Landsfundur Sjálfstæðisflokksins - 01.12.1940, Qupperneq 61

við stefnu oknar hafa þeir ekki eingöngu aukið völd
Sjálfstæðisflokksins, heldur einkum og sérstaklega
tryggt sína eigin hagsmuni með því, að leggja þess-
um sterkasta flokki landsins á herðar þá skyldu,
að berjast eftir föngum fyrir hagsmunum verka-
lýðsins.
Að því er snertir kjörfylgið í sveitunum, get ég
ekki dæmt með jafn miklu öryggi, en af hinum
mörgu bréfum og fregnum, sem mér hvaðanæfa
berast, tel ég að úr dreifbýlinu andi hlýtt til Sjálf-
stæðisflokksins, enn sem fyrr, og engu síður.
Ég endurtek því, að frá flokksiegu sjónarmiði
er ég öldungis óhræddur við kosningar.
Samt sem áður óska ég ekki eftir kosningum.
Til þess liggja m. a. þessi rök:
Sjálfstæðisflokkurinn er lýðræðisflokkur og vill
vernda lýðræði og þingræði. Ég minni á, að séu
kosningar of oft, getur það leitt til þess, að hætt
verður að kjósa. Ég tel því æskilegt, að almenna
reglan sé sú, að kjósa ekki fyrr en í lok kjörtíma-
bils, nema að stórir stjórnmálaviðburðir kalli á
þingrof og nýjar kosningar.
í öðru lagi tel ég, að afstaða íslands gagnvart
erlendum ríkjum hvetji til eindregni, friðar og sam-
vinnu á sviði stjórnmálanna.
í þriðja lagi hefir reynzlan sýnt mér, að viku-
lega, að ég ekki segi daglega, koma fyrir ýms við-
fangsefni, sem bezt verða leyst með samstarfi og
samábyrgð lýðræðisflokkanna.
í fjórða lagi tel ég enn, að óvíst sé að kosningar
gæfu Sjálfstæðisflokknum meiri hluta á þingi.
Og í fimmta lagi þá hygg ég, að Sjálfstæðisflokk-
urinn væri ekki öfundsverður af að fara einn með
59
L