Veiðimaðurinn - 01.06.1940, Side 28

Veiðimaðurinn - 01.06.1940, Side 28
Kristján Sólmundsson: OHEPPNI? NEI, AÐ MESTU ÞEKKINGARLEYSI: T7 yrir nokkrum árum var ég á laxveið- um í á hér í nágrenni Reykjavíkur, sem ég hirði ekki um að nefna. Var ég staddur við frekar lítinn hyl og veiddi með flugu, en varð ekki var. Ekki var ég þolinn með fluguna í þá daga, og fer að hugsa um að reynandi væri að prófa eitthvað annað. Maðk hafði ég ekki, en töluvert af jámarusli. Vegna þess, að hylurinn var grunnur og vatnið frekar glært, valdi ég lítið gylt minno, sem ég hafði þó aldrei notað áður. Strax í fyrsta kastinu tekur lax, tók hann hægt og nokkuð djúpt, svo að ég gerði ráð fyrir, að hann væri vel fastur. Laxinn lét mjög illa, og fann ég fljót- lega að hann var stór. Stöngin, sem ég hafði var mjög stíf og lurkur mikill, og þekkti ég ekkert inn á hana, þvi að ég hafði aldrei notað stöngina fyrr, hafði hana aðeins að láni. Þarna við hylinn voru fáir löndunar- staðir, en þó var á einum stað dálítil vík, sem allgott var að landa í, ef tækist að stýra fiskinum inn í hana. Fór ég nú að reyna þetta, en fiskurinn sem ég áætlaði um 18—20 pund, var þungur fyrir og seigur. Leiddist mér nú þófið og fór að þyngja allmikið á honum, þar til hann var nærri strandaður í víkinni. Sá ég þá, mér til skelfingar, að önglarnir sitja all- ir upp í fiskinum og („minnou“)-taum- urinn (sem var úr snúnu girni) var að slitna í sundur, og skifti það engum tog- um, að ég hljóp niður í víkina og ætl- aði að reyna að grípa laxinn áður en hann næði að snúa við, en ég varð of seinn, og skildi þar með okkur. Varla var ég búinn að átta mig á öllu þessu, þegar allt var orðið kvikt í hyln- um og margir laxar á lofti í einu og kastast þeir áfram með mikilli styggð, líkt og maður gæti hugsað sér, ef selur hefði þama komið. Var mikið umrót í hylnum dálitla stund og gruggaðist vatn- ið talsvert upp á tímabili. Nú hefi ég oft mist fisk bæði fyrr og síðar, en ég man ekki eftir, að mér félli það nokkru sinni eins illa og í þetta sinn, því að ég var ekki í neinum vafa um það, að lax- inn, sem ég missti kom öllu þessu róti af stað, og hefir verið óður af hræðslu og sársauka. Ég fékk þama alvarlega ráðn- ingu og áminningu um það, að þegar maður veiðir á spón, minno, eða maðk, verður ávallt að vera eins traust í öllum útbúnaði, sem tilheyrir þessum tækjum eins og frekast er unnt. Því að ef spónn eða minno verður eftir í munni fiskjarins, veslast hann upp og drepst við hinar mestu hörmungar. — Það sama á við um maðköngulinn, ef hann situr í magaopinu eða tálknum, og eru þess of mörg dæmi. Það er nú alltaf létt að vera skynsam- ur eftir á. Og sé ég nú margar vitleysur, sem ég gerði þegar þetta atvikaðist. En tvær þær verstu vil ég minnast á hér. I fyrsta lagi notaði ég allt of stífa stöng fyrir svona lítið minno og í öðru lagi hafði ég ekki hugsun á að leggja öngnl- tauminn (ég á hér ekki við aðaltaum- inn,þvíaðhannnota ég alltaf úr stálvír) í bleyti áður en ég brúkaði hann, því að þegar laxinn tekur strax eins og þarna átti sér stað, er gimið þurt og hart og 26

x

Veiðimaðurinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Veiðimaðurinn
https://timarit.is/publication/1774

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.