Heima er bezt - 01.11.2005, Qupperneq 75

Kviðlingar
kvæðamál
Umsjón: Auðunn Bragi Sveinsson
Vísnaþáttur
Lesendur góðir. Þegar sumarið er að kveðja, á
vel við að rifja upp nokkur erindi, sem Steingrímur
Thorsteinsson orti um haustið. Ég, sem þessar línur rita,
lærði ljóðið hans Steingríms um þetta efni, en það birtist í
Skólaljóðum æsku minnar. Mér finnst rétt að birta nokkur
erindi úr þessu fagra ljóði.
Steingrímur hefur ljóð sitt á því að bera saman vor og
haust, og leynir sér ekki aðdáun hans á haustinu :
Vor er indœlt, eg það veit,
þá ástar kveðnr raustin.
En ekkert fegra' á foidu ég leit
en fagurt kvöld á haustin.
Aftansunna þegar þýð
um þúsund litan skóginn
geislum slœr og blikar blíð
bœði um lönd og sjóinn.
Svo í kvöld við sævarbrún
sólu lít ég renna,
vestangeislum varpar hún,
sem verma' en eigi brenna.
Setjumst undir vænan við,
von skal hugann gleðja.
Heyrum sœtan svanaklið,
sumarið er að kveðja.
Síðan víkur skáldið að æskunni og ellinni, þessum tveimur
æviskeiðum, sem þeir fá að lifa, er ná háum aldri. Um
þessi tvö æviskeið segir Steingrímur hin spaklegu orð:
Oflof valið œsku þrátt
elli sœmd ei skerði.
Andinn getur hafist hátt,
þó höfuð lotið veröi.
Og endalokum hins mannlega lífs gleymir Steingrímur
ekki:
Æska, ég hef ást á þér,
fyr elli kné skal beygja.
Fegurð lífs þó miklist mér,
meira er hitt: að deyja.
Ellin er ekki neitt til að óttast, að dómi skáldsins:
Elli, þú ert ekki þung
anda guði kærum.
Fögur sál er ávallt ung
undir silfurhœrum.
Steingrímur Thorsteinsson skáld og rektor Mennta-skólans
í Reykjavík, andaðist 21. ágúst 1913, 82 ára að aldri.
Hann varð bráðkvaddur, er hann var á gönguför, skammt
frá Rauðará við Reykjavík. Rættist þá ósk hans, sem hann
kvað þannig um í lokaerindi ljóðs síns um haustið:
Fagra haust, þá fold ég kveð,
faðmi vef mig þínum.
Bleikra laufa láttu beð
að legstað verða mínum.
Hver er nú hagyrðingur mánaðarins? Að honum þarf
ég ekki langt að leita. Hann hét Björn Leví Gestsson.
Fæddur var hann að Litlu - Ásgeirsá í Víðidal, 28.
september 1889. Björn ólst upp á Björnólfsstöðum í
Langadal. Hann hóf búskap á Refsstöðum á Laxárdal,
núverandi eignarjörð minni, tæplega tvítugur og bjó þar
í 12 ár, og gerði miklar umbætur á þeirri jörð, bæði hvað
ræktun og húsakost snerti.
Björn fluttist þaðan til Reykjavíkur og stundaði
þar verslunarstörf um skeið, en síðan vann hann við
húsabyggingar. Hann lést 1973, 83 ára að aldri, og hvílir
í Villingaholti.
Um hjúskap sinn, sem gekk ekki eins og hann óskaði,
kvað Björn Gestsson:
Grýttri lífs á leiðinni,
lukkuvonum skerður,
hjónabands á heiðinni
haftsár margur verður.
Heima er bezt 507