Veiðimaðurinn - 01.03.1952, Síða 16

Klftkið er VAitr^kt.
Það þarf að auka klakið í ánum.
Ritstjóri Veiðimannsins liitti fyrir
nokkru „gamlan“ ritstjóra þessa lilaðs,
og tókum við tal saman um veiðiskap,
veiðisögur og laxveiðiárnar — eins og
gengur — þegar tveir eða fleiri ve ið i -
menn hittast að máli.
Jakob Hafstein, lögfræðingur, er les-
endum þessa blaðs að fornu kunnur, ba3ði
meðan hann sá um ritstjórn blaðsins og
eins af nokkrum greinum, sem eftir hann
liafa birst í Veiðimanninum, og ætti því
að vera óþarfi að kynna hann nánar fyr-
ir ykkur, lesendur góðir. —
„Nú er „hann“ sumstaðar „að ganga
niður“ eða horfinn til hafsins á ný —
búinn að ljúka hlutverki sínu að þessu
sinni. —- Býr sig undir nýja göngu —■
nýtt hlutverk í ánum í vor — alltaf hið
sama seiðmagnið til átthaganna — kyn-
hvötin — hrygningin. Er þetta ekki ein-
kennilegt — dásamlegt — heillandi? Við,
sem sáum hann stikla strengina í sumar,
getum ekki slitið hugann frá honum. Og
j)ó gerum við næsta lítið til þess að hjálpa
þessum dásamlega fiski til að auka kyn
sitt, fylla hinar ótalmörgu yndislegu
veiðiár okkar af sporðaköstum, laxagöng-
um og leik hins dulslungna lónbúa. Ég
er sammála þvf, sem þú sagðir í síðasta
blaði, Víglundur, að við veiðimennirnir,
og þó sérstaklega þeir, sent eiga og ltinir,
sem leigja árnar, stöndum í óbættri skuld
við laxinn?"
„Við erurn víst á sömu „línu“ í þessu
máli, en segðu mér samt hvað jni vilt að
gert sé til þess „að hjálpa“ laxinum,
eins og Jtú komst að orði áðan?“
„Það skal ég segja þér í rnjög stuttu
máli — sent mætti þó og ætti, ef til vill,
að vera miklu lengra, því að ég álít að
hér sé um að ræða óvenju þýðingarmik-
ið mál.
Það á að „hjálpa laxinum" á þann
hátt, að fjarlægja allar hættulegar veiði-
vélar úr öllunt ám, t. d. netin í Hvítá,
Ölfusá og víðar, þar sem þau ef til vill
eru enn, og setja mjög strangar reglur
um stangafjölda í ánum. Þá er næsta
sporið, að sprengja eða eyðileggja á
annan hátt allar þær fyrirstöður í ánum,
sem torvelda laxinttm göngur á gotstöðv-
arnar.
Síðan á að snúa sér að því, að „ltjálpa
ánum“ til að verða góðar og eftirsóttar
veiðiár, ekki aðeins fyrir okkur sjálfa,
heldur og fyrir útlendinga. Þetta verður
ekki gert á annan hátt en þann, að ausa
í árnar klaki ár eftir ár, og í þeitn efn-
ttm þýðir ekki að skera neitt við nögl
sér“.
„Þetta er nú gott og blessað, Jakob,
— og hljómar býsna vel í eyra — en,
heklurðu • ekki — kæri veiðifélagi — að
erfitt verði að ná samkomulagi um það
að opna árnar fyrir útlendingum?“
„Jú — áreiðanlega. \hð erum eigin-
14
Veiðimaðvrinn