Ský - 01.04.2003, Blaðsíða 47

öðrum hætti, þú veist, en með fullum vilja
allra viðstaddra til þess að gera eitthvaö
fallegt. Það er ekki, held ég, hægt að gera
suma hluti öðruvísi eins og manns eigin hjar-
tans tónlist öðruvlsi. Viðskiptahugsunin var
einhvernveginn ekki alveg inn í myndinni,
allaveganna frá mínum basjardyrum séð.
Þetta er líka þannig hópur af fólki að ef
það væri ekki að gera þetta væri þaó samt
að hanga saman, alltaf.
Hvað ert þú að gera núna?
Ja, ég er náttúrulega bókavöröur.
Þetta er svo viröulegt starfsheiti að ég
nefni það fyrst! Og svo leik ég fyrir dansi
með undirleikandi þolkahljómsveitinni
hr.ingi.r, og stundum leik ég líka fyrir te-
boð, afmælisteboð, með rússneskri hljóm-
sveit sem heitir Strengir. Og stundum t
kokkteilboðum með einum undirleikara og
svo vinn ég í útvarþinu stundum.
Og Björk, þú ert að æfa fyrir heimstúr?
á, þetta er eiginlega skottiö á túrnum
sem ég ætlaði að fara í síðasta sumar en
svo bara allt í einu bara óx ég og óx ég í
allar áttir [innsk. Björk fæddist dóttir í vet-
ur], þannig að í sumar verða þetta svona
þrír mánuðir. Evrópa einn og hálfur og Jaþ-
an bara einir tónleikar og stðan mánuöur í
Amertku. Við erum bara að spila á festivöl-
um, það hefur alltaf veriö svona gulrótin,
þú veist. Maður heldur alla skrýtnu tónleik-
ana fyrst. Stðast voru þetta meira óperu-
hús, eiginlega fleiri á sviðinu heldur en
áheyrendur. Það var eiginlega soldið indul-
gent\ Þannig að þess vegna sþilar maður
alltaf á festivölunum, svona til að réttlæta
allt; alla sérviskuna. Þá eru þara allir slag-
ararnir spilaðir, flugeldar, „we will rock
you" og headbangað... Og svo eru náttúr-
lega hundrað aðrar hljómsveitir á þessum
festivölum svo að það er ekkert sándtékk,
maður bara labbar á sviðið og er hress. Og
ef það bilar allt, þá bara er maður ennþá
hressari! Og við spilum ekkert voða mikið
af viðkvæmum fiðlulögum og svona, það
gerir sig ekki. Það er þvt svona rokksumar
sem er framundan.
Og ertu byrjuó að vlnna í næstu plötu?
á, einmitt í dag. Margrét, má ekki upp-
Ijóstra þvf?
Jú, það má alveg.
Margrét er búin aö taka að sér kór-
stjórn.
Einu vopnin sem ég mun reyna að
skarta eru hrísvöndur og svipa, því ég er
einhvern veginn alveg nýgræðingur í kór-
stjórafaginu. Þetta er það eina sem mér
datt t hug; að taka með mér svipu. Að
þessu sinni eru svo engir Inúítar t kórnum.
Krummi svaf í klettagjá er inntökuprófiö
núna. Við erum aðeins að mjókka þilið á
milli menningarheima. Við tölum sama
tungumálið. En við erum að prófa þetta í
fyrsta skipti t dag...
Þannig aö maður veit ekki alveg hvert
það fer.
Maöur verður fyrst að gá sko. Þetta
eru fyrstu skrefin í dag.
Þetta gekk samt alveg Ijómandi vel með
strengjaoktettinn. Þau ætluðu einmitt að
koma núna á túrinn, íslendingarnir átta
sem spiluðu með mér fyrir nokkrum árum.
Það er eiginlega alveg ótrúlegt hvað
hægt er að gera klassíska fiðluleikara að
miklum rokkurum. Það er alveg makalaust!
Já, ég var voða kát þegar þeir voru aft-
ur til í þetta. Ég held aö það sé lítið head-
bangað hjá þeim til dæmis, en þau voru til
í aö koma aftur. í rokksumar.
Tekur þú ekkl líka í fióluna stundum,
Magga Stína?
Ég er farin aö taka soldið mikið í hana
heima hjá mér, sem ég gerði aldrei, því ég
hef alltaf verið í svo ótrúlega einkennilegu
tilfinningasambandi við fiðluna mfna. Þeg-
ar ég hætti að læra á fiðlu, þá ákvað ég að
ég myndi aldrei nokkurn tíma snerta hana
aftur. Svo lá hún bara í kassanum fyrir
framan mig, ég skildi hana samt aldrei við
mig. Hún var þar þangað til ég fór t rokkið
og fór að spila rokkfiðlu og þá æfir maður
sig náttúrlega aldrei heima. Það er annað
prinsipp sko. Maöur á svo erfitt með sig
tilfinningalega! Það er bannaö að æfa sig
heima ef maður er í rokkinu. En nú stelst
ég stundum til að semja lög heima hjá mér
og ég er farin að gera það alltaf á fiðluna.
Og þá neyðist ég til þess að spila soldið
mikið á hana og það er algjörlega æðis-
legt, það er alveg guðdómlegt. Það er sold-
ið svona eins og að loka hringnum, „haltu
mér, sleþþtu mér" - hringnum, en það er al-
veg æðislegt.
Ég er oröin svo forvitin, mig langar svo
að heyra þetta!
Já, þetta er voða gaman. Þetta gerir
eitthvað fyrir mann hér [bendir á hjarta],
það er eitthvaö voða mikið Rússland að
þvælast í mér. Þetta er þvt það eina sem
ég geri við fiðluna mína. Ég spila stundum
á hana heima hjá mér en ekki á böllum eða
neitt sltkt. Ég bara syng í míkrófón þegar
ég leik fyrir dansi. Kannski get ég samein-
að þetta allt einhvern tíma. Bæði sþilað
heima, stjórnað kór í rússnesku lagi... eft-
ir Björk... t polkastíl...
o Og hvað er framundan?
Ég veit það ekki og það er best.
Kannski fer ég reyndar að spila á festivali
t Osló.
Ég er bara að gera þessa plötu. Ég er
svo heppin að því að ég hitti þennan bassa-
leikara í Flock of Pink Indians og er ennþá
að vinna með honum [sá er Derek Birkett,
stofnandi One Little Indian, útgáfufyrirtæk-
is Bjarkar frá upphafi og Sykurmolanna á
sínum ttma]. Ég held að fyrirtækið hans sé
hugmyndafræðilega séð enn rekið af svefn-
herbergisgólfinu hjá honum. Ég hef aldrei
haft neina pressu frá honum, þetta er bara
þannig að þegar platan er tilbúin, þá er hún
sko tilbúin.
Og ertu að vinna á protools (upptökufor-
rit fyrir tölvur) eins og allir?
Það er alltaf sama debattiö hvað á að
vinna á sko. f gamla daga var það alltaf
hvort analog eða digital væri betra. Og
núna er það hvort það sé protools eöa e-
logic eða cubase. Maður verður rauður t
framan þegar maðurtalar um það. Protools
var mjög gott fyrir Vespertine, plötuna sem
ég geröi stðast, af því að þá var allt svo
rosalega klippt og þetta var ekki byggt á
einhverjum taktaboxum eins og mikið af
danstónlist er gerð, heldur var þetta meira
byggt á svona hendingum og frösum, sem
maður klippti bara og gat púslað saman -
þá var protools æðislegt. En svo eru nátt-
úrlega allir í kringum mig að svissa yfir í e-
logic. Síðan er það ógeöslega kúl t þrjú ár,
svo kemur eitthvaó annað.
Er ekki bara best aó halda sig við fjög-
urra rása tækið?
Ég hef alltaf veriö dáldið hrifin af því.
Það kemur alla vega hugmyndinni á fram-
færi.
□ Ég hef Itka oft bara unnið á það forrit
sem sá sem er að vinna með mér notar. Ef
maður hefur trú á einhverju lagi er hægt að
taka það upp á hvað sem er.
Við vitum að Magga Stína semur á fiðlu,
en þú?
Ég sem mest melódíur t hausnum á mér.
Ég var svo lengi í hljómsveitum, þar sem
mátti ekki vera eigingjarn, og það varð
bara svona aó djöflinum að vera með ein-
hverja einkaframleiðslu í gangi, maður átti
að vera svo mikil hóþsál. En ég stalst alltaf
til í að semja í boxið hérna [bendir á
hnakkann] og ég get ekki hætt því. Ég er
einmitt með fullt af diktafónum í gangi til
að koma þessari framleiðslu minni „in
open air’’ en það bara á aö vera þarna í
leyniboxi, svo að ég er alltaf að hraðspóla
á milli melódía. Ef ég vil viðra mig fer ég út
að labba og syng og þassa að enginn heyri
t mér. Rok og rigning ertil dæmis mjög gott.
Henrik Baldvin Björnsson er söngvari Singapore
Sling og lausapenni Skýja í frístundum.
MEÐ MELÓDÍUR t HAUSNUM
SKÝ 45