Arkitektúr og skipulag - 01.03.1990, Qupperneq 28

Var það byggt á árunum 1959 - 1965. Fyrsti landsleikur í
handknattleik fór þar fram árið 1965, milli Islands og
Rússlands. Salarstærð til keppni er þar 25,0 x 45,0 m en til
æfinga 32,0 x 45,0 m, auk þess er minni salur 10,0 x 20,0 m í
húsinu.
Laugardalshöllin hefur leyst mikin vanda í 25 ár, bæði fyrir allt
íþróttalíf, svo og fyrir öll þau sýningarsamtök, sem staðið hafa
fyrir vörusýningum á þessum árum.
Á árunum 1950 - 1960 var unnið markvisst að því, að
hér risu íþróttahús í öllum hverfum borgarinnar.
Knattspymufélag Reykjavíkur reið á vaðið að byggja stórt
íþróttahús fyrir innanhússæfingar fyrir þær greinar, sem
félagið lagði stund á. Salurinn var 16,0 x 32,0 m reistur árið
1953, og var þá langstærsti íþróttasalur á landinu. Nokkru
síðar byggðu svo Valur og Ármann íþróttahús, þar sem
salarstærð var sú sama og hjá K.R.
I framhaldi af þessum byggingum tóku íþróttafélögin
og Í.B.R. upp samvinnu við Reykjavíkurborg, að allir
íþróttasalir, sem byggðir yrðu á næstu árum, yrðu nokkuð
stærri en lágmarksstærð fyrir skólana. Með slíkri ákvörðun
gæti orðið um vemlega samnýtingu að ræða á íþróttasölum,
þannig að skólar notuðu þá á daginn og íþróttafélög á kvöldin.
Borgaryfirvöldin tóku þessari tillögu vel. Gert var yfirlit um
stærðir, sem stefnt skyldi að því að byggja í Reykjavík. Þrjár
stærðir voru valdar: 16,0 x 32,0 m, 22,0 x 44,0 m, og 27,0 x
45,0 m. Yfirleitt er hægt að skipta þessum sölum í minni
einingar. Með tilliti til margra íþrótta erstærðin 27,0 x 45,0 m
mjög hentug.
Hér var fyrst og fremst um fjölnota íþróttahús að ræða,
enda mikil vöntun á aðstöðu fyrir íþróttahreyfinguna, og því
nauðsynlegt, að sem flestar greinar fengju aðstöðu til æfinga,
jafnvel þó húsin hentuðu ekki að öllu leyti.
Fjölnota íþróttasalir geta aldrei hentað öllum
íþróttagreinum. T.d. þarf lýsing að vera mjög mismunandi,
eins og t.d. í badminton og handbolta. Þá háir það oft
leikmönnum þegar búið er að mála vallarstærðir á gólfið fyrir
5-6 íþróttagreinar. Sama gólffjöðrun hentar ekki öllum
greinum.
Vanda þarf til hljómburðar í íþróttasölum, en á það
hefur skort. En uppbygging þessara mörgu húsa hefur orðið
mikil lyftistöng fyrir íþróttalífið.
Með þeim mörgu íþróttahúsum, sem reist hafa verið á
síðustu þremur áratugum, hefur mikill vandi verið leystur. En
það sem nú blasir við, er að við þurfum að einbeita okkur á
næstunni meira að byggingu sérhæfðra íþróttasala, sem henta
fyrir eina eða tvær greinar. Segja má, að þessi þáttur hafi
byrjað þegar T.B.R. byggði sitt fyrsta sérhæfða badmintonhús
við Gnoðarvog, en það hús var tekið í notkun árið 1976.
íþróttahús Háskólans, húsið sem var byggt.
Vestur-h/icf
26