Veiðimaðurinn - 01.06.1940, Blaðsíða 31

Veiðimaðurinn - 01.06.1940, Blaðsíða 31
því stafrófi er að hætta allri netaveiði í þeim — hverju nafni sem nefnist, — annar stafurinn er að koma upp smá veiðimannaskálum og þriðji stafurinn er að hafa smábáta á vötnum, helzt með utanborðs mótora. Þetta er allur galdur- inn, því öll þessi vötn er hægt að leigja útlendum sem innlendum fyrir sann- gjamt verð, og með því auka ferða- mannastraum til landsins, sýslunnar og hreppanna — sem svo leiðir af sér bætt- an hag margra einstaklinga — og ótal margra tækifæra sem vinkynningar á milli útlendra og innlendra, ætíð hafa í för með sér. Ég sný mér nú að Langavatni aftur. Þegar ég í fyrsta skipti kom þangað og leit yfir það og umhverfið, var sem opn- aðist fyrir mér nýtt „Gosen“ land. Eng- lendingar myndu segja: Já hreinasta „Eldorado“. Hér er náttúran í allri sinni dýrð. Aðeins 6 tíma ferð frá höf- uðstað landsins. öll vötn meira og minna með tals- verðri gnægð af silungi — (bleikja og urriði — mismunandi stór — og mis- munandi feitur). Fuglalífið framúr- skarandi fjölbreytt og fegurðin stór- kostleg. — Ég skoðaði því ekki huga minn um að taka öll þessi vötn á leigu (áður hafði ég leigt Gljúfurá og hluta af Langavatni, sem hún rennur úr). — En til að gera allt greiðfærara, lagði ég í þann kostnað að ryðja veg frá Svigna- skarði, fram að Grísatungu, að svoköll- uðum Þinghól (þar sem ögmundur sjóni og Egill Skallagrímsson deildu, sjá Eg- ilssögu), sem kostaði mig um kr. 3000,- 00. Og svo ætla ég Borgnesingum og Borgarhreppi að fullgera þennan veg fram að Langavatni, og er þá bílfært inn sð þessum kluta fósturjarðarinnar, sem öllum aéilum er til minnkunar að ekki hefir verið í keyrum hafð'ir fy-.ri en nú, því að mínu áliti er hér, ef til Langavatn, þar sem Langá og Gljúfurá falla úr vatninu. vill, á uppsiglingu einhver sá allra frægasti veiðistaður, ekki eingöngu hér á landi, heldur í allri álfunni, þegar tek- ið er tillit til hversu kostnaðarlítið í raun og veru er að komast þangað og ódýrt að vera þar, til að safna kröftum í heiðskýrri heiðanáttúru og við yl hinn- ar íslenzku fjallasólar. Það stendur nú til að ég byggi þarna í suriar, skála, sem tekur 10—12 manns, með eldhúsi. Tjöld verða einnig notuð, sömuleiðis bátar með mótorum, ef gjald- eyrisnefndin leyfir innflutning á þeim. Allar tilfæringar myndu fást frá næstu bæjum, Tandraseli og Múlakoti, og nú nenni ég ekki meir. Sjáumst heil upp við Langavatn í sumar. Skrifað á þrettánda dag jóla 1940. Hafið þér ekki gaman af að lesa „Veiði- manninn"? Eða eruð þér óánægður, og finnst yður eitthvað vanta. Útgefendur ,,Veiðimannsins“ þola vel að heyra gagn- rýni, sem byggð er á rökum. Sendið oss línu, og vér munum birta álit yðar eftir því sem rúm leyfir. Útgáfa þessa rits er fyrst og fremst tilraun, og margt stendur til bóta enn. „Veiðimaðurinn“ vill einnig birta stuttar veiðisögur (sannar!), góðar myndir og leiðbeiningar fyrir veiðimenn. Utanáskrift er: ,,Veiðimaðurinn“, P. O. Box 726. 29

x

Veiðimaðurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Veiðimaðurinn
https://timarit.is/publication/1774

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.