Landsfundur Sjálfstæðisflokksins - 01.12.1945, Qupperneq 32

þeirra hendi, er Ijóst eða leynt reyna eftir fremsta
megni að ófrægja stjórnina og spilla árangri af
störfum hennar og viðleitni.
Að hinu síðara hefir verið vegið með tvenns konar
vopnum.
í fyrsta lagi hefir verið reynt að ala á því, að verið
væri að koma á þjóðnýtingu.
I öðru lagi hefir stjórninni verið borið á brýn, að
hana skorti ráðdeild og fyrirhyggju og henni verið
brigslað um, að hún stefni öllu fjármála- og atvinnu-
lífi þjóðarinnar til hruns, er hún hvetji menn til að
afla sér nýrra framleiðslutækja, fyrr en búið sé að
stórlækka allt kaupgjald í landinu.
Hvorugur þessi áróður hefir fest rætur, enda
hvorttveggja jafn auðhrakið.
Byggt á ríkjandi þjóðskipulagi:
Málefnasamningarnir eru einmitt grundvallaðir á
því meginatriði að halda við því þjóðskipulagi, er
Islendingar nú búa við. Þær 300 milljónir af erl.
gjaldeyri, er ætlaðar eru til nýsköpunar í atvinnu-
og framleiðsluháttum þjóðarinnar, eru öllum jafn
heimilar. Hver einstaklingur, hvert félag, þarmeð
bæjar- og sveitarfélög, er þar vilja vera að verki,
á kröfu á að fá hluta þess gjaldeyris. Og svo er um
hnútana búið, að til fjárframlaga ríkisins komi ekki
fyrr, en allt um þrýtur, þ. e. a. s. ef einkaframtakið
ætlar að skjóta sér undan skyldunni, halda að sér
höndum og hafa peningana að átrúnaði, en ekki þann
mátt þeirra að skapa ný auðæfi og auka velsæld fyrir
allan almenning í landinu. Veit ég, að enginn Sjálf-
stæðismaður mælir því í gegn, að ef svo færi, ber
30