Úrval - 01.06.1944, Side 62

60
ÚRVAL
hið andlega ástand sjúklingsins
hef ði að minnsta kosti átt nokk-
urn þátt í. Stundum hefði sér
heppnazt að hjálpa slíkum sjúkl-
ingum.
„Þegar það veldur þér ægileg-
um sársauka að beygja olnbog-
ann, hættir þér við að reyna að
forðast sársaukann með því að
hreyfa ekki úlnliðinn", sagði
hann, „þetta hjálpar úlnliðnum
til að stirðna. Síðan heldur þú
áfram að hlífa sjálfum þér með
því að hreyfa ekki finguma, og
bráðlega fara þeir einnig að
stirðna. En ef þú hefir þann vilja-
styrk, að nota hvern lið, þóttþað
valdi þér sársauka, þá hamlar það
að minnsta kosti upp á móti
stirðnunni. Ég hefi haft með
höndum sjúklinga, sem aftur
gátu farið að nota dálítið liða-
mót, sem þeir höfðu haldið, að
þeir mundu aldrei framar beygja,
aðeins með því að ákveða, að
taka út nokkum sársauka. Ef
ég gæti á einhvern hátt komizt
til að líta á þennan Gray —“.
„Hjúkmnarkonan hans gæti
ekið honum hingað í hjólastóln-
um hans“, sagði ég. „Kannske
ég segði honum það, sem þér
hafið sagt“
„Hann kemur aldrei nærri
mér, ef þér gerið það“, svaraði
Porter. „Hann hefir heyrt þetta
allt saman áður. Segið honum
aðeins, að það sé annar skurð-
læknir hérna niðurfrá, of veikur
til að komast út, sem mundi
hafa ánægju af að fá tækifæri
til að tala um starfið.“
Svo að ég sagði Gray aðeins
þetta, og um leið sagði ég hon-
um frá hinum lokuðu gluggum,
sígarettureyknum og öðmm að-
ferðum, sem Porter viðhafði
til þess að reyna að deyja. Gray
var jafn vantrúaður á vonleysi
Porters eins og Porter hafði
verið á vonleysi Gray’s.
„Það getur verið, að Porter
hafi rétt fyrir sér“, sagði hann,
„en ég skal veðja, að hann hefir
það ekki. Læknir getur ekki
hjálpað til að ákvarða sitt eigið
sjúkdómstilfelli. — Og sjúkur
maður verður áreiðanlega
svartsýnn á sjúkdómseinkenni
sín. Ég hefi séð góða lækna
draga saman seglin og deyja,
þegar aðrir hefðu lagt til omstu
og sigrað, ef þeir hefðu ekki
vitað svo vel, hvað að þeim var.
Ég ímynda mér, að það sé þetta,
sem hefir komið fyrir Porter.
Ef ég gæti bara ...“
Hann stanzaði. Skyndilega
datt mér í hug, að í nokkrum
fyrri viðræðum, sem ég hafði