Iðjuþjálfinn - 2022, Qupperneq 19

1. tölublað 202219
sig. Nefndin skilaði heildaráliti sínu í skýrsluformi til mennta-
málaráðherra sem sendi það áfram til kennslumálanefndar HÍ.
Kennslumálanefnd HÍ féllst á niðurstöðu nefndarinnar um að
tímabært væri að hefja 120 eininga BS-nám í iðjuþjálfun og að
því væri best fyrir komið við Háskóla Íslands. Nefndin studdi
einnig tillöguna um að samnýta kennslu með sjúkraþjálfun, en
taldi ekki þörf á að stofna sérstaka skipulagseiningu um nám í
iðjuþjálfun eins og nefnd Menntamálaráðuneytisins hafði lagt
til. Þetta álit kennslumálanefndar barst félaginu ekki fyrr en
í júlí 1990 þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir, en þá voru liðnir átta
mánuðir frá því að skýrslan var kláruð. Skólanefnd brást skjótt
við og ritaði bréf til háskólarektors þar sem færð voru rök fyrir
því að námsbraut í iðjuþjálfun yrði sérstök skipulagseining og
að námið spannaði fjögur ár. Afrit af þessu bréfi var sent þeim
aðilum sem komið höfðu að málinu. Einnig fundaði nefndin
með námsbrautarstjóra í sjúkraþjálfun þar sem var verið að
vinna að álitsgerð um tillögurnar. Í þeirri álitsgerð var lýst
yfir stuðningi sjúkraþjálfunarbrautar við stofnun náms í iðju-
þjálfun og að iðjuþjálfun yrði sérstök námsbraut í tengslum við
læknadeild. Engin hreyfing var á málinu næsta árið og horfur
almennt ekki góðar vegna niðurskurðar í bæði heilbrigðis- og
menntamálum. Skólanefnd átti samt fundi með bæði háskóla-
rektor og forseta læknadeildar HÍ á árinu.
Samstarf við Háskóla Íslands
Árið 1992 tók háskólarektor, Sveinbjörn Björnsson, málið upp
á sína arma eftir að hafa fundað með skólanefnd IÞÍ. Fyrir
atbeina hans var komið á fót formlegri viðræðunefnd milli
IÞÍ og læknadeildar HÍ sem hafði það hlutverk að ýta málinu
áfram. Í viðræðunefndinni sátu auk skólanefndarfulltrúa IÞÍ
(Guðrún Pálmadóttir og Hope Knútsson) fulltrúar frá lækn-
isfræði (Gísli Einarsson), hjúkrunarfræði (Herdís Sveinsdóttir)
og sjúkraþjálfun (María Þorsteinsdóttir). Niðurstaða nefndar-
innar var sú að eðlilegast væri að stofna sjálfstæða námsbraut
í iðjuþjálfun við læknadeild HÍ að ári liðnu. Þetta sama ár, 1993,
tilkynnti háskólarektor opinberlega að námsbraut í iðjuþjálfun
yrði komið á fót við HÍ í framtíðinni.
Árið 1994 lauk þriðji íslenski iðjuþjálfinn, Snæfríður Þ. Egil-
son, meistaraprófi en meistararannsókn hennar snerist um
frammistöðu íslenskra barna á MAP-þroskaprófinu (Miller
Assessment for Preschoolers) (Snæfríður Þ. Egilson, 1994).
Snæfríður fór að vinna með skólanefndinni um haustið, en þar
voru þá fyrir Guðrún Pálmadóttir, Hope Knútsson og Kristj-
ana Fenger. Meginverkefni skólanefndar á þessum tíma var
að vinna að greinargerð með þingsályktunartillögu um nám
í iðjuþjálfun (Hope Knútsson o.fl., 1994) sem var lögð fram á
Alþingi þetta sama haust (Alþingistíðindi, 1994–95a). Auk þess
tók nefndin þátt í að undirbúa dvöl dr. Gail Maquire frá Florida
International University (FIU) við Háskóla Íslands, en hún
hafði fengið Fulbrightstyrk til að vinna að undirbúningi vænt-
anlegrar námsbrautar við HÍ. Af háskólans hálfu hélt Þórður
Kristinsson kennslumálastjóri utan um það mál og valdi sér til
fulltingis sama hópinn og hafði áður verið í viðræðunefndinni,
þ.e. námsbrautarstjórana í sjúkraþjálfun og hjúkrunarfræði og
fulltrúa frá læknadeild. Guðrún og Snæfríður voru fulltrúar IÞÍ
í þessari nefnd. Nefndin hélt fjóra fundi þar sem rædd voru
þau verkefni sem Gail hugðist vinna að meðan hún dveldi hér.
Skólanefndin hélt einnig fundi með aðilum frá bæði
Heilbrigðis- og tryggingaráðuneyti og Menntamálaráðuneyti
um væntanlega námsbraut og nauðsyn þess að tryggja fjár-
hagslegan grundvöll hennar. Þá gengu konur í skólanefnd á
fund allra fulltrúa í læknaráði við HÍ til að kanna afstöðu þeirra
til málsins sem alla jafna reyndist jákvæð. Í kjölfarið tók dr.
Jóhann Axelsson prófessor í lífeðlisfræði að sér að liðka fyrir
málinu innan HÍ með því að ræða við ýmsa áhrifamenn þar.
Ráðamenn við HÍ studdu málið og töldu það vel undirbúið,
en höfðu áhyggjur af því að framgangur þess gæti orðið til
að þess rýra fjárveitingar til annarra greina innan háskólans.
Einnig voru kannaðir möguleikar á vettvangsnámi meðal
starfandi iðjuþjálfa, en aðilar við HÍ höfðu áhyggjur af þeim
hluta námsins vegna fyrri reynslu.
Þann 25. febrúar 1995 var á Alþingi samþykkt fyrrnefnd þings-
ályktunartillaga um að fela Menntamálaráðuneytinu að hefja
undirbúning náms í iðjuþjálfun við HÍ (Alþingistíðindi, 1994–
95b). Um vorið dvaldi svo dr. Gail Maquire við HÍ í þrjá mánuði,
en meginverkefni hennar var að undirbúa kennslukrafta fyrir
væntanlegt nám í iðjuþjálfun. Hún skipulagði meistaranám