byrja á apríl og maí-laginu,“ segir
Victor þennan kalda marsdag, hlýtt á
læknastofunni, og laumar að að hann
hafi nú einnig bætt enn einum ásnum við
jafnvægispólinn. Hann og kærasta hans,
Dagbjört Gudjohnsen Guðbrandsdóttir,
sem er í sérnámi í bráðalækningum, eiga
þriggja mánaða dreng, Frosta Victorsson –
í höfuðið á afa.
„Dagbjört lærði í Ungverjalandi. Við
kynntumst í sameiginlegri skíðaferð
íslenskra læknanema þegar við vor-
um á þriðja ári. Það voru ekki nema 5
tímar á milli svo við keyrðum og vorum
í fjarsambandi í fjögur ár. Það er allt
hægt ef viljinn er fyrir hendi.“ En breyta
barneignir ekki jafnvæginu?
„Nei, ég finn að ég er meira mótíverað-
ur. Ég vil vera góð fyrirmynd fyrir hann,
verða betri tónlistarmaður, betri læknir.
Vera til staðar fyrir hann. Svo er Dagbjört
súpermamma á bráðavaktinni.“ Lykillinn
sé að setja sér markmið og stefna að þeim.
„Markmiðið nú er að halda jafnvægi.“
Victor fékk flygilinn eftir afa sinn Frosta og situr hér
með frumburðinn sinn Frosta Victorsson. Flygillinn
kom frá Þýskalandi þar sem hann fór í gegnum fyrri
og seinni heimsstyrjöldina.
V I Ð T A L