Leikhúsmál - 01.03.1963, Síða 39

ið mismunandi hlutverk viku eftir viku
ún þess að gera hlustendur leiða á
sér, og vissulega eigum við til örfáa
slíka leikara. Mér virðist að orsök
hins takmarkaða leikendavals sé tak-
markað val leikstjóra, þar sem leik-
stjórar velja gjarnan sömu leikara til
flutnings á þeim leikritum, sem þeim
eru falin. Þetta er eðlilegt, þar sem
þeir þekkja hœfileika og takmark-
anir sumra leikenda fremur en ann-
arra, en meiri fjölbreytni í vali leik-
stjóra vœri bœði í þágu hlustenda
og leikaranna sjálfra.
AMPHITRYON 38
eftir Jean Giraudoux
Þýðandi Andrés Björnsson
Leikstjóri Indriði Waage 27. janúar
Efni þessa leiks er sótt í goðsögn-
ina um viðskipti Seifs og Alkmenu,
konu Amphitrons, sem guðinn er
sagður hafa virt mest allra jarðneskra
kvenna, sem hann sœngaði hjá, og
er talið til marks um það, að í stað
þess að koma henni að óvörum í
gervi einhvers dýrs, lagði hann á sig
að taka á sig gervi Amphitryons og
skipaði Heliosi að lengja nóttina, sem
svaraði þremur nóttum. Með því að
fara frjálslega með goðsögnina,,
bregður höfundur upp bráðskemmti-
legri mynd af hinu guðdómlega og
stóra í vanmœtti sínum gagnvart
hinu ,,ewig weibliche". Seifur er
bráðskemmtileg persóna í meðförum
höfundar og hefur á reiðum höndum
tilvitnanir í verk ófœddra skálda á
ómótuðum tungumálum. Leikur Helga
Skúlasonar var mjög góður, og ekki
síður leikur Herdísar Þorvaldsdóttur í
hlutverki Alkmenu. Skylt er að geta
skemmtilegs leiks Rúriks Haraldsson-
ar í hlutverki Merkúrs. Leikstjórn
Indriða Waage var mjög vönduð og
smekkleg.
Henrik Ibsen:
MÁTTARSTÓLPAR ÞJÓÐFÉLAGSINS ....
ÞýSandi Árni Guðnason
Leikstjóri Gísli Halldórsson 9. febrúar
Enn eitt sviðsleikrit tekið til flutn-
ings án breytinga, sem sjálfsagðar
eru til útvarpsflutnings. Einu breyt-
ingarnar, sem virðast hafa verið gerð-
ar, eru styttingar textans hér og hvar,
sem gegna vafasömu hlutverki. Ég
missti af kynningu leikenda og tók
mig langan tíma að henda reiður á
öllum þeim persónum, sem komu
fram þegar í upphafi. Leikstjórn var í
ýmsu ábótavant. Hópatriði voru mjög
illa skipulögð í lok leiksins. Undir
rœðu kennarans var þess ekki gcett
að láta fagnaðarlceti fjöldans grípa
inn á eftir áherzluríkustu setningun-
um. Ennfremu var skvaldur borgar-
anna óþolandi, á meðan Bernick
konsúll hélt rœðu sína, sem birti
mönnum þó slík tíðindi, að œtti að
slá þögn á alla. Ég mun ekki fjöl-
yrða um leikritið, Þar sem verk Ib-
sens eru flestum kunn. Ástœða er til
að geta sérstaklega góðs ieiks Vals
Gíslasonar í hlutverki konsúlsins og
Gests Pálssonar í hlutverki Aune
skipasmiðs.
Nýtt íslenzkt leikrit
Laugardaginn 16. febrúar. Einkenni-
legur maður eftir Odd Björnsson.
Elektrónisk tónlist: Magnús Bl. Jó-
hannsson. Leikstjóri Baldvin Halldórs-
son.
Ný, frumsamin íslenzk útvarps-
leikrit eru sjaldgœfir viðburðir og
fagnaðarefni hverju sinni. Fyrrnefnt
laugardagskvöld heyrðist loks rödd
ungs leikritaskálds, Odds Björnsson-
ar, sem menn hafa lengi vitað að
fengist við slíka iðju, orðinn verð-
launamaður og allt hvað eina. Þetta
er samt í fyrsta skipti, sem leikrit
kemur fram eftir hann opinberlega.
Garðyrkjumaður hjartna og nýrna
rœðst sem leigjandi til smáborgara-
heimilis og heldur þar áfram iðju
sinni að upprœta illgresi blekkingar-
innar frá mannplöntunni. Þrátt fyrir
tortryggni húsráðenda, tekst honum
að umbreyta hugsunarhœtti a. m. k.
tveggja fjölskyldumeðlima með ó-
brigðulum ráðum: Vinnu og hugsun
til handa ónytjungnum Utigangi og
ást og barneign fyrir deyfðarlega og
sljca heimasœtu. Nýju frœi er sáð.
Að því loknu er hann meðtekinn með
tregðu sem tengdasonur, og vefur
blekkingarinnar lykst um hann út á
við. Hugmyndin er skemmtileg og
gefur mikla möguleika til úrvinnslu.
Þegar leigjandinn kemur inn á heim-
ilið og I kunningjahóp vallgróinna
góðborgara, ber ýmislegt skoplegt
fyrir eyru. Hugarfar þeirra og sjón-
GULL OG DÝRIR STEINAR
eru viðfangsefni verkstœða okkar
Jon Sípunilssiin
3kort9ripaverzlun
Kjörorðið er:
Blóm á borðið
Blóm og grœnmeti hf.
Skólavörðustíg 3
og Laugavegi 126
Símar 16711 - 36711
35