Leikhúsmál - 01.03.1963, Qupperneq 55

Nöldur
Að gefnu tilefni virðist vera óhœtt að róð-
leggja vœntanlegum Þjóðleikhúsgestum, sem
vilja kappkosta um að fó góða miða að sýn-
ingum leikhússins, að heimska sig ekki ó því að
rölta niðurí miðasölu, nema þeir hafi tíma til
þess að standa í biðröð hólftíma fyrir opnun
hennar (kl. 13.15). Skal það nú skýrt í öllum
smóatriðum:
Einn úr okkar hópi œtlaði þann 7. febrúar
að fó góða miða að sýningu hinn 9. febrúar
(Pétur Gautur). Sentist hann því í miðasöluna
5 mínútum eftir opnun. Þar stóðu tvœr raðir
og varð hann só 14. í annarri þeirra. Flestir
í röðunum keyptu 2 eða 4 miða, einstakir 6
miða. Þess ber þó að geta, að einnig var
verið að selja miða að leikritinu ,,A undan-
haldi,/ þennan dag, einstakir sóttu pantanir eða
urðu jafnvel fró að hverfa með tvœr hendur
tómar, þar sem þeir hugðust kaupa miða að
sýningu, sem ekki var enn farið að selja að
(Dýrin í Hólsaskógi). Þykir okkur því fjarska
ríflegt að reikna að meðaltali 4 miða að sýn-
ingunni ó Pétri Gaut ó hvern mann í röðun-
um. Það gerir 52 selda miða úr annarri röðinni,
104 úr bóðum. Á fyrstu 5 mínútunum eftir opn-
un hafa varla getað selzt meira en 30 miðar
= samtals 134 seldir miðar. — Þegar vinur
okkar komst að, kl. 13.40, var búið að selja
upp 12'/2 bekk í sal (= um 300 sœti), 1 ya
bekk ó neðri svölum (= um 40 sœti), og slang-
or ó efri svölum, segjum 15. Samtals um 355
miðar. Bjónarnir, sem voru að arka í kalda
veðrinu útí miðasölu að tryggja sér góð sœti
fengu sem sagt 134 af þessum 355 seldu mið-
om. Hverjir fengu hina 220? Þeir sem hringdu.
Guðmundur miðasölustjóri virtist hafa 4 hend-
ur ó lofti við að afgreiða símapantanir. Enda
er það skuggalega vel af sér vikið að taka fró
220 miða ó 25 mínútum .... En hvað um það,
sú staðreynd, að símapantanir skuli vera af-
greiddar lótlaust og því óbeint vera lótnar
ganga fyrir því fólki, sem bíður í löngum röð-
um fyrir utan, er algert hneyksli. Og ef ég
man rétt, var eitt sinn talað um, að afgreiða
ekki símapantanir fyrren eftir kl. 14. Þykir
miðasölu Þjóðleikhússins ekki lengur óstœða til
að sinna svo sjólfsögðum kröfum?
Okkur þykir fyrir því að þurfa að vera með
slík sparðatínsl hér, en ó meðan svona óttaleg-
ur lubbahóttur ó sér stað í atriðum, sem sum-
um finnst kannske smóvœgileg, mó einnig bú-
ast við þeim þar, sem meira er í húfi.
Einum degi eftir óðurgreindan atburð aug-
íýsti Þjóðleikhúsið í Ríkisútvarpinu, að miðar
yrðu ekki teknir fró í síma á meðan biðraðir
stœðu við miðasöluna. Vonum við að leikhúsið
haldi þessum góða sið og nöldrið, sem í þetta
sinn virðist hafa borið órangur, sé óþarft leng-
ur í þessu móli.
LANCÖME
„Er þér fegurst skarta látið”
þá minnist okkar
Eingöngu selt hjá
Oculus - Sápuhúsinu og Tízkuskóla Andreu
51