Hljóðabunga - 01.11.1978, Page 9

kaupstað“ og svona heldur hann áfram um
hríð.
Næsti ræðumaður er Sigfús og segir:
,,Mér datt nú í hug áðan þegar héraðslækn-
irinn var að tala. Tvíbein sat á þríbeini og hélt
á einbeini, þá kom fjórbein og tók af tvíbeini
hans einbein þáreiddist tvíbein, tók þríbein og
lagði fjórbein svo að fjórbein hlaut að missa
einbein.
Hann gerði bara blaður út úr því sem
Vilmundur hafði verið að segja. Já, já. Fólkið
hló. Hann kom með þessa gömlu þulu í hvelli
karlinn.
Svo var það eitt sinn á hörðum bæjarstjórn-
arfundi. Þá var Guðmundur Hagalín þar og
Jóhann nokkur sem kallaður var Jóhann sko,
besti karl, íhaldsmaður og heiðursmaður í
öllu. Hagalín var að ljúga eins og gerist og
gengur. Það var ekki helmingurinn satt og
Jóhann verður alveg úttútinn og er að reyna
að komast til að leiðrétta og segir:
, Já en sko, heyrðu sko, já en sko“
Þá gellur hinn við:
,Já, það er nú ekki nóg að segja sko þegar
ekkert er til að benda á.“
Hagalín gerði þetta af mikilli snilld og það
var ekki hægt að heyra í tóninum að það væri
sko sem hann væri að hugsa um. Ég heyrði
engan tala um þetta eftir fundinn en ég tók
eftir þessu hvað hann hafði gert það vel.
VILMUNDUR JQNSSON
Á opinberum fundum þegar kapp var í öllu
saman var Vilmundur Jónsson hinn snjalli
ræðumaður, bæði fljótur og skarpskyggn. Það
vantaði ekki gáfur og ég álít hann alltaf hafa
verið mannkostamann. Ég þekkti hann vel. Ég
hafði lært hjálp í viðlögum, mannbyggingu og
því um líkt meðan ég var í Englandi og
hjálpaði honum meðan hann var á ísafirði,
svæfði bæði fyrir hann og þegar Englendingar
komu á spítalann hjálpaði það til að ég kunni
ensku og gat þá oft róað þá.
Vilmundur var skurðlæknir góður. Hann
kom upp spítala hér í byrjun og hann réði
niðurlögum á allri taugaveiki og hann skar
upp þá sem voru búnir að ganga með kviðslit
og ýmislegt hér og jafnvel fá sullaveiki. Hann
reyndist alltaf því betur eftir því sem ástæður
voru verri hjá fólki. Það kalla ég mannkosti.
Hann var líka driffjöðurinn og bakhjallurinn í
öllu sem kratar gerðu vel hér á ísafirði. Hinn
áræðni maður bak við tjöldin. Þess vegna get
ég líka frekar fyrirgefið honum ýmislegt. En
ég sé líka að hann hefur misst trúna á
samherja sína því að hann hætti að gefa kost
á sér að fara á þing.
HLJÓÐABUNGA
9