Hljóðabunga - 01.11.1978, Blaðsíða 66

vandamálum konunnar þinnar og þarmeð
allrar fjölskyldunnar?
Gústi: Ha? Jú...
Dóra: Þetta hefur allt verið í skralli hjá okkur
undanfarið, Gústi minn, þú verður bara að
viðurkenna það.
Gústi: Jájá, ég viðurkenni það líka. Og ég er
samkvæmur sjálfum mér, það er ég enda þigg
ég gott boð, hjartanlega. Farið bara, fariði
bara, ég bíð hérna og undirbý ræðuna sem ég
flyt kannski á fundinum á morgun.
Okunn.: Eða strax í dag. Aldrei að geyma
hvorki gullkornin né púðrið, sagði Roosevelt.
—Blessaður á meðan, vinur. Þetta tekur von-
andi ekki mjög langan tíma. (Þau fara.)
Gústi: Engar áhyggjur af mér, engar áhyggjur
af mér. (Gengur um.) Góðir fundarmenn!
—Nei, ekki svona, —Kæru samherjar í barátt-
unni fyrir sjálfstæðu íslandi, lýðfrjálsu íslandi
og frelsi einstaklingsins. —Svona já, þetta var
gott—Einsog Abraham Lincoln... —Leikari?
Ruglið í henni alltaf hreint! —Einsog Abra-
ham Lincoln, sá mæti maður sagði eitt sinn á
fjölmennum og örlagaríkum fundi þar sem
hann var í fyrsta skipti kosinn í mikilvæga
nefnd, þá verður þjóðin ævinlega að vera...
(Drukkinn maður, sem rétt áður hefur komið í
ljós, gengur nú inná sviðið.)
Drukkinn maður: Þú ert frábær, elsku vinur, þú
ert afbragð.
Gústi: Ja, ég er bara... Sko, ég tala stundum við
sjálfan mig.
Drukkinn maður: „Talar við sjálfan þig.” Þú ert
hvorki meira né minna en mesti ræðuskörung-
ur hér um slóðir síðan Beggi lét sig hverfa af
sjónarsviðinu.
Gústi: Hver er Beggi?
Drukkinn maður: Þú spyrð einog þú sért af
Hornströndum. Beggi blanki er Beggi blanki,
fastagestur hér á hádegisbarnum einsog ég,
landsfrægur maður.
Gústi: Fyrir hvað?
Drukkinn maður: Fyrir sínar listir auðvitað.
Gústi: Hann er kannski leikari? Hvert fór hann?
Hvert fóru þau? (Rýkur út, en kemur
aftur að vörmu spori.) Hvert fóru þau? Er
hann leikari?
Drukkinn maður: Það má kannski til sanns vegar
færa. Djókari er ekki góður djókari nema hann
sé góður leikari.
Gusti: Hvert fór hann? Fljótur! Segðu það!
Drukkinn maður: Hann er eins og nál í heystakk,
elsku vinur. Það finnur hann enginn. Þetta
hús er nefnilega einsog hús guðs: í því eru
margar vistaverur.
Gústi: Djöfullinn í heitasta. —Hann er þá
kannski alls ekkert í pólitík?
Drukkinn maður: f pólitík? Ja, hvað á maður að
segja? Kannski er Beggi meira í pólitík en
nokkur annar.
Gústi: Nú?
Drukkinn maður: Jájá, hann spilar stundum í
gegnum allt heila flokkaregistrið á einum
degi.
Gústi: Hvernig þá? Ertu ekki að ljúga þessu?
Drukkinn maður: Ég? Ég sem hef séð hann Begga
vin minn leika allt. Ég hef meiraaðsegja séð
hann leika komma - engan svona sætan og
skælbrosandi kommastrák með meinleysið í
augunum, neinei, alvörukomma með kreppt-
an hnefann og hörkuna einsog stáliðjuver í
öllu andlitinu - og hann lék hann af svo
mikilli snilld og innlifun skal ég segja þér, að
dauðadrukkinn blaðamaður á Þjóðviljanum
beitti síðustu kröftum sínum til að rísa á
fætur, fórna höndum og segja með tárin í
augunum: „Félagi Lenín er endurborinn.”
Gústi: En afhverju í andskotanum er maðurinn
að leikaraskapast svona einsog fífl?
Drukkinn maður: Það er ósköp einfalt. Eða eins-
og hann segir sjálfur: „Af öllum listgreinum er
sú fegurst sem riddari ömurleikans beitir til að
frelsa góða konu undan heimskum og leiðin-
legum ektamaka”
Gústi: Nei! Neinei! Það getur ekki verið!
Drukkinn maður: Jújú svona er hann.
Gústi: Heyrðu? Það er þó ekki búið að loka
barnum?
Drukkinn maður: Jújú, nú er búið að loka.
Gústi: Allt er það eins!
Drukkinn maður: Hvað vitleysa! Ef þú splæsir
einum þreföldum, þá skal ég tala við þjóninn.
Gústi: Komdu þá! Þú skalt fá hann fjórfaldan
ef þú flýtir þér. (Rýkur út).
Drukkinn maður: Svona eiga menn að vera.
(Snýr sér við á leið út). Ég segi líka einsog
Nixon, heilbrigðastur allra Bandaríkjaforseta,
ég segi bara einsog hann sagði á spóluna hérna
um árið: sé maður á annað borð búinn að fá
sér einn gráan, þá gildir bara að vera sjálfum
sér samkvæmur - og detta í það. (Hverfur.)
66
HLJÓÐABUNGA