Heima er bezt - 01.07.2001, Side 65

• •
•**#*
arstrono
- £ l /1/1_
sÁáícfsaya
6. fiíuti
- Nei.
- Hvað viltu meira?
- Eg vil fá að vita við hvað hann vann hjá þér síðustu
mánuði. Ég veit ekki betur en að Sigmundur hafi verið
íjarverandi í allan vetur.
Sigmundur og Jökull litu hvor á annan.
- Þú þegir þá sýslumaður.
Kristján yppti öxlum.
- Lát heyra.
Það kom hálfgerður vandræðagangur á Jökul. Eins og
hann vissi ekki hvar hann ætti að byrja. Sigmundur faldi
andlitið í höndum sér.
- Jæja. Sigmundur fór suður til Reykjvíkur um leið og
Sigríður. Ég réð hann til að líta eftir henni fyrir mig. En
þú skalt ekki voga þér að segja frá því, allra síst þeim
mæðgum, Borghildi og Sigríði.
Kristján starði á Jökul.
- Var Sigmundur á launum hjá þér í Reykjavík að líta
eftir stúlkunni. Þú vissir þá um hana allan tímann, vissir
að hún var ófrísk og allt það.
Jökull kinkaði kolli.
- Því í andskotanum léstu þá eins og þú værir búinn að
tapa vitinu þegar Halldór sagði þér að hún hefði alið son?
Jökull glotti dálítið.
- Ég átti ekkert að vita um það. Mér datt heldur ekki í
hug að hún færi að þjóta hingað norður. Ég vissi ekkert
að hún myndi ætla að fæða barnið á Strönd.
Kristján var dolfallinn. Þetta samfélag var flóknara en
það sýndist í fyrstu. Að sumu leyti skildi hann Jökul og
vissi hvað hann var að fara með þessu athæfi sínu. Hann
var stórlátur og hafði látið ljót orð falla, en hann elskaði
barnið sitt og gat ekki sleppt af henni hendinni.
- Ég borgaði allt fýrir hana og Sigmundur lét mig vita
einu sinni í viku. Þá fór ég á pósthúsið og hringdi suður.
Það vissi enginn um það. Sigmundur hérna á lífið í stelp-
unni minni og hann átti skilið að fá vel borgað fyrir það.
Kristján hristi höfuðið.
- Þetta var nú ekki fallega gert gagnvart Borghildi. Hún
hélt allan tímann að ekkert hefði fféttst af Sigríði.
Jökull yppti öxlum.
- Æ, ég var stundum að hugsa um að segja henni þetta,
en þá hefði ég líka orðið að segja henni að stelpan hefði
tekið uppundir áður en hún fór. Sigríður hefði lítið lært á
því. Þá hefði móðir hennar rokið upp til handa og fóta og
farið til Reykjavíkur. Ég þekki mína kerlingu, ég veit al-
veg hvernig hún hefði brugðist við.
- Mér finnst þetta samt illa gert.
- Það kemur þér ekkert við, Kristján minn. Það sem að
þér snýr er það að nú veistu hvernig Sigmundi áskotnað-
ist féð. Farðu frekar út og finndu hinn raunverulega þjóf.
Kristján var ekki ánægður.
- Jökull, ertu þá til í að koma með mér að Strönd og
hitta þær mæðgur. Þetta gengur ekki. Hvernig heldur þú
að þér gangi einn hér á Klettstanga. Borghildur hefur
alltaf séð um allt í landi á meðan þú ert á sjónum.
Jökull skellti í góm.
- Hún kemur heim.
- Ekki er ég nú viss um það.
- Heldurðu að hún verði á Strönd það sem eftir er?
Kristján hristi höfuðið.
- Nei, Jökull minn. Hún fer að Hóli. Borghildur kom í
morgun og keypti Hól af dánarbúinu og allt með, fénað
og verkfæri.
Jökli brá. Þessu hafði hann ekki reiknað með. Hann
vissi þó að bankabókina hafði Borghildur tekið. Hún átti
sosum nóg fyrir þessu koti og meira en það. Jæja, hún var
þá svona reið. Hann horfði í gaupnir sér.
- Sýslumaður, væri þér sama þótt þú geymdir þessa vit-
neskju hjá þér?
Kristján játti.
- Það er satt sem þú segir Jökull. Mér koma þín einka-
mál ekkert við. Ég vona bara að þið Borghildur farið
ekki að skilja á gamals aldri.
- Hún fær aldrei skilnað.
- Vertu ekki of viss um það.
Kristján gat ekki stillt sig um að gefa Jökli umhugsun-
arefni. Hann var eitthvað svo sjálfumglaður karlinn og
viss í sinni sök. Það gerði ekkert til þó að hann svitnaði
Heima er bezt 305