Veiðimaðurinn - 01.03.1952, Page 29

Gjöra aðrir betur?
Gísli Ásgeirsson frá Álftamýri, á 90.
ári, með 9 pd. lax nýveiddan í Bngðu
(sumarið 1951). Eftir því sem áhorfend-
ur skýrðu blaðinu frá, voru engin elli-
mörk sjáanleg á gamla manninum, þeg-
ar hann var að þreyta laxinn, og þurfti
hann þó stundum að vera viðbragðs-
fljótur, eins og títt er í viðureign við
nýgengna fiska.
inni ánægju, því það er fátt, sem jafnast
á við hvíldina eftir góðan veiðidag.
Hvað finnst ykkur?
Úr Angling.
Hvað veldur?
Það mun vera otðinn fastur siður lijá
flestum þjóðum, þar sem veiðiíþróttin
hefur náð nokkurri ótbreiðslu, að efnt
sé til árlegrar keppni í köstum. T. d.
mun þetta vera gert allstaðar á Norður-
löndum, nema íslandi.
Eins og allir vita er kastleiknin eitt af
frumskilyrðum þess, að menn geti orðið
góðir og fengsælir veiðimenn. Sá, sem
kastar stutt og illa hefir minni möguleika
til þess að veiða heldur en hinn, sem
kastar langt og vel. Kemnr þar margt til
greina, sem veiðimenn vita flestir og ekki
verður rætt nánar hér að þessu sinni. F.n
það gegnir sama máli um þessa íþrótt
eins og allar aðrar, að þar næst ekki
árangur án æfingar. Aðrir íþróttamenn
gætu litlar vonir gert sér um viðunan-
legan árangur, ef þeir æfðu sig aldrei
milli þess, sem þeir eru að keppa. Hins-
vegar er mjög hætt við að áhugi margra
mundi dvína, ef þeir ættu aldrei von á
að fá tækfæri til að þrevta leik við aðra
í keppni.
Þessu er eins farið um kastíþróttina.
Menn þurfa mikla æfingu til þess að
verða góðir kastmenn, en þeir mundu
flestir æfa sig miklu betur, ef kastmót
væru háð á hverju ári. Það er því mikils-
vert með tilliti til árangurs og ánægju
veiðimannanna af íþrótt sinni, að kom-
ið verði á mótum í þessari grein. Það
er heldur ekki vansalaust, að við íslend-
ingar skuluin líklega vera eina veiði-
þjóðin, sem ekki hefur komið þessu í
framkvæmd, sérstaklega þegar þess er
gætt, að við erum hlutfallslega(!) lang-
fjölmennasta sportveiðiþjóð heimsins.
VEIÐIMAnVRINN
27