Heimili og skóli - 01.12.1959, Blaðsíða 16

128
HEIMILI OG SKÓLI
litlum þroska. Þá vilja sumir foreldr-
ar kenna um „leti“ barnsins. Sú kann
stundum að vera meðorsök. En þegar
um leti eða áhugaleysi er að ræða,
stafar hún venjulega af því, að barnið
finnur til vanmáttar við námið. Og
hver getur láð því barni, þótt það sé
ekki logandi af áhuga?
Já, við mælum námsárangurinn í
prófunum, og til að örfa áhuga barns-
ins við undirbúning prófa og þar með
fá betri árangur af þeim, heita for-
eldrar barni sínu stundum verðlaun-
um, ef þau nái ákveðinni einkunn. Ég
vara alvarlega við þessu. Þetta kemur
að gagni aðeins um örfá börn: Dugleg
börn, sem eru í raun og veru löt. Ann-
ars er það hálfgert öfugmæli að tala
um löt börn — því að það eru börn
yfirleitt ekki. En nái nú ekki barn
þeirri einkunn, sem krafizt er til að
hljóta verðlaunir, verður ósigurinn og
sársaukinn tvöfaldur. Það hefur
kannski lagt sig fram við lesturinn í
því skyni að hljóta verðlaunin, en bíð-
ur samt ósigur — tvöfaldan ósigur.
Fyrir skömmu heyrði ég um föður,
sem lofaði drengnum sínum reiðhjóli,
ef hann næði ákveðinni einkunn. Og
þar var markið sett ósanngjarnlega
hátt, svo að engin von var til að hann
næði henni. Þetta ættu engir foreldr-
ar að gera. Hitt væri sönnu nær að
veita einhver verðlaun eftir á, — ef
barnið hefur staðið sig vel. Það verð-
ur óvænt gleði og uppörfun, sem
kannski verður varanleg.
Nei — miklu betra en öll verðlaun
er sú hjálp, sem foreldrar kunna að
geta veitt börnum sínum við námið.
Sú hjálp hlýtur að vera mjög misjöfn
eftir heimilisástæðum. Þar sem mörg
börn eru í heimili, verður þetta erfitt.
Einhver bezta hjálpin, ekki sízt með
seinþroska og þroskalítil börn er að
uppörfa þau og hvetja. Spara sem
mest aðfinnslur og hægt er, en nota
hvert tækifæri til að hæla þeim og
telja í þau kjark. Það er hættulegt að
gera meiri kröfur til barnanna en sem
svarar til þroska þeirra. Þetta mætt-
um við einnig hugleiða í skólunum.
Ég hygg, að þess séu fá dæmi, að
verðlaun, er heitið er fyrir fram, hafi
ráðið nokkrum úrslitum við próf. Og
eitt er víst. Það eru miklu meiri líkur
fyrir því að þau valdi vonbrigðum og
sársauka. Því ætti að varast þau.
H. J. M.
Foreldradagur
Miðvikudaginn 18. nóvember sl. var hald-
inn foreldradagur í Barnaskóla Akureyrar,
hinn annar í röðinni, og fór hann fram með
þeim hætti, að öll kennsla var felld niður, en
hins vegar var foreldrum barnanna boðið að
koma í skólann og ræða við kennara og skóla-
stjóra. Voru þeir til viðtals frá kl. 9—12 ár-
degis og 1—4 síðdegis. Aðsókn var nokkuð
jöfn allan daginn, en þó heldur meiri frá kl.
1—4. Ekki er alveg vitað, hve margir foreldrar
komu, en 435 viðtöl fóru fram þennan dag,
og er það rúmum 100 viðtölum fleira en á
foreldradeginum í fyrravetur. Bendir þetta
til þess, að þetta samvinnuform heimila og
skóla þyki hentugt.
Kennarar eru mjög ánægðir með þennan
dag, þótt hann væri nokkuð strangur, og
telja þeir þessar viðræður hafa verið í senn
gagnlegar og ánægjulegar. Skólinn þakkar
foreldrum fyrir komuna og viðræðurnar.
Miðvikudaginn 25. nóv. var svo foreldra-
dagur í Barnaskóla Oddeyrar, og var mikið að
gera þann dag. Var viðtölum ekki lokið hjá
einurn kennara fyrr en klukkan sex. Alls fóru
fram 150 viðtöl, og er það svipuð tala hlut-
fallslega og í Barnaskóla Akureyrar. Skóla-
stjóri lætur mjög vel af þessum degi og telur
hann hafa orðið öllum aðilum til gagns og
ánægju.