Veiðimaðurinn - 01.06.1940, Qupperneq 26

120 eru á hjólinu. Nú byrjar viður-
eignin. Aðeins endrum og eins sé ég
móta fyrir laxinum langt úti í straumn-
um. Það blikar á hliðina á honum, þeg-
ar hann veltir sér upp í strauminn.
Eftir langt þóf næ ég sporðtaki á
laxinum við bakkann, laxinn er nýleg-
legur og fallegur, 31 pund að þyngd.
— Vel byrjað, kallar Víglundur. Það
er orðið kvöldsett, en þó næ ég enn
tveim löxum, 27 og 25 punda hæng-
um. Þegar næturrökkrið færist yfir
dalinn, þá labba ég með fulla byrði til
tjaldanna, fullviss um að þetta sé og
verði bezti veiðitúrinn.
Næsta dag kl. 5 er ég aftur á staðn-
um og byrja efst á flúðinni, rólegur
eins og nóttin, sem enn skyggir vatnið.
Nú er komið hryssings-skúraveður með
skýjabökkum við Ingólfsfjallið. Fyrst
kasta ég nokkrum flugum í klukkutíma,
svo smækka ég allt niður í nr. 2. Engin
hreyfing! Ég er sáttur við allt og alla
og hefi yndi af að þenja mig við köstin.
Þetta er jafnvægisæfing með línuna,
því að bakvið er skógur. Lengi hugsa ég
meir um skóginn en laxinn, reyni að ná
köstum sem hæstum án þess að ,strekkja‘
línuna um of, því að þá lendir allt í hrís-
inu.
Kl. ca. 8 lyftir fyrsti laxinn sér fram
á breiðunni, „Meter eða meir“, hugsa ég,
„bara rólega, hann kemur uppeftir“.
Brátt byrjar hann að taka stórlax
djúpt í álnum. Fyrsti laxinn er daufur.
Ég næ honum upp fyrir og tek hann við
bakkann.
Litlu síðar byrjar sá aðgangur, er ég
ávallt man, en þó ekki þannig að ég geti
sagt frá því í réttri röð.
Allan daginn tók stórlax (15—33 pd.)
á næstum sama bletti, samfleytt í 10—
12 tíma. Á nokkurrar verulegrar hvíld-
ar glímdi ég við laxana, sem tóku fram
á flúðinni, kyppti þeim upp í álinn fyrir
Við straumana.
ofan og tók þá í sama vikið. Þetta gekk
eins og í sögu; aðeins 1 lax tapaðist allan
daginn (og meira að segja ekki sá
stærsti!)
Um kvöldið lágu 19 laxar á bakkanum
og ég við hlið þeirra, steinþreyttur. KL
8 varð eg að hætta af þreytu, en þó tók
laxinn ennþá, eins og í upphafi. Nú kom
báturinn í góðar þarfir, þá varð ég að
fara tvær ferðir. Það er nokkuð vanda-
samt að stýra kaiak á Soginu, því
straumurinn er ótrúlega þungur, og
betra er að vera réttu megin við hring-
iðurnar. En litli báturinn klífur vatnið
og það kippir í stýristaumana, en hinn
granni bátur sveigist eftir straumköst-
unum. Báturinn er silfurlitaður, en dekk-
ið blátt, innviðir gulbrúnir.
Félagar mínir í tjöldunum eru ekki
miklir veiðimenn, en er þeir sjá
laxakösina, iðrast þeir þó eftir að hafa
eytt deginum niður í Þrastalundi og við
berjatínslu.
Nú raða ég þessum 19 löxum á lind-
arbarminn, silfurlitað hreistrið fer vel
við gulan mosann. llhrygnur eru þarna
næstum jafnar að stærð eða 18—20
pund. þær eru auðsjáanlega nýlega
gengnar. Stærsti laxinn er 33 pund. Það
er hængur með kyrfilega stórt kjálka-
24