Heima er bezt - 01.11.2005, Blaðsíða 35

Guðmundur Birgir þreyttur á litlum
höndum og búinn aö forða sér upp á
eldhússkáp.
Freyja Agústsdóttir með Guðmund
Birgi. Alexandra horfir afbrýðisöm á.
hylli. Margir velja sér ketti af sér-
stökum tegundum, t.d. síams-,
skógar- og bengalketti. Svo eru það
margir sem eru ánægðir með sína
íslensku ketti og hér á eftir fer saga
af einum slíkum.
Guðmundur Birgir
Högnason
Hann fannst á koldimmri nóvem-
bernótt, lítill, kaldur og svangur, á
bílastæði í Ármúla, langt frá öllum
íbúðarhúsum. Það var sett auglýsing
í blöðin ef einhver saknaði kisa litla. Næstu daga á eftir
komu margir að líta á kettlinginn en án árangurs. Hinn
rétti eigandi gaf sig ekki fram. Það var því ekki um annað
að gera en veita honum heimili. Sigmar Freyr, sem þá
var sex ára, vildi ólmur skíra kettlinginn. Drengurinn
var enn undir áhrifum frá því að litla systir hans var
skírð um haustið. Sigmar Freyr tók að sér prestverkið
og greinarhöfundur hélt kettlingnum undir skím við
eldhúsvaskinn. Hann hlaut nafnið Guðmundur Birgir
vegna þess að maðurinn senr fann hann heitir Birgir og
bílaplanið, þar sem kettlingurinn fannst, var í eigu manns
að nafni Guðmundur.
Guðmundur Birgir hefur ekki verið eldri en þriggja
mánaða þegar hann fannst. Hann var skemmtilegur
kettlingur, dálítið sérsinna en Ijörugur og kátur. Fljótlega
kom í ljós að hann var mikil karlremba og gerði sér far
um að leika sér meira við drengina í ijölskyldunni en
stelpurnar.
Hann varð ekki veiðiköttur og var það talið honum
til hróss. Kom aldrei inn með mýs eða fugla utan einu
sinni að hann kom með maríuerlu, sem var ekkert særð
og flaug í burtu frelsinu fegin. Það gerðist þó einu sinni
Guðmundur Birgir orðinn þreyttur á
að passa Sverri Borgþór.
og það á Þorláksmessukvöld, að
komið var að Guðmundi Birgi þar
sem hann var að bauka við mottu
framan við þvottavélina. Þegar betur
var að gáð var það dauður og frosinn
rottuungi og líklegt að Guðmundur
Birgir hafí fúndið hann á ferðum
sínum um nágrennið. Farið var með
hræið og mottuna út í ruslatunnu en
Guðmundur Birgir elti hámjálmandi.
Hann sat lengi á loki tunnunnar og
mjálmaði ámátlega.
Konungsveldinu ógnað
Guðmundur Birgir var ókrýndur konungur götunnar
og aðrir kettir, sem þar áttu heima, lutu vilja hans. í góðu
veðri sat hann oft fyrir utan dymar á heimili sínu og
þvoði sér. Hann eignaðist ótal vini, bæði ketti og menn.
Það var ekki óalgengt að heyra fólk sem gekk fram hjá
segja við hann. “Góðan daginn, Guðmundur Birgir.”
Hann eignaðist vin, sem átti heima í næstu götu,
svartan fress á svipuðum aldri. Þessi vinur kom stundum
með honum inn og saman fengu þeir sér að borða úr
matardalli höfðingjans.
En veröldin er hverful og þessi sælutími varði ekki a
ð eilífu. Ókunnur köttur fór að gera sig heimakomin í
götunni. Hann var gráskjóttur, stór og drungalegur. Annað
eyrað á honum var skörðótt, svo ekki var um að villast,
þetta var slagsmálaköttur hinn versti. Aðkomukötturinn
sveifst einskis og um leið og hann fékk færi á, réðist
hann á Guðmund Birgi. Guðmundur Birgir var óskaplega
hræddur við hann. Hans svami óvinur átti ýmislegt
slæmt til, eins og það að meina honum að komast að
kattarlúgunni. Ókunni kötturinn fékk fljótlega nafnið
Flökkugráni. Það var ekki ósjaldan að fólk í hverfínu
Heima er bezt 467