Veiðimaðurinn - 01.06.1940, Side 7

Emil Rokstad:
VeiSibrögS í vötnum
TIL þess að verða góður veiðimaður
þarf bæði æfingu og kunnáttu.
Fyrsta skilyrðið er, að maður hafi góð
veiðarfæri, svo sem stöng, hjól og línu
og að þetta þrent eigi vel saman. Þá fyrst
er ánægja að veiðibrögðum.
Þar næst verða menn að hafa augu
fyrir að velja sér gott agn og flugur. Ef
að þessi skilyrði eru fyrir hendi, getur
maður fyrst lagt upp í veiðiför.
Þá er komið að því að kunna að halda
rétt á stönginni. Ég á við, að línunni sé
kastað vel og langt. Þetta tekst manni
ekki í byrjun, en með góðri tilsögn lærist
þetta fljótt.
Þegar línunni er kastað, heldur mað-
ur stönginni í hægri hendi og lykkju af
línunni í þeirri vinstri. Maður má ekki
hreyfa allan líkamann með kastinu, að-
eins hægri handlegg, sem þó ekki má
rétta upp heldur aðeins beygja inn að
öxlinni með léttri hreyfingu.
Á þenna hátt getur maður með æfingu
kastað línunni um 30 metra út í vatnið
og dregið hana svo hægt að sér aftur.
Þegar komið er á þann stað, sem fiska
Á Elliðavatni.
Eftir veiðiferð í Korpulfsstaðaá.
á, er það það fyrsta, sem gert er, að velja
flugu, sem hentug er við það og það
tækifæri. Það er hægt að gera sér auð-
veldara fyrir með því að hafa 3 flugur á
sama girnistaum, því ef silungurinn tek-
ur eina fluguna, veit maður nokkurn
veginn hvaða flugu á við. En þar með
er þó ekki sagt, að þessi fluga sé hentug
allan daginn, þar sem birtan er breyt-
ingum undirorpin og skuggarnir í vatn-
inu þess vegna misjafnir.
Það er gott ráð að athuga vel lifandi
flugur, sem setjast á vatnið og reyna svo
að líkja eftir þeim eins og mögulegt er
með tilbúnum flugum.
Mitt álit er það, að langbezta skemmt-
unin við veiðar sé, að veiða silung í vö n-
um með þar til gerðum veiðarfærum.
Langskemmtilegast við silungsveiðina
er, þegar silungurinn veður uppi við
vatnsyfirborðið. Þá þarf maður ekki að
kasta línunni nema ca. 10 metra og horf-
ir svo spentur á þegar silungurinn renn-
ir sér á fluguna. Þá sér maður er fisk-
urinn bítur á — og það er tvöföld
skemmtun.
5