Hljóðabunga - 01.11.1978, Qupperneq 56

hann lifandi þegar hann rak af hreinni tilvilj-
un í hann fótinn þar sem hann lá innanum
grjótið, meðvitundarlaus. Tókst honum að
lífga hann við og komust þeir hjálparlaust til
byggða. Hann er skrambans hraustmenni kall-
inn skal ég segja ykkur.
—Þegar við höfum lestað siglum við heim á
leið og nú byrjar skipsstjórinn að spyrja um
þörungavinnslu á íslandi. Ég get fáu svarað en
segist halda að reynslan sé ekki nógu góð af
þangskurðarvélunum sem keyptar voru til
Reykhóla. Honum finnst það skrítið, segir að
sú vél sem er í notkun við Hálogaland hafi
reynst geysivel en sé reyndar mjög dýr og þurfi
góðan stjórnanda til að ná fullum afköstum.
Vandinn sé aftur á móti oft sá að landeigend-
ur vilji ekki leifa vélskurð fyrir landi sínu þrátt
fyrir greiðsluna sem er 9 Nkr. fyrir hvert tonn
af skornu þangi. Ég spyr hvort til greina komi
að skipta alveg yfir í vélskurðinn. Hann segir
að það verði ekki á næstunni, fólkið hér myndi
reiðast, þessi vinna heldur stórum hluta af
byggðinni hér uppi. Við getum varla bannað
mönnum að skera þang. Þetta virðist líka
ganga ágætlega með þeim hætti sem nú er
hafður á, segir þessi annars fámælti maður.
—Og heimsókninni á Brasey var lokið.
Nokkrum fróðleikskornum ríkari kvöddum við
eyjuna og vinina sem við höfðum eignast á
þessum tveimur dögum. Þessi staður er lausvið
flesta ókosti nútímaþjóðfélags, kannski er
þetta hið góða samfélag, hvorki dreifbýlt né
þéttbýlt, laust við bílaumferð og lífsþæginda-
kapphlaup, húsin eru áberandi lítil, en
falleg og vel hirt. Hér eru auðlindir lands og
sjávar nýttar án rányrkju og án mengunar.
Fiskibátarnir eru litlir og nýta mið sem vegna
skerjanna hafa alla tíð verið blessunarlega laus
við togarana.
Hver veit nema þangmjölsframleiðslan eigi
eftir að skipa háan sess í framtíðinni, bæði á
íslandi og í Noregi, því sá tími er kannski ekki
langt undan þegar viðskiptakerfi heimsins
verður svo riðlað orðið að hver þjóð verður að
treysta á eigin auðlindir og eigin krafta til að
brauðfæða sig. Og þá verður víst lítil hjálp í
álverum og járnblendiverksmiðjum.
WfffWtffWf
Anton Helgi Jónsson:
ísafjöröur
fjöllin verka ýmist á mig líkt og greip
reiöubúin til að hremma eyrina
eöa lófi sem skýlir flöktandi kveik
enn standa lífsreynd hús
frá kaupmennskutíö í neösta og efsta
þau sáu marga rata í sálarháska
fyrir tíma breiðra menntavega
ég renni grun í píslarsögur alþýöufólks
strit þess hlóð undir skólana
þar sem nöfn höfðingjanna geymast
og stundir átaka þykja sögulegar
afkomendurnir kannast síður viö
þrengingar
snúa baráttusöngnum
í róman meö farsælum endi
56
Tromsö, 24. 7. 1977
Einar Eyþórsson
HLJÓÐABUNGA