Heima er bezt - 01.07.2001, Síða 31

Horftyfir austurenda Hópsvatnsins til
Vatnshorns, Brautarholts, Grundar og
Efra-Haganessbœjanna.
Húseignir Samvinnufélags Fljóta-
manna, sumarið 1943. Næst á
myndinni er kaupfélagsbúðin frá
1930, þá nýrri búð í byggingu og
síðar í notkun 1945-1978. Lengst
til hœgri sjást Jyrstu verslunarhús
félagsins frá 1919-21.
Sigurður Jóhannesson kaupfé-
lagsstjóri, S.F.H. 1942-45 og Guð-
mundur Jónsson starfsmaður
S.F.H. (t.h.), síðar eigandi BYKO.
Salbjörg, Guðmundur og Sœvar á
Neðra-Hagganeshlaði 1948.
LíXl!
Fyrstu vörubílarnir sem komu til
Haganesvíkur vegna efnisflutninga
til Skeiðsfossvirkjunarinnar, voru
fluttir þangað sjóleiðis með land-
gönguliðspramma frá bandaríska
setuliðinu.
víða á sjávarjörðum og svo var
einnig í Neðra-Haganesi, ef að ís-
birnir gengju á land.
Um nónbil var útiverkum lokið.
Erfiðast var að sækja vatnið. Fyrst
þurfti að hala það í fötu upp úr tíu
metra djúpum brunni með lítilli
vindu og síðan flytja það nokkra leið
til bæjarins þar sem tvær eikartunnur
voru fylltar á hverjum degi.
Að þessu amstri loknu var gott að
orna sér við eldavélina með kaffi-
eða kakóbolla, slappa síðan af stund-
arkorn með bók í hönd eða kannski
að hnýta net, sem kallað var að riða.
Hér var um að ræða silungsnet, kola-
net og hrognkelsanet, en
þau voru öll heimatilbú-
in. Um kvöldið var svo
sest framan við gamla
Marconitækið og hlustað
á útvarpið. Ann-
ars var það einnig
alltaf opnað á
morgnana og
notalegt var að vakna við
menúettinn hans Bocharinis
á undan Lundúnafréttum Ax-
els Thorsteinssonar.
Utvarpið var það tæki sem
við vildum síst án vera og
var vel passað upp á að láta
hlaða útvarpsgeymana
svokölluðu, og eiga auka raf-
hlöðu, því ekkert höfðum við raf-
magnið.
Óhætt er að fullyrða að allir út-
varpsmenn þessara ára voru rniklir
aufúsugestir heimilanna í landinu,
frá innstu dölum til ystu stranda. Út-
varpshlustun í Neðra-Haganesi var
mikil yfir vetrartímann og ég veit
varla hvernig maður hefði farið að
því að þreyja þorrann og góuna án
útvarpsins, í þessari miklu einangrun
vetrarins, þegar póstur barst aðeins
tvisvar til þrisvar í mánuði.
Stundarhlé hjá verkamönnum við
Skeiðsfossvirkjun.
Eftir mislangan tíma slotar óveðr-
inu, sem fyrr er nefnt. Daufar morg-
unstjörnur depla framan í mann föl-
um augum. Litli torfbærinn hvílir
undir fönninni, aðeins húsmænirinn
rís upp úr freranum eins og ávöl
kryppa á dýri. Morgunreykurinn
lyppast upp úr eldhússtrompinum og
svertir mjöllina umhverfis. Ef til vill
er það eina ábendingin um að þarna
búi fólk.
Heima er bezt 271